สายพะนอขับรถไปหาเพื่อนที่อำเภอสองพี่น้อง ขณะที่อยู่แถวนครไชยศรีรถยนต์ของเธอเกิดยางแตกที่
หน้าฟาร์มสุกรแห่งหนึ่ง ระหว่างที่เธอโทรศัพท์ให้เพื่อนขับรถจากสองพี่น้องมาช่วยเปลี่ย นยางให้นั้น
บุญควรเจ้าของฟาร์มและภรรยาได้ออกมาเชื้อเชิญให้เธอไปนั่งรอในบ ้าน สายพะนอเห็นว่าคงต้องใช้
เวลาอีกพักใหญ่กว่าเพื่อนจะมาถึงแล้วยังต้องใช้เวลาในการเปลี่ย นยางอะหลั่ยอีก ดังนั้นเธอจึงรับเชิญเข้า
ไปนั่งดื่มน้ำรออยู่ในบ้าน ทันใดนั้นเธอสังเกตเห็นสุกรตัวหนึ่งเนื้อตัวสะอาดสะอ้านเดินไปม าอยู่ในบ้าน
มันมีเพียงสามขาเท่านั้นส่วนขาหลังข้างขวาเป็นขาไม้ ด้วยความสงสัย
สายพะนอ : ทำไมหมูตัวนี้มีขาไม้ ? แล้วมันมาเดินเพ่นพ่านอยู่ในบ้านเพราะอะไร ?
บุญควร : อ๋อหมูตัวนี้เป็นหมูที่กล้าหาญมาก คืนวันหนึ่งผมกับภรรยากำลังนอนหลับสนิทอยู่ มันเข้ามาใน
ห้องนอนของเราปลุกเราให้ตื่นขึ้นเพราะตอนนั้นไฟกำลังไหม้บ้านเร าอยู่พอดี พวกเราหนีรอดออกมาได้
อย่างหวุดหวิดเลยทีเดียว
สายพะนอ : จริงซี แล้วขาหลังข้างขวาของมันเลยถูกไฟไหม้ใช่ไหม ?
บุญควร : เปล่าไม่ใช่ มันไม่เป็นอะไรเลย ยิ่งกว่านั้นมันยังเข้าไปช่วยลูกๆของผมหนีรอดปลอดภัยทุกคน
สายพะนอ : อ้าว แล้วถ้าอย่างนั้นทำไมมันจึงต้องมีขาไม้ล่ะ ?
บุญควร : ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่หรือว่ามันเป็นหมูที่กล้าหาญมากที่สุดในประว ัติศาสตร์ มันช่วยชีวิตพวกเรา
สายพะนอ : อันนั้นฉันรู้ แต่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับขาไม้ของมันล่ะเนี่ย ?
บุญควร : อ๋อ เวลาเราจะกินหมูที่มีค่ามากอย่างนี้ เราจะไม่กินมันทีเดียวหมดทั้งตัวหรอก
แบบว่ารู้คุณค่า jljhl
ถูกเอาไปทำเป็นข้าวขาหมูซะแล้ว
ljhgf
กว่าจะหมดทั้งตัว. piuyty
ชาวนากะงูเห่าชัดๆ ttu
ฆ่าแล้วกินทั้งตัว ยังจะดีซะกว่า
คิดได้อย่างไรนิ
555 เยี่ยมครับ
น่่าจะให้เหรียญกล้าหาญและเสียสละให้ตัวเดียวกัน ss
ผู้เสียสละ
สงสารหมูผู้มีค่า zad