ครดิตท่านJ idanun
คุณนายไฮโซอุ้มตุ๊กตาช้างสีชมพูไปเยี่ยมชาวสลัมด้วยมุทิตาจิตอย่างสุดซึ้ง
?คุณยายอยู่ที่นี่สบายดีมั้ยคะ? คุณนายช้าง... เอ๊ย คุณนายอุ้มช้างถามคุณยายคนหนึ่งที่นั่งอยู่หน้าบ้านพลางเดินไปนั่งด้วยอย่างหนิดหนม
?ก็สบายดีตามแบบคนแก่ล่ะค่า? คุณยายตอบคำ
?แล้วลูกหลานไม่อยู่บ้านกันหรือคะ? คุณนายช้าง... เอ๊ย คุณนายอุ้มช้าง (บ๊ะ... ขอเรียกเป็นคุณนายช้างเลยก็แล้วกัน... สั้นดี) คุณนายช้างถามพลางคว้าถั่วลิสงในจานกินอย่างถือวิสาสะ
?ก็ออกไปทำงานกันหมดแหละค่า คนมันหาเช้ากินค่ำ ขืนอยู่บ้านก็คงอดตายกันหมด? คุณยายว่า
?แล้วคุณยายอยู่บ้านคนเดียวไม่กลัวขโมยหรือคะ? คุณนายช้างถามพลางหยิบถั่วลิสงกินต่อเนื่องเกือบหยุดไม่ได้
?จะไปกลัวอะไรเล้า เรามันคนจน ไม่มีสมบัติอะไรให้ขโมยหรอก? คุณยายหัวเราะ
?แล้วคุณยายอยู่บ้านคนเดียว กินข้าวกับอะไรล่ะคะ? คุณนายช้างถามงึมงำเพราะถั่วยังเต็มปาก แถมในมือก็ยังมีอีก
?โอ๊ย... จะกินอะไรได้ อีชั้นแก่แล้ว ฟันฟางไม่เหลือแล้วนี่ กินได้ก็แต่ข้าวต้ม หรือไม่ก็กล้วยเท่านั้นแหละ? คุณยายตอบ
?โถ... น่าสงสารนะคะ? คุณนายช้างว่า ?เอ๊ะ... แล้วถั่วนี่ล่ะคะ อ้าว... หมดพอดี แหมกินเพลินไปหน่อย?
?อ๋อ... ถั่วเคลือบชอกกะแลตนั่นหรือคะ อีชั้นก็ได้แต่ดูดๆกินแต่ชอกกะแลตเท่านั้นล่ะค่า...? mnb mnb
ไอ่หยาาาาา เค็ม ๆ มันส์ ๆ เพราะแบบนี้นี่เอง
mnb mnb
เบื้องหลังความอร่อย ijn