pp6
จั่วหัวซะยาวเรย....
... ผมกำลังเซ็งชีวิต ในขณะที่คนทั้งเมืองกำลัง Countdown อากาศหนาวของเมืองเชียงใหม่ เป็นใจให้หนุ่มสาวควงแขนไปกันทำมิวสิคส่นตัว
ผมซื้อเบียร์กระป๋องมานั่งอยู่ในมุมมืดใต้ตึกอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้ใน ม.ช. มหาวิทยาลัยที่ผมเคยคิดว่า โรแมนติค ที่สุดในประเทศไทย
"ถ้าตรู มีลูกสาว รับรองไม่มีทางส่งให้มาเรียนที่นี่เด็ดขาด" ผมคิด
โคมยี่เป็ง มั้ง ลอยเต็มฟ้า เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า ปีใหม่ได้มาถึงแล้ว
ผม กด โทรศัพท์ไปแสดงความยินดีกับ ป๋าของแฟนเก่า ขอให้มีความสุข
ป๋า ขอบใจผม ด้วยเสียงที่พยายามอย่างยิ่งที่จะทำให้ดูเหมือนปลอบใจ
"ผม เข้าใจความรู้สึกคุณนะ" เสียงป๋าลอยมาตามสาย
"ผมว่าไม่หรอก ตอนนียัง แต่อีกสักปีสองปี เฮียเล้ง ก็จะเข้าใจ" ผมเรียกป๋าของแฟนเก่าว่า เฮีย ความจริงอยากลงเสียงหนักกว่านี้ แต่ ... ไม่เห็นจำเป็นต้องทำแบบนั้น
คำหยาบไม่ได้ช่วยให้โลกนี้ดีขึ้ัน โดยเฉพาะโลกมืดในคืนสว่างของผมในช่วงปีใหม่นั้น
ผมกรอกเบียร์กระป๋องที่สองลงคอ กระเดือกมันลงไปในท้อง หลังจากวางสาย "ตรูจะคุยกับ ส้ม เจือกมารับสายแทนทำไมวะ" ก็ได้แต่คิดแหละ พูดไปทำไมให้เสียฟอร์ม
ไปขับรถเล่นดีก่า .... ผมแวะที่ร้านเน็ต เข้า Pirch แล้วถาม ชาวเชียงใหม่ ที่ยังบ้าเล่น Net ในขณะที่ใคร ต่อใครไปอยู่กันที่ประตูท่าแพ และที่อื่น ๆ ในโอกาสแห่งการเฉลิมฉลอง
เอ้อ ... อย่างน้อยก็มีคนบ้าไม่น้อยเหมือนกันแฮะ ..
"มีร้านเหล้า แบบเหงา ๆ เพลงเบา ๆ บ้างมะในเชียงใหม่" ผมยิงคำถาม ไม่รู้ถามใครเหมือนกัน
"มือถือ เปิดเพลงได้มะ" ข้อความตอบกลับมา
"ได้ ดิ"
"ไปนี่เลย ป่าช้า ซื้อเหล้าไปด้วย เปิดเพลงจากมือถือแล้ว แ-ก เหล้าไป"
"มรึง จะไปแหลกกะ กรู มั้ยล่ะ " .... ผมกะจตอบไปแบบนี้ แต่ คำตอบที่ได้ ก็รุ้ ๆ อยู่
"ขอบคุณนะ ช่วยได้มากเลย เพื่อน" คือข้อความตอแหลสุดฤทธิ์ที่ผมตอบกลับไป
กลับมาที่รถ ขับวนไปวนมา หาถนนที่มีรถน้อยที่สุด แต่ เชียงใหม่ในชั่วโมงนั้นมันช่างหาถนนว่าง ๆ ได้ยากซะจริง ๆ วนไปวนมา มุดเข้าซอยเล็ก ๆ ไปเรื่อยเปื่อย
ทันใด สายตาผม เหลือบไปเห็น ร้านเล็ก ๆ ร้านนึง แต่ร้านดี มีสไตล์ ไม่รก ไม่มืดไป เจ้าของร้านต้องมีรสนิยมดีแน่ ๆ มองจากด้านนอกเข้าไป ก็เห็นว่าภายในร้านมีคนนั่งอยู่พอประมาณ
นักดนตรีสองคนกำลังเล่นกีตาร์โปร่ง ท่าทางยิ้มแย้ม มีความสุขกับเสียงเพลงของตน
นี่แหละ ร้านที่ต้องการในคืนนี้ ...
