สวัสดีค่ะ อาหมอที่เคารพ
หนูติดตามอ่านคอลัมน์ของอาหมอมานานแล้วค่ะ
...จากถุงกล้วยแขกที่แม่หนูขาย
หนูชอบอ่านเรื่องความทุกข์ ความเจ็บปวดของชาวบ้านค่ะ
นึกไม่ถึงว่าวันนี้มันย้อนกลับมาหาหนูเข้าเต็มเปา คราวนี้หัวเราะไม่ออกค่ะ
อาหมอคะ หนูอายุ 17 ขวบแล้ว เมื่อปีกลางมะโรงที่ผ่านมา
หนูได้รู้จักกับผู้ชายที่โรงเรียน เขาชอบมองหนูค่ะ แต่หนูพยายามไม่สนใจเขา
เพราะเราต้องตั้งใจเล่าเรียน จริงไหมคะ ?
เขามาชวนหนูคุยหนูก็พยายามเลี่ยง พอเขาชวนกินข้าวหนูก็กินค่ะ เพราะเขาออกเงินให้นี่คะ
เราคบกันอยู่นานค่ะ เกือบ 2 วันได้
เขาก็ชวนหนูไปดูหนังค่ะ หนูรีบปฏิเสธค่ะ แต่พอเขาบอกว่าเขาเลี้ยงหนูก็โอเค
ในโรงหนังเขาพยายามจับมือจับไม้หนู หนูก็ไม่ยอมค่ะ เพราะข้าวโพดคั่วของหนูจะหก .. น่าเสียดายค่ะ
พอดูหนังเสร็จเราก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน แต่เขากลับชวนหนูลงกลางทาง
หนูเหลือบมองเห็นป้ายด้านหน้าทางเข้าเขียนว่าโรงแรม ก็ทั้งโกรธทั้งอายคนเขาค่ะ
หนูต่อว่าเขาแล้วรีบวิ่งหนีเข้าไปข้างในโรงแรมบอกบ๋อยว่า ขอห้องวีไอพีค่ะ
หนูเข้าไปนั่งอยู่บนเตียง เขาเข้ามากอดจูบหนู หนูก็ผลักเขาออก
แล้วผลัดผ้ามานุ่งผ้าเช็ดตัว .. หนูกลัวเสื้อยับค่ะ
อาหมอคะ หนูสู้แรงเขาไม่ได้ค่ะ หนูตกเป็นของเขา
ก็ผู้หญิงตัวเล็กๆ จะเอาแรงที่ไหนไปสู้ จริงไหมคะ ?
หนูเลยสั่งลิโพมาดื่ม 2 ขวด ก็พอมีแรงหิ้วเขาออกจากห้องกลับบ้านได้ค่ะ
หลังจากวันนั้นเขาก็พยายามชวนหนูอีก
หนูต้องให้เขารับปากว่า..เขาเป็นคนจ่ายค่าห้องกับค่าลิโพ!
หนูถึงตกลงค่ะ
หนูขอถามอาหมอดังนี้ค่ะ
อาหมอว่าหนูเสียเปรียบไหมคะ ? เพราะหนูต้องออกค่ารถเมล์เองค่ะ
ติ๋งต่อง เอาฮา
คุ้นๆนะ ขอเป็นสปอนเซอร์ละกัน jljhl