สายภมร กำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ในครัว เธอได้ยินเสียงเด็กส่งหนังสือพิมพ์โยนหนังสือพิมพ์เข้ามาในบ้าน
เช่นทุกเช้า เธอยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา มันเป็นเวลาประมาณเจ็ดโมงเช้าแล้ว เธอต้องรีบทิ้งงานในครัว
แล้วรีบกระวีกระวาดขึ้นไปปลุกบุญนทีลูกชายหัวแก้วหัวแหวนให้ตื่ นนอน เพื่อเตรียมตัวไปโรงเรียน
สายภมร : ตื่นได้แล้วลูก เช้านี้ลูกต้องไปโรงเรียน เดี๋ยวมันจะสายนะ
บุญนที : ตอนนี้กี่โมงแล้วครับ ?
สายภมร : ตอนนี้เจ็ดโมงกว่าแล้ว มันสายมากแล้วลูก ลูกต้องรีบหน่อย
บุญนที : ผมไม่อยากไปโรงเรียนเลยครับ แม่
สายภมร : อ้าว ลูกจะไม่ไปโรงเรียนได้อย่างไรกัน ? ไหน ลูกลองบอกเหตุผลกับแม่หน่อยซิว่าทำไมลูกจึงไม่
อยากไปโรงเรียน ?
บุญนที : ก็พวกนักเรียนมันพากันเกลียดผม บรรดาครูทั้งหลายก็ไม่ชอบผมด้วยเช่นกัน
สายภมร : โอ้ย นั่นมันเรื่องเล็กน้อย อย่างไรเสียลูกก็ต้องไปโรงเรียน
บุญทวั : ไหน แม่ลองบอกเหตุผลซิว่า ทำไมผมจึงต้องไปโรงเรียนล่ะครับ แม่ ?
สายภมร : ที่แม่บอกว่าลูกจะต้องไปโรงเรียนก็เพราะ ประการที่หนึ่งลูกมีอายุตั้ง 51 ปีแล้ว และอีกประการ
หนึ่ง ก็ลูกเป็นครูใหญ่ของโรงเรียนนี้ด้วยนะซี
อ้าว..เป็น ผ.อ. ซะงั้น
รู้มั้ยว่าใครใหญ่ jljhl
ljhgfเหนื่อยจริงๆ
บาปนะเนี่ย แม่อายุเท่าไหร่เนี่ยต้องไปปลุกลูกชายอายุ 51เนี่ย