ผมจอดรถ เดินตรงไปที่ร้านที่หมายตาไว้
เฮ้อ บรรยากาศดีจริง
แจ็ค เพียว ๆ มาสองShot กับน้ำเปล่า มาตั้งอยู่ตรงหน้า ผมค่อย ๆ ละเลียดจิบ พร้อมสังเกตรายละเอียดภายในร้าน
เจ้าของร้านต้องมีรสนิยมดีแน่ะ รูปภาพในร้าน สีสัน ที่นั่ง โต๊ะ รับกันอย่างลงตัว มีทั้งโซฟาหนานุ่ม สีสด ไว้ให้คู่รักมาอิงแอบแนบซบกันในมุมที่ไม่ลับตาเกินไป แต่ก็ไม่เป็นเป้าสายตาใครได้ง่าย ๆ
ถ้าไม่ถึงกับปล้ำกันในร้าน
ดนตรี ... เพลงไทยบ้าง สากลบ้าง นักร้องเสียงดี ไม่ต้องฝืนทนฟัง เพลงไม่ดังจนรำคาญ แต่ก็ไม่เบาได้ยิ่นเสียงกระซืบรักของโต๊ะข้าง ๆ
บริกร ไม่เสือกสายตา แต่ก็ไม่ช้าเวลาจะสั่ง เครื่องดื่มเพิ่ม
ผมชอบสังเกตว่า เวลา คู่รักที่สาวเจ้าหน้าตาดี แต่ตัววับแวม ๆ มาในร้าน บริกรในร้านจะทำตัวอย่างไร
บางร้าน บริกร ดูหื่นจนสังเกตได้ แต่กับร้านนี้ ไม่มีอาการแบบนั้นให้เห็น
ผมชอบร้านนี้จริง ๆ .... ทุกอย่างจัดไว้ได้อย่างลงตัว
ผมสั่ง แจ๊ค เป็นแก้วที่สาม ตั้งใจว่า คืนนี้เอาแค่ สามแก้วนี่แหละ พอแล้ว
บริกรนำเครื่องดื่มมาส่ง แล้ว ถามผม
"พี่ ครับ ... พี่อยากให้ใครมานั่งคุยด้วยมั้ย"
เอ๊ะ มันชักจะไง ๆ ... ผมเลยลองถาม สนสิ น้องหาเด็กให้ได้ด้วยหรือ...
"เอ้อ ไม่ใช่ครับพี่ คือ เรามีบริการเพื่อนคุยน่ะ ครับ นั่งคุยเป็นเพื่อน พี่แค่ซื้อเครื่องดื่มเลี้ยง"
อืม.. แล้วค่าดื่มนี่มันเท่าไหร่ คิดยังไง
ดื่มละ 300 ทุกครึ่งชั่วโมงครับ
แพงไปมั้ยเนี่ย... ผมถามอย่างลังเล ทำอย่างอื่นได้ด้วยมะ นอกจากนั่งคุย
ไม่ได้ครับพี่ น้องเค้าจะไม่นั่งใกล้พี่เกินไป แต่ก็ไม่ใช่ห่างจนคุยไม่รู้เรื่อง อย่างที่ผมบอกแหละครับ
ถ้าพี่เหงา และอยากมีเพื่อนนั่งคุย ผมรับรองว่า พี่จะหายเหงา บางที ถ้าพี่มีเรื่องกลุ้มใจ พี่อาจจะหายกลุ้มใจได้ น้องพวกนี้เค้าเก่งนะครับ
ผมชักสน.... ลองดูก็ได้ ครึ่งชั่วโมงไม่ดี ก็บอกศาลา ไหน ๆ ก็จะกลับอยู่แล้ว
ตกลง แต่ เลือกได้มั้ย ....
