บุญญาณเป็นเจ้าของโรงไม้เล็กๆ วันๆเขาจะยุ่งอยู่กับการขายไม้ การคำนวน การจัดไม้ให้เป็นไปตามออร์
เดอร์จนรู้สึกว่าจะเครียดอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งตกเย็นพอเลิกงานแล้วเขาจะรู้สึกผ่อนคลาย ดังนั้นเขาจึง
ไปเป็นแขกประจำของโจแห่งบาร์บุญขจร คืนนี้ก็เช่นเคย ขณะที่เขากำลังดื่มด่ำกับวิสกี้บลูลาเบลผสมโซดา
อยู่นั้น บังเอิญมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งแต่งตัวชะเวิบชะวาบเดินเข้ามาในบาร์ เธอมานั่งใกล้ๆกับเขาแล้วชาย
ตามองเขาอย่างเชื้อเชิญ แต่เขาก็ยังคงดื่มด่ำกับวิสกี้ของเขาต่อไปอย่างนิ่งเฉย จนกระทั่งพักใหญ่
หญิงสาว : ใจคอจะไม่เลี้ยงเหล้าฉันสักแก้วเลยหรือคะคุณ ?
บุญญาณ : ก็ได้ ถึงผมจะไม่รวยเท่าคุณเจริญ ผมก็เลี้ยงคุณได้ นี่โจ รินเหล้าให้คุณผู้หญิงเขาแก้วหนึ่งซิ
หญิงสาว : ขอบคุณค่ะ และเพื่อให้ได้บรรยากาศคุณจะไม่ขึ้นไปร้องเพลงให้ฟังสักเพลงหรื อคะ ?
บุญญาณ : เอ้อ ถึงผมจะเสียงไม่ดีเท่าคุณสุเทพ แต่ผมก็ยินดีขึ้นไปร้องให้คุณฟังครับ
หลังจากบุญญาณขึ้นไปร้องเพลง ลงมาดื่ม และซื้อเหล้าให้หญิงสาวดื่มสลับกันอยู่จนคนทั้งสองสนิทสนมกัน
มากยิ่งขึ้น จนกระทั่ง
หญิงสาว : ไปต่อที่อพาร์ทเมนท์กับฉันไหมคะ ? อยู่ใกล้ๆแถวนี้เอง
บุญญาณ : ถึงผมจะไม่หล่อเท่าคุณสมบัติ แต่ผมก็ยินดีไปกับคุณครับ
หญิงสาวพาบุญญาณไปที่อพาร์ทเมนท์ของเธอ แล้วคนทั้งสองก็มีอะไรๆกันอย่างที่เขาคิดอยู่ในใจตลอดเวลา
หลังจากเสร็จกิจเรียบร้อยแล้ว
หญิงสาว : แล้วเรื่องเงินล่ะคะ ?
บุญญาณ : เงินเหรอ ? อืม์... ถึงผมจะไม่ใช่แมงดา แต่ผมก็ยินดีรับเงินครับ
เงินเท่านั้นที่ต้องการ jljhl
ทำเพื่อเงิน
เงินตกใส่......อ้าตกใส่หญ้าๆตาย dsgjsd
เหอๆ กลับเป็นฝ่ายจ่ายซะงั้น