(http://www.xn--42cg8cuanoj5b9czdzg.com/wp-content/uploads/2017/09/%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B9%88%E0%B8%99.png)
ลิ่น (http://www.xn--42cg8cuanoj5b9czdzg.com/2017/09/5448/)
ลิ่น หรือนิ่ม เป็นสัตว์กินนม
มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Manis javanica Desmarest
มีชื่อสามัญว่า Malayan pangolin
จัดอยู่ในวงศ์ Manidae
ชีววิทยาของลิ่น
ลิ่นมีลำตัวและหายาว เวลาเดินหลังจะโค้ง ท่อนหัวแล้วก็หางจะยืดตรง ความยาวของลำตัววัดจากปลายปากถึงโคนหาง ๕๐ -๖๐ เซนติเมตร หางยาว ๕๐ – ๘๐ ซม. มีน้ำหนักตัว ๖-๙ โล ท่อนหัวเล็ก ปากยาว ตาเล็ก ใบหูเล็ก ลำตัวปกคลุมด้วยเกล็ดแข็ง สมุนไพร (http://www.disthai.com/) ใต้เกล็ดแต่ละเกล็ดมีขนเป็นเส้นๆ เกล็ดละ ๒ – ๓ เส้น เกล็ดสีเหลืองถึงสีน้ำตาลเข้ม บริเวณใต้คาง ท้อง ข้างในขาจะไม่มีเกล็ด มีเล็บยาว ปลายแหลมแข็งแรง เหมาะกับรื้อฟื้นดินรวมทั้งรังปลวก ไม่มีฟัน มีลิ้นเป็นเส้นยาว หางปกคลุมด้วยเกล็ด ม้วนงอจับก้านไม้ได้ สัตว์ประเภทนี้โตสุดกำลังและผสมพันธุ์ได้เมื่ออายุราว ๑.๕ ปี มีท้องนานราว ๑๔๐ วัน ตกลูกทีละ ๑ – ๒ ตัว ลูกที่เกิดใหม่จะเกาะติดไปกับแม่ โดยใช้ขาหน้ารวมทั้งขาข้างหลังกอดโคนหางแม่ไว้แน่น ลูกลิ่นดูดนมแม่ตรงจั๊กกะแร้ โดยที่แม่นอนตะแคงหรือนอนหงาย และก็หย่านมเมื่ออายุราว ๓ เดือน ลิ่นอายุยงยืนราว ๑๐ ปี ลิ่นกินมด ปลวก แล้วก็แมลงเป็นอาหาร ถูกใจออกหากินในตอนกลางคืน ส่วนกลางวันหลบนอนอยู่ในโพรงดิน เวลาเข้านอนจะม้วนหรือม้วนตัวกลม ใช้หางเกี่ยวก้านไม้ได้ รวมทั้งสามารถปีนต้นไม้ได้ โดยใช้เล็บตีนช่วย ประสาทรับกลิ่นและเสียงดีเยี่ยม โดยเฉพาะประสาทรับกลิ่นซึ่งช่วยสำหรับในการหาอาหาร แต่ประสาทตาไม่ดีเจอได้ในทุกภาคของประเทศไย ในเมืองนอกพบพอดีลาว กัมพูชา เวียดนาม มาเลเซีย และอินโดนีเซียสัตว์ในสกุลเดียวกันนี้ที่บางทีอาจเจอในประเทศไทยอีกประเภทหนึ่ง เป็น ลิ่นจีน อันมีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Manis pentadactyla Linnaeus มีชื่อสามัญว่า Chinese pangolin
(http://www.xn--[b][u][url=http-zg9b1b90blh://www.disthai.com/%5D%5Bb%5D%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B9%84%E0%B8%9E%E0%B8%A3%5B/b%5D%5B/url%5D%5B/u%5D%5B/b%5D.com/wp-content/uploads/2017/09/NjpUs24nCQKx5e1EaEDWRY0TVVtjKoUUUiiTFvVEwFD.jpg)
ประโยชน์ทางยา
แพทย์แผนไยใช้เกล็ดลิ่นในตำรับยาน้อยมาก ต่างจากยาจีนซึ่งหมอมักใช้ลิ่นเข้าตำรับยา เกล็ดลิ่นเป็นเครื่องยาที่มนตำรับยาที่ประเทศจีนยืนยันไว้ มีชื่อยาในภาษาละตินว่า Squama Manitis มีชื่อสามัญว่า pangolin scale เกล็ดลิ่นที่ใช้ในยาจีนได้จากลิ่นจีน แต่ว่าในตอนนี้เกล็ดลิ่นจากประเทศไทย ภูมิภาคอินโดจีน และแหลมมลายู ถูกส่งเข้าไปขายในประเทศจีนปีละมากๆ ส่วนมากเป็นในรูปเกล็ดที่คั่วในทรายจนกระทั่งพองก็ดีการเตรียมเกล็ดลิ่นสำหรับใช้เป็นเครื่องยานั้น บางทีอาจทำได้ ๓ แนวทาง คือ ๑. ใช้เกล็ดแห้ง ล้างน้ำให้สะอาด แล้วตากแดดให้แห้ง ๒. ใช้เกล็ดแห้งที่สะอาดแล้ว คั่วในกระทะทรายที่ร้อนจัด กระทั่งเกล็ดลิ่นพอง ทิ้งให้เย็น ล้างให้สะอาด แล้วทำให้แห้ง หรือ ๓. เอาเกล็ดลิ่นที่คั่วกับทรายที่พองเต็มกำลังแล้ว จุ่มไปในน้ำส้มสายยกโดยทันที แล้วคัดออกทำให้แห้ง เมื่อจะนำมาใช้ปรุงยาก็ให้บดเป็นชิ้นเล็กๆ
ตำรายาจีนว่า
เกล็ดลิ่นมีรสเค็ม เย็นน้อย แสดงฤทธิ์ต่อเส้นตับและกระเพาะ มีสรรพคุณ เป็น ๑. กระตุ้นการไหลเวียนของโลหิตรวมทั้งทำให้ระดูสม่ำเสมอ จึงใช้กับสตรีในภาวการณ์ขาดประจำเดือนแล้วก็มีก้อนในท้องด้วยเหตุว่าเลือดคั่ง ๒. ไล่ "ลม" ที่ก่อโรคและกำจัดการอุดกั้นใน "เส้น" ก็เลยใช้แก้ลักษณะของการปวดและก็ชาตามแขนขา ๓. กระตุ้นนม ก็เลยใช้กับสตรีซึ่งไม่มีน้ำนมเลี้ยงลูก และ ๔. ลดการบวมรวมทั้งช่วยขจัดหนองจึงใช้แก้แผลฟกช้ำต่างๆ แผลบวมมีหนอง มักใช้ในขนาด ๔.๕ – ๙ กรัม ต้มน้ำ นิยมใช้เกล็ดที่คั่วกระทั่งพอดิบพอดีแล้ว แต่การใช้กับสตรีในระหว่างตั้งครรภ์ ควรที่จะใช้ด้วยความรอบคอบ