ได้ครับพี่ แค่ ผมกลัวพี่จะเลือกไม่ถูก พี่ดูสองโต๊ะ ทางซ้ายนั้นสิครับ ที่นั่งอยู่เป็นคู่ ทั้งสองโต๊ะน่ะ มาคนเดียวนะครับ น้องผู้หญิงน่ะ เป็น พนักงานของเรา ครับ
น้องทั้งสองโต๊ะ น่าตาสดใส แต่งตัวดี ผมแทบจะดูไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่า ทั้งลูกค้าทั้งสองโต๊ะ ไม่ได้มาด้วยกัน
"งั้น น้องดูมาให้ก็ได้"
"ครับ สักครู่นะครับ"
..... สวัสดีค่ะ ชือ เนย ค่ะ ....
เธอไหว้สวย ยิ้มสวย หน้าเก๋ คงไม่สามารถบอกได้ว่า สวย แต่ เก๋ แบบสาวมั่น
เธอสั่ง ค๊อกเทล อะไรสักอย่าง ผมจำไม่ได้ ... เป็นเครื่องดื่มสำหรับครึ่งชั่วโมงแรก
เธอเป็นฝ่ายชวนคุย สร้างความคุ้นเคย เธอเล่าอะไรหลายอย่างเกี่ยวกับตัวเธอ และผมก็บอกเล่าหลายเรื่องเกี่ยวกับตัวผม
จนเมื่อเครื่องดื่มแก้วที่สองมาเสิร์ฟ ผมเริ่มเล่าเรื่องเศร้าเช้านี้ให้เธอฟัง จนกระทั่งการโทรศัพท์หลังเที่่ยงคืน
เธอ เอื้อมมือ มาจับมือผมเหมือนปลอบใจ ยิ้มให้ แล้วบอกว่า "มันผ่านมา แล้วมันก็จะผ่านไปค่ะ" pp
ผมรู้สึกดีในค่ำคืนนั้น ... ร้านปิดเกือบตีสาม ผมอยู่เป็นคู่สุดท้าย..
พยายามขอเบอร์เธอ แต่เธอปฏิเสธอย่างสุภาพที่สุด
งานของเธอคือ ทำให้ลูกค้าสบายใจ หายเหงา ส่วนเธอเองก็มีหน้าที่ต้องทำให้คนที่เธอรักสบายใจ ไร้กังวลด้วยเช่นเดียวกัน
เธอไม่ได้รักผม ผมก็ไม่ได้รักเธอ เราไม่ได้มีความใคร่ มีแต่ความเข้าใจ เห็นใจ
เป็นความจริงใจในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่มันก็มาได้ทันการณ์พอดี
.................................................
อ่านมาถึงตรงนี้ ผมอยากจะบอกว่า ...
ร้านแบบนี้ มันไม่มีในโลกหรอกครับ อย่างน้อยก็เวลานี้ อิอิ
กำจิง กำลังจะถามสะหน่อย :D
;D กำลังจะลับสำนวน ออกเรื่องสั้น หรือ พ๊อกเก็ตบุ๊ค อย่างที่เขากำลังฮิต กันหรือเปล่าครับ >:(
สำนวนแบบนี้ ขายกินได้แล้วครับ pongz
อ่า .. . ... ... เก็ทไอเดีย ชั้นสองตรูแล้ว อิ อิ เอาแบบเนี๊ยะ เด๋วเอาเข้า วาระการประชุมดีกั่ว อิ อิ
จะว่าเป็น เกะก้อไม่ใช่ เลาจน์ก้อไม่เชิง เข้าที่ดีวุ้ย ขอบคุณทั่นพี่มากๆนะครับ :(
ไอเดียว ใช้ได้ทีเดียวนะครับร้านนี้ ว่าแต่ ชื่อร้านอะไรเหรอครับ พิกัด ด้วย ประดับความรู้อันน้อยนิดนะครับ ##
อ้างจาก: JuNeO เมื่อ 27 ตุลาคม 2007, 07:41:30
อ่า .. . ... ... เก็ทไอเดีย ชั้นสองตรูแล้ว อิ อิ เอาแบบเนี๊ยะ เด๋วเอาเข้า วาระการประชุมดีกั่ว อิ อิ
