ประสบการณ์สำหรบผมมีมากมายเลย เช่น บางครั้งเดินผ่านหมา หมายังกลัวเลยครับ และมีอีกเรื่องคือ ตอนนั้นโรงงานอบลำใยระเบิด ที่สันป่าตอง ตอนนั้นตาผมให้ผมมาตัวหนึ่งผูกมากับตะกรุดเจ็ดดอก ตอนนั้นผมอยู่ ป.6 ผมเรียนพิเศษใกล้ๆไม่ถึง 50 เมตรเลย ไม่รู้บังเอิญหรืออย่างไรบังเอิญยางลบตกไปใต้โต๊ะเลยก้มลงไปหยิบแล้วก็มีเสียงดังสนั่นเลย ผมก็ตกใจว่าอะไรมันระเบิด พอเงยหน้าอีกที อีกบึ้มมีแต่ลมและแรงอัดฝุ่นเต็มหน้า หันไปมองเพื่อนผมหัวแตกเลือดอาบ บางคนกระเบื้องตกใส่หัวหัวแตก น้องผมโดนกระเบื้องหล่นปักที่หัวแต่ไม่ใหญ่มาก ครูก็บอกให้รีบออกไปเดี๋ยวบ้านจะพัง ผมเลยรีบวิ่งออกมา เห็นแต่เศษเหล็กเอย เศษเครื่องอบลำใยเอยกระจัดกระจายเต็มเลย คิดดูเหล็กที่เครื่องอบลำใยยังบิดเบี้ยว ลอยมาแรงแค่ไหน นี่ก็เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ครับ มีอีกหลายเรื่องมากที่ยังไม่ได้เล่า ใครมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้มาแชร์กันครับ ผมก็เกิดที่บ้านป่าสักนั่นแหละเลยมีของหลายอย่างเลย
ล่ำบึกครับ หายากนะครับ ไม่ใช่หาได้ง่ายๆนะ กว่าจะหาสวยๆได้เหนื่อย พอดีมีสองตัว ตัวนึงใช้ ตัวนึงโชว์
หลายๆมุม
แล้วตอนนี้ยังหาบูชาได้มั้ยครับ
หายากไหมครับ
เบื้องหลังข่าวดังคับ มีน้อง..รุจักกันได้ของดีจากผมไป แต่ทะลึ้งเอาใส่กระเป๋ากางเกง ตอนนั้นเดกมากกำลังแซป เขาบอกว่าดีมากแคล้วคลาด ก็เลยไปลองของเล็กๆวันคะนองอยู่แล้ว ขี่ไปเจอหัวหน้าขาโจ๋(ซึ่งเปนพี่ชายของเพื่อนผม) ก็แจกของลับใส่ แล้วก็บอกเด๋ามากก๊ะคิงอะ แก่บ่าดายพาละอ่อนไปไล่ตีคนอื่น ควาย ไอน้องนั่นเกือบโดนตบอาจถูกกระทืบตายง่าๆถ้าไม่ได้ของดีจากผมไว้ ชักออกมาโป้งๆๆๆหมดแม๊กคับหัวหน้าแก๊งชื่อดังตายดับดิ้น(เพื่อนๆก็พาลโกรธผมกันเลยกลับบ้านไม่ได้จนทุกวันนี้) ลงหนังสือพิมเดลินิว คนเมืองเหนือ และอื่นๆด้วยหุหุ
ขอสารภาพจากใจหยิบผิดให้มัน จะให้ปืนไฟแช๊คซื้อที่ไนท์พลาซ่า 500นิดๆ ไปไว้ให้มานกำลังซน ไว้ชักขู่เฉยๆ ดันหยิบผิดไปวันเดียวได้เรื่อง แต่ก็ไม่ได้เอะใจว่ามานจะกล้ายิงใครเลยไม่ได้ทวงคืน
ส่วนที่ผมมีของดีมากคับ ยันกันเมียบ่นเมียด่า ลองเอาไปใช้ดูได้นะคับ เปนกระดาษใบเทาๆ เหมือนของจีนแต่จีนใช้เผากัน คาถามีอยู่ว่า เอาไปช๊อปปิ้งไป เท่านั้นแหละคับไม่บ่นไม่ด่าอ้อนเอาใจสุดๆ แต่ของดีของผมต้องหาเรื่อยๆเหนื่อยสุดคับหมดเมื่อไรแสงว่าของเสื่อม หูฉีกเลยทีเดียว