นั่งอยู่ในห้อง เงียบๆ
ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวสงบนิ่ง
มีเพียงสายตาเราที่เคลื่อนไหว
มองไปรอบๆห้อง...ที่ว่างเปล่า
ได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง คุยกับความคิดในสมอง
ต้องเข้มแข็งนะ..สมองบอกกับหัวใจ
หัวใจรับปาก....แต่ไม่หนักแน่นเท่าไหร่นัก
ตอนนี้...พยายามแล้ว...หัวใจบอก
พยายามแล้วที่จะไม่ร้องไห้
หลังจากที่น้ำตาพร่างพรูออกมา....
ในวันที่เธอจากไปอยู่อีกขอบฟ้าหนึ่ง
ตั้งแต่วันนั้น....หัวใจไม่ได้ร้องไห้อีกเลย
หัวใจพยายามอย่างยิ่งที่จะเข้มแข็ง
หัวใจบอกตัวเองให้เก็บน้ำตาไว้
หัวใจทบทวน คำพูดของเธอ ที่บอกว่า
---ไม่ได้จากไปไหนหรอกนะ..ยังอยู่ตรงนี้
ยังอยู่เหมือนเดิม...เหมือนเดิมที่เคยอยู่
เราอยู่ในใจของกันและกันเสมอ-----
และแล้ว...ก็ผ่านความรู้สึกเก็บกลั้นน้ำตามาได้
แต่แล้ว..ในวันนี้...วันที่หัวใจไม่อาจปฏิเสธได้อีกแล้วว่า
มีเพียงไออุ่นในความทรงจำให้ระลึกถึง
และอกอุ่นที่เคยอิงก็ห่างไกล
สัมผัสได้เพียงอ้อมกอดที่ว่างเปล่า
แม้เอื้อมมือจนสุดแขนก็ไม่เจอ
เห็นแค่รอยยิ้มลางๆ เป็นภาพประทับไว้..
เมื่อปิดเปลือกตาลง
วันนี้.....หัวใจขอนะ...ขอร้องไห้อีกสักครั้ง
ไม่ใช่จากความเสียใจ
ไม่ได้จากความเจ็บปวด
แต่ห่างไกลอย่างนี้.....
ให้คิดถึงเธอเงียบๆคงไม่ไหว
.............................................................
คิดถึงและขอบคุณเสมอ
ที่เห็นคุณค่าของคนคนนี้
รู้ไว้นะว่า....แม้ในความห่างไกล
ความเป็นเธอยังเคลื่อนไหว...ในจิตใจ.
เมาแล้วป่วง
ดึกๆไม่ยอมนอน
mnb
อืมๆๆๆขอบคุณครับ
เหล้าร้านเฮียคิม ทำเอาคนเจ้าบทเจ้ากลอนได้ขนาดนี้เลยเหรอ etewt
อ่านหัวข้อแล้ว ห่าง jljhl