จะว่าเป็น เกะก้อไม่ใช่ เลาจน์ก้อไม่เชิง เข้าที่ดีวุ้ย ขอบคุณทั่นพี่มากๆนะครับ :(
ทำเสร็จแล้ว ถ้าเปิดรับ เมมเบอร์ เราจะสมัครคนแรก เรย แบบว่า เหงาบ่อย อิอ
อ้างจาก: JuNeO เมื่อ 27 ตุลาคม 2007, 07:41:30
อ่า .. . ... ... เก็ทไอเดีย ชั้นสองตรูแล้ว อิ อิ เอาแบบเนี๊ยะ เด๋วเอาเข้า วาระการประชุมดีกั่ว อิ อิ
จะว่าเป็น เกะก้อไม่ใช่ เลาจน์ก้อไม่เชิง เข้าที่ดีวุ้ย ขอบคุณทั่นพี่มากๆนะครับ :(
แบบว่า...นั่งเป็นเพื่อนคุยคลายเหงา นัวไม่ได้ อยู่ใกล้ก็ไม่ได้ แบบในเรื่องบ่เอาเน้อ ตาจูน... blink
อ้างจาก: kobmoi เมื่อ 27 ตุลาคม 2007, 12:20:32
แบบว่า...นั่งเป็นเพื่อนคุยคลายเหงา นัวไม่ได้ อยู่ใกล้ก็ไม่ได้ แบบในเรื่องบ่เอาเน้อ ตาจูน... blink
pp8 บ่เอาเน้อ .. ....... ก้อบ่เอาเองนินา อิ อิ ร้านนี้ มิได้มีหยั่งว่าเด๊อ (หน้าวัดนะคร้าบบบ) :(
ป่าวครับ ชั้นสองนี่ควรพาน้องๆไปเองคับ บรรยากาศแบบซุ่มๆอ่ะ แบบว่ามาพรอดรักกัน แต่ไม่ถึงขั้นล้วงงัย อิ อิ ... ..
นัดเจอเส้นข้งเส้นข้าง กิ๊กเกิ๊ก ก้อพอทน ม่ายช่ายเกะแบบ 99 น๊า ผิดคอนเซปต์โม้ด ร้านออกจะหรู ดูดี วู้ .. ... :-X
ท่านจูคับ ว่าง ๆ ขอช่วย PM เมนูเด็ดของร้านมาหน่อย ถ้ามีภาษาอังกฤษก็ดีมากเลยครับ เพราะว่าผมจะแนบเมลล์กับลูกค้าที่เค้าถามที่กินที่เที่ยวอ้ะคับ แล้วจะเอาใส่ Tagged กับ Bloggang ด้วยคับ ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าน้ำ ผมไม่เอาหรอกครับ เพราะอยากหาลูกค้าให้ ผมทำงานตรงนี้ก็เลยพอจะรู้่ช่องทางบ้าง
หลงอ่านซะตั้งนาน อ่านไปใช้ความคิดไป ร้านอะไรหว่า ค่าดริ๊ง แพง จิอ๋าย
pp11 pp11
:) ครึ่งชั่วโมง 300
ทำงานทั้งวัน ได้ไม่เท่าน้อง ทำ 2 ชั่วโมงเลย ##
zad zad zad
อิอิ ...
ก็บอกแล้วงายว่าร้านแบบนี้ ไม่มีในโลก
ค่า drink ขนาดนี้ ถ้ามีก้เป็น เล้นจ์ ระดับหรู ใน กทม.ง่ะ ที่เคยไป ก็ Piano
น้องแต่ละนาง เฮ้อ .... เห็นแล้ว บาดใจ และ บาดกระเป๋า ได้แต่สั่งน้ำเปล่ามากลั้วคอ ครับ
มีเรื่องเป็นตำนานว่า หมดเป็นแสนยังไม่ได้แอ้มน้อง ๆ ในนั้นเลย จริงเท็จไม่ปรากฎ เพราะผมไปเคยไปแค่สองหนเอง pp6
การบ้าน แต่ละอัน ของท่านhorashio สุดยอดมากเลบย
ขึ้นต้นอ่านเพลินดีครับ :Dแต่ทำมัยต้องหลอกกันด้วย :P
คล้ายๆ บำบัดจิตเนอะ ;D
อ้างจาก: horashio เมื่อ 27 ตุลาคม 2007, 22:12:35
อิอิ ...
