การติดเชื้อ HIV โดยปกติอาจจะแบ่งออกเป็นสี่ขั้นตอนที่ต่างกันไป ตั้งแต่ในช่วงที่ไม่แสดงอาการจนไปถึงขั้นที่สามารถเรียกว่าเอดส์ได้ขั้นตอนที่ 1: รับเชื้อหรือติดเชื้อ HIV กระบวนการของการติดเชื้อนี้ในเวลาไม่กี่อาทิตย์และมักจะมาพร้อมความเจ็บไข้คล้ายๆไข้หวัดใหญ่ระยะสั้นๆ ถึงประมาณร้อยละ 20 ของคนที่ มีอาการรับเชื้อเอชไอวี มีความอันตรายพอที่จะปรึกษาแพทย์ แต่การวินิจฉัยของการติดเชื้อเอชไอวีจะพลาดบ่อย ในระหว่างขั้นตอนนี้จะมีจำนวนมากของเอชไอวีในเลือดและระบบภูมิต้านทานของร่างกายเริ่มที่จะสนองตอบต่อไวรัสโดยการผลิตแอนติบอดีเอชไอวีและ lymphocytes กระบวนการนีเป็นที่รู้จักกัน หากการทดสอบแอนติบอดีเอชไอวี จะทำก่อนที่จะ seroconversion เสร็จสมบูรณ์แล้วมันอาจจะไม่เป็นบวกขั้นที่ 2: ขั้นตอนที่ไม่มีอาการทางคลินิก ขั้นตอนนี้เป็นเวลาเฉลี่ยของสิบปีและเป็นชื่อของมันบ่งบอกเป็นอิสระจากอาการที่สำคัญแม้ว่าอาจจะมีต่อมบวม ระดับของเอชไอวีในเลือดลดลงถึงระดับที่ต่ำมาก แต่คนยังคงติดเชื้อเอชไอวีและแอนติบอดีที่มีการตรวจพบในเลือดดังนั้นการทดสอบแอนติบอดีจะแสดงผลในเชิงบวก มีงานวิจัยที่แสดงให้เห็นว่าเอชไอวีไม่ได้อยู่เฉย ๆ ในระหว่างขั้นตอนนี้ แต่มีการใช้งานมากในต่อมน้ำเหลือง การทดสอบสามารถใช้ได้ในการวัดจำนวนเล็ก ๆ ของเอชไอวีที่หนีต่อมน้ำเหลือง การทดสอบนี้ซึ่งมาตรการเอชไอวีอาร์เอ็นเอ (สารพันธุกรรมเอชไอวี) จะเรียกว่า การทดสอบโหลดไวรัส และมีบทบาทสำคัญใน การรักษาของการติดเชื้อ HIVขั้นตอนที่ 3: การติดเชื้อเอชไอวีที่มีอาการ เมื่อเวลาผ่านไประบบภูมิคุ้มกันของร่างกายได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงจากเอชไอวี นี่คือความคิดที่จะเกิดขึ้นด้วยเหตุผลสามประการหลักคือ - ต่อมน้ำเหลืองและเนื้อเยื่อเสียหายหรือ 'เผาออกมาเพราะปีของกิจกรรม; - เอชไอวีแปรรูปและจะกลายเป็นต้นเหตุการเกิดโรคมากขึ้นในคำอื่น ๆ ที่แข็งแกร่งและหลากหลายมากขึ้นนำไปสู่ T ช่วยเพิ่มเติมการทำลายเซลล์ - ร่างกายล้มเหลวเพื่อให้ทันกับการเปลี่ยนทีเซลล์ผู้ช่วยที่จะสูญหายไป การรักษาด้วยยาต้านไวรัส มักจะเริ่มต้นครั้งหนึ่งเคยเป็นบุคคลที่ค่า CD4 (จำนวน T เซลล์ผู้ช่วย) ลดลงถึงระดับต่ำบ่งชี้ว่าระบบภูมิคุ้มกันจะทวีความรุนแรง การรักษาสามารถหยุดเอชไอวีจากการทำลายระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายดังนั้นบุคคลที่ติดเชื้อเอชไอวีการรักษามักจะยังคงไม่แสดงอาการทางคลินิก