แต่ก่อนทุกครั้งทีไร ได้อ่านได้เห็นในบทกวี
แค่อ่านแล้วทิ้งมันไป ไม่เคยใยดีไม่ซึ้งชวนฝัน
ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า คือความรักที่กลายเป็นเศร้า
อ่านไปก็งั้นๆ เรื่องราวที่ซ้ำๆ อ่านไปยังขำซ้ำเติมเรื่องเก่า
ต้องมีคนสมหวัง ต้องมีคนชอกช้ำ ไม่จำไม่ซึ้งไม่เกี่ยวกับเรา
จนวันที่เขาลืมเรา จู่ๆความเหงาก็เกิดมี
กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล
ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า คือความรักที่กลายเป็นเศร้า
อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ (แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา/ให้มันตอกย้ำซ้ำเติมใจเรา)
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา
เก็บความหมายทุกตอน เก็บอักษรทุกตัว อยู่ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน
ให้มันช้ำไปอีก ให้มันช้ำเข้าไป ให้มันสาแก่ใจ ให้ช้ำกว่านี้
อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ (แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา/ให้มันตอกย้ำซ้ำเติมใจเรา)
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา
อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ (แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา/ให้มันตอกย้ำซ้ำเติมใจเรา)
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา
ต้องเจ็บต้องช้ำเป็นอย่างตัวเรา
ปล ฟังแล้วรู้สึกได้ว่า คนไม่เคยเจอมักไม่ค่อยรู้สึก แต่ถ้าเจอบ่อยความรู้สึกก็จะกลายเป็นคำว่าไม่มี
http://www.youtube.com/v/IqkQh0HxMqA
09876 09876 09876
อีกเวอร์ชั่น
http://www.youtube.com/v/e8fOS9qiCTo
09876 09876 09876
ขอบคุณครับ ที่เอามาให้ฟัง
เป็นอะไรหว่า
fdgdfdf ต้องเพลง โง่งมงายด้วย ท่านแวร์ hgjhg ขอบมากๆ
เพลงเก๊าเก่า
งั้นเรามาแต่งเพลงรักสมัยใหม่ดีกว่าเนาะ เขิน เขิน
เป็นเอามากเลยนะเนี่ย เกิดไม่ทันอ่ะ ไม่รู้จัก