ก็บอกแล้วงายว่าร้านแบบนี้ ไม่มีในโลก
ค่า drink ขนาดนี้ ถ้ามีก้เป็น เล้นจ์ ระดับหรู ใน กทม.ง่ะ ที่เคยไป ก็ Piano
น้องแต่ละนาง เฮ้อ .... เห็นแล้ว บาดใจ และ บาดกระเป๋า ได้แต่สั่งน้ำเปล่ามากลั้วคอ ครับ
มีเรื่องเป็นตำนานว่า หมดเป็นแสนยังไม่ได้แอ้มน้อง ๆ ในนั้นเลย จริงเท็จไม่ปรากฎ เพราะผมไปเคยไปแค่สองหนเอง pp6
zuy แล้ว ท่าน หมดไปเท่าไหร่อะ
ปล. ท่าน hora เข้าใจเขียนนะท่าน :D อ่านไปนึกไป เฮ้ย ร้านแบบนี้ มีในเชียงใหม่ด้วยเรอะ น่าไปแหะ อยากหาเพื่อนคุยแก้เหงา เพราะช่วงนี้ อารมณ์ เหงามาบ่อยมาก ๆ เลย ยิ่ง ลมหนาว พัดเข้ามาเรื่อย ๆ อย่างนี้ เฮ้อ :( :o
เขียนซะ โอ้ .. โอ้ .เลยอ่ะ
ถ้ามีร้านนี้จริง คงบานครับ ท่าน
กระเป๋าบานแลก คำปลอบใจของน้องๆ
เนียนจริงๆท่าน
เสียเป็นแสนหนะ มีจริงคร้าบบ
จุดประสงค์เขาก็ไม่ได้หวังด้วยสิ แค่อยากหาที่ระบาย ss
pp6
ร้านในเรื่องไม่มีก็จริงครับ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมตามเรื่องเป็นเรื่องจริง ช่วงปีใหม่เมื่อสองปีที่แล้ว
ผมไปเชียงใหม่ คนเดียว เหมือนทุกปี แต่ปีนั้นมันเศร้ากว่าทุกปี
คืนข้ามปี เมื่อสองปีก่อน เป็นช่วงเวลาที่อยากจริง ๆ ที่จะให้มีร้านแบบนี้ สักร้านนึงในโลก แต่มันดันไม่มี
และมันก็คงไม่มีหรอกครับ
"บำบัดจิต".... ผมเชื่อว่า น้องที่ทำงานกลางคืน บางคน เก่งกว่า นักบำบัดจิต ที่จบมาทางจิตวิทยาสังคม โดยตรงซะอีก
น้องที่มาทำงานในลักษณะนี้ ส่วนใหญ่ เราผู้ชายด้วยกันก็รู้ว่า เราไปหวังคลอเคลีย หวังคลายความเครียดจากปัญหา หวังระบายอารมณ์ หวังสนุก (ยกเว้น ตาดี ไว้ซักคนละกัน)
นักบำบัดจิต ที่หน้าตาดี มีอะไรที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น ได้มากกว่า นักบำบัดจิตในห้องสี่เหลี่ยม ที่คิดเงินเราเป็นชั่วโมงเหมือนกัน
ผมเคยไปเปียนโน ที่ ซอยเอกมัย ในกรุงเทพ สองครั้ง อาศัยว่าเพื่อนเป็น เมมเบอร์ที่นั่น ไม่งั้นก็คงไม่ไป
หัวแบะ มั้ย .. ไปสองครั้งเรียกน้องมานั่ง ก็จ่ายกันไปตามค่าดริ้งของน้อง ก็อยู่ราว 3k ต่อครั้ง
ผมไม่เคยอยู่ถึงปิด กลับก่อนทุกที เพราะอารมณ์หื่นนั่นแหละ แต่จะให้น้องในนั้นยอมสนองความหื่น ... ก็อย่างที่บอก บางคนหมดเป็นแสนยังไม่ได้แอ้ม...