อย่างไรก็ตามในบุคคลที่ติดเชื้อ HIV (http://www.hibstation.com/index.php?mo=3&art=42209117) ไม่ได้รับการรักษาหรือการรักษาที่ไม่ทำงานระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายล้มเหลวและอาการพัฒนา ตอนแรกหลายอาการไม่รุนแรง แต่เป็นระบบภูมิคุ้มกันเสื่อมอาการเลวลง อาการติดเชื้อเอชไอวีส่วนใหญ่เกิดจากการเกิดขึ้นของบางอย่างที่ ติดเชื้อฉวยโอกาส ที่ระบบภูมิคุ้มกันปกติจะป้องกันไม่ให้ ขั้นตอนของการติดเชื้อ HIV นี้มักจะโดดเด่นด้วยโรคหลายระบบและการติดเชื้อที่อาจเกิดขึ้นในเกือบทุกระบบของร่างกาย สำหรับการรักษาโรคติดเชื้อเฉพาะมักจะดำเนินการ แต่สาเหตุคือการกระทำของเอชไอวีในขณะที่มันผุกร่อนของระบบภูมิคุ้มกัน เว้นแต่เอชไอวีตัวเองสามารถชะลอตัวลงอาการของการปราบปรามภูมิคุ้มกันจะยังคงแย่ลงขั้นที่ 4: ความคืบหน้าจากเอชไอวีไปสู่เอดส์ ในขณะที่ระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายจะกลายเป็นความเสียหายมากขึ้นของแต่ละบุคคลอาจจะพัฒนาติดเชื้อฉวยโอกาสที่รุนแรงมากขึ้นและโรคมะเร็งชั้นนำในที่สุดการวินิจฉัยโรคเอดส์ เกณฑ์ทางคลินิกจะถูกใช้โดยองค์การอนามัยโลกในการวินิจฉัยความก้าวหน้ากับโรคเอดส์นี้มีความแตกต่างกันเล็กน้อยระหว่างผู้ใหญ่และเด็กอายุต่ำกว่าห้า ในเด็กและผู้ใหญ่ (อายุ 5 ปีขึ้นไป) การพัฒนาไปสู่โรคเอดส์ได้รับการวินิจฉัยเมื่อเงื่อนไขใด ๆ ที่ระบุไว้ในขั้นตอนที่ 4 คลินิกได้รับการวินิจฉัยและ / หรือค่า CD4 น้อยกว่า 200 เซลล์ / มม 3 หรือร้อยละ CD4 น้อยกว่า 15 ในเด็ก อายุน้อยกว่าห้าวินิจฉัยโรคเอดส์จะขึ้นอยู่กับการมีขั้นตอนใด ๆ 4 เงื่อนไขและ / หรือร้อยละ CD4 น้อยกว่า 20 (เด็กอายุ 12-35 เดือน) และร้อยละ CD4 น้อยกว่า 25 (เด็กอายุต่ำกว่า 12 เดือน) เกณฑ์ในการวินิจฉัยโรคเอดส์อาจแตกต่างกันขึ้นอยู่กับแนวทางของแต่ละประเทศ ในการตั้งค่าที่ยากจน, สิ่งอำนวยสวัสดิภาพทางการแพทย์บางครั้งการติดตั้งไม่ดีและการทดสอบเพื่อวัดค่า CD4 และโหลดไวรัสจะไม่สามารถใช้ได้ ในกรณีนี้วิธีอื่นเพื่อตรวจสอบว่าแต่ละคนควรเริ่มต้นการรักษาที่ถูกนำมาใช้ องค์การอนามัยโลก (WHO) พัฒนาระบบการแสดงอาการสำหรับคนติดเชื้อ HIV ที่ขึ้นอยู่กับอาการทางคลินิกซึ่งอาจจะใช้เป็นแนวทางในการตัดสินใจทางการแพทย์(http://upic.me/i/gs/ld0nl.jpg) (http://upic.me/show/54916475)
[/SIZE]