เธอตื่นขึ้นมาตอนดึกพบว่าสามีได้หายไปจากเตืยง เธอจึงสวมเสื้อคลุมเพื่อลงไปดูสามีเธอ
เธอพบเขาที่ห้องครัว นั้งดื่มกาแฟ มองไปที่กำแพง ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคิด
เธอเห็นเขาจิบกาแฟและเช็ดน้ำตาไปพร้อมกัน
?เป็นอะไรหรือจ๊ะที่รัก? เธอถาม พร้อมกับเดินเข้าไปในครัว ?ทำไมคุญถึงได้มานั้งคนเดียวกลางดึกอย่างนี้?
สามีเงยหน้าขึ้นจากถ้วยกาแฟ แล้วพูดว่า ?ฉันพึ่งจำได้ถึงวันที่เราพบกันเมื่อ 20 ปีที่แล้ว คุญจำไดไหม คุญอายุเพียง 16 ปีเอง?
เธอรู้สึกปลื้มจนน้ำตาแทบไหล ที่เห็นสามีเป็นคนที่แคร์และอ่อนไหว
?จำได้สิ ที่รัก? เธอตอบ
สามีหยุดชั่วครู่หนึ่ง เหมือนคำพูดติดที่ริมฝีปาก
?คุญยังจำวันที่พ่อคุญพบเราแอบทำอะไรกันอยู่ในรถได้ไหม?
?ได้สิ? เธอตอบ แล้วเธอก็นั้งลงที่เก้าอี้ข้างสามีเธอ
สามีพูดต่อ ?คุญจำได้ไหม พ่อคุญเอาปืนจ่อหัวผมแล้วพูดว่า ?จะแต่งงานกับลูกสาวฉัน หรือ จะให้ฉันเอาแกเข้าคุก 20 ปี'?
?ค่ะ ฉันจำวันนั้นได้? เธอตอบด้วยเสียงที่นุ่มนวล
เขาเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม แล้วพูดว่า. . .
?ถ้าฉันยอมติดคุก ฉันจะถูกปล่อยตัวออกมาวันนี้? 890
กำ uyhgb
แต่งงานเหมือนติดคุก ijn
?ถ้าฉันยอมติดคุก ฉันจะถูกปล่อยตัวออกมาวันนี้?
55555555 สุดๆครับท่าน สุดๆ ขำเกือบตาย kjhg mnb
?ถ้าฉันยอมติดคุก ฉันจะถูกปล่อยตัวออกมาวันนี้?
"แต่พูดอย่างงี้วันนี้ คงได้ตายตอนนี้" uyhgb uoiou
ต้องเกลาสำนวนหน่อย
"ถ้าผมยอมติดคุกซะตอนนั้น วันนี้ ผมก็พ้นโทษแล้วหละ พพำ" kjhg kjhg