ไม่ต่างกันกับน้องในเรื่องเล่าร้านในจินตนาการ
เพียงแต่ว่า น้องในเรื่อง มี Job description ชัดเจนคือ บำบัดจิต (ผมชอบคำนี้จัง) น้องที่จะมาทำงานตรงนี้ นอกจากจะหน้าตาดี มองแล้วสบายใจ อบอุ่นใจ ไม่ใช่มองแล้วหื่น ยังต้องมีความรู้ เทคนิควิธีในการเจรจา อีกด้วย
ต่างจากน้องในเล้าจน์ ที่จุดประสงค์ชัดเจนคือ ทำให้ลูกค้าซื้อดื่มให้มากที่สุด แลกกับการสนองตัณหาทางกามารมณ์ เป็นหลัก ส่วนเรื่องการบำบัดจิต เป็นผลพลอยได้
ถ้าคำพยากรณ์ของนักอนาคตศาสตร์ เป็นจริง ... เราจะต้องการนักบำบัดจิตมากขึ้น มากขึ้น
เมื่อ เซ็กส์ และ ความเมามาย ไม่สามารถช่วยขจัดความว้าเหว่ โหยหา ของคนได้ ความเข้าอกเข้าใจและความอบอุ่นจากคนที่เราก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร จะกลายเป็นที่ต้องการมากกว่า
ในเวลานั้น ของคืนข้ามปี ใครที่อย่ในสภาพเดียวกับผม คืนที่ เซ็กส์ และ ความเมามาย ไม่ได้ช่วยอะไร
ร้านแบบนี้ คือ ที่ ๆ ผมต้องการจริง ๆ
ถ้าเชียงใหม่มีแบบเปียโน เดอะเพ้นท์ ผมคงไปสมัคร Platinum member อิอิ..
ปล.เพื่อนผมเสียไม่ถึงแสน จับมากกกว่าแขน มากกว่าหนึ่งคน ที่เปียโนนี่แหละ อิอิ.. pp11
ผมเคยไปร้าน คล้าย Piano ครับ เป็นร้าน RAD ที่ขอนแก่น ครับ หมดไม่เป็นแสน แค่ 2.5 หมื่นครับ ไม่ได้แอ้ม เหมือนกัน แถมให้เบอร์ ใครมาก็ไม่รู้ เซ็งชิบ พอได้เด็ก น้องก็ไม่ขึ้นห้อง บอกไม่ไป ๆ วันหลังถามถึงรู้ ว่า รู้จักกับเจ้าของโรงแรม มาก่อนเลยไม่กล้าไปกับเรา เวร เลย เห็นว่าเป็นโรงแรมเพื่อน อุดหนุนเพื่อน ดันจะอดเพราะเพื่อนรู้จัก แย่จริง ๆ น้องก็ไม่ยอมบอก เปิดโรงแรม ใหม่ก็ได้ pp11
อ้างจาก: horashio เมื่อ 29 ตุลาคม 2007, 21:08:31
pp6
"บำบัดจิต".... ผมเชื่อว่า น้องที่ทำงานกลางคืน บางคน เก่งกว่า นักบำบัดจิต ที่จบมาทางจิตวิทยาสังคม โดยตรงซะอีก
ความหมายของ "เกอิชา" คงคล้ายๆกันครับ กับน้องๆคาราโอเกะ และนั่นคงเป็นที่มาของ คาราโอเกะในยุคปัจจุบัน
อ้างจาก: horashio เมื่อ 29 ตุลาคม 2007, 21:08:31
pp6
เมื่อ เซ็กส์ และ ความเมามาย ไม่สามารถช่วยขจัดความว้าเหว่ โหยหา ของคนได้
ความเข้าอกเข้าใจและความอบอุ่นจากคนที่เราก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร จะกลายเป็นที่ต้องการมากกว่า
ในเวลานั้น ของคืนข้ามปี ใครที่อย่ในสภาพเดียวกับผม คืนที่ เซ็กส์ และ ความเมามาย ไม่ได้ช่วยอะไร
ร้านแบบนี้ คือ ที่ ๆ ผมต้องการจริง ๆ
ผมเองก้ออยากหาร้านแบบนี้เหมือนกันครับ ท่านพี่โอราชิโอ นึกถึงเนื้อเพลงคืนข้ามปีของดาเอ็นโดรฟินแล้ว
ไม่รู้ว่าก่อนสิ้นปีนี้เราจะมีใครในคืนนั้นหรือป่าว wq ปีที่แล้วยังมี"เค้าคนนั้น"เดินเที่ยวด้วยกัน ที่ กทม.อยู่เลย (ก่อนคืนวางระเบิด)
นึกถึงเค้าทีไรแล้ว เศร้าโคตร ...