Messages

ดันจ้า

ดันจ้า

[โรคเอดส์]

   สวัสดีคะ ครอบครัวเราทำงานเป็นลูกน้องร้านขายเครื่องไม้เครื่องมือก่อสร้างคะ เราทั้งครอบครัวทำงานที่นี่กันนานมาก ตั้งแต่สมัยพ่อ แม่ แล้วก็ส่งต่อมาถึงรุ่นเรา ทำให้ครอบครัวเรา กับบ้านเถ้าแก่ รู้จัก สนิทสนมกันดีมาก และครอบครัวของเราก็เป็นที่ไว้วางใจ ในการทำงานที่ร้านขายสิ่งของก่อสร้าง
   ร้านขายวัสดุก่อสร้างที่เราทำอยู่นี้เป็นร้านใหญ่คะ ดิฉันกับสามีก็เป็นลูกน้องช่วยยกของ ขายของหน้าร้าน สามีดิฉันก็จะไปส่งของกับเถ้าแก่ที่ต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆคะ ดิฉันก็จะอยู่กับร้าน ขายของ ทำงานบ้านบ้าง อยู่กับนายผู้หญิงคะ ก็นับว่าเป็นหน้าที่ของผู้หญิงที่ต้องอยู่กับร้าน และปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้ชาย ที่ออกไปส่งของ วิ่งงานข้างนอกคะ
   จนประมาณ 3-4 ปีหลังมานี่ ดิฉันสังเกตเห็นเถ้าแก่จะใส่เสื้อแขนยาวตลอดคะ ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเราเป็นลูกน้องก็ไม่ได้มีสิทธิ์อะไรที่จะไปถาม และก็เห็นเถ้าแกป่วยอยู่บ่อยๆด้วยคะ (ลืมบอกว่า เถ้าแก่ดิฉันอายุ 60 กว่าแล้วคะ) มาหลังๆ ป่วยบ่อย ไปหาหมอบ่อยๆ ซื้อยามากินเองบ้าง พวกเราเองก็พร้อมใจกันดูแลคะ เพราะท่านเป็นคนมีน้ำใจกับลูกน้องอย่างพวกเรามาก ดิฉันเองก็สงสารท่านคะ ถ้าแก่เองจะสนิทกับสามีดิฉันมาก เพราะจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไปส่งของต่างจังหวัดก็ไปด้วยกันตลอด จนสามีดิฉันมาเล่าให้ฟังว่า เถ้าแก่น่าจะแย่ ดิฉันก็สงสัยว่าทำไม สามีบอกว่า ท่านเป็นโรคเอดส์ ห๊า ดิฉันตกใจมากคะ จะเป็นไปได้ยังไง โรคนี้ไม่ค่อยรู้จักมักคุ้นกับพวกเราเลย ในชีวิตของดิฉันไม่เคยพบใครเป็นโรคนี้เลยคะ ตั้งแต่เกิดมา สามีเล่าว่า เวลาไปส่งของ ท่านชอบเที่ยวผู้หญิงบ่อยๆ ก็น่าจะติดโรคเอดส์มา สงสารท่านสามีดิฉันบอก เถ้าแก่ไปตรวจแต่ก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง นอกจากสามีดิฉันที่ไปด้วยกัน แต่สามีดิฉันไม่ได้เที่ยวเพราะเงินไม่ (เฮ้อ รอดคะ ไม่มีเงินก็ดีอย่างนี้นี่เองคะ)
   ตั้งแต่เถ้าแก่ตรวจพบว่าเป็นโรคเอดส์ ผื่นก็ขึ้นตามตัวไปเยอะแล้วคะ ท่านยังป่วยเป็นไข้บ้าง ท้องเสียบ้าง ปวดหัวมากบ้าง เป็นที่นานมากคะ ไม่หายง่ายๆด้วย ท่านก็ทรมานมาก จนนายผู้หญิงท่านก็รู้ในที่สุดคะ แต่ตัวนายผู้หญิงเองยังไม่ได้ไปตรวจหรอกคะ และท่านเองก็ไม่มีอาการอะไรแสดงออกมาด้วยคะในตอนนั้น มีแต่อาการเถ้าแก่ที่ทรุดลงทุกวัน จนกินอะไรไม่ได้แล้วก็ปวดหัวมาก ท้องเสียจนควบคุมการขับถ่ายของตัวเองไม่ได้คะ นอนปวดหัว เห็นท่านทรมานมากๆเลยคะ จนนอนผอม แห้ง ละก็เสียชีวิตคะ
   อย่างที่บอกคะ ไม่เคยเห็นคนเป็นโรคเอดส์เลยคะในชีวิต ก็มีเถ้าแก่นี่ละคะคนแรก มีเงินก็ใช่ว่าจะดีนะคะ การเที่ยวผู้หญิงที่ขายบริการ หากไม่ระวัง ก็อาจจะพลาดทำให้ต้องมาเสียชีวิต เบื้องหน้าของกิจการอาจจะพังลงคะ เพราะพอนายผู้หญิงท่านบริหารงานคนเดียว ก็แย่คะ ลูกน้องก็ไม่ค่อยมาทำงาน งานก็ไม่มี คนติดต่องานข้างนอกไม่มี งานก็ค่อยๆน้อยลงคะ บวกกับอายุมากขึ้นแล้วด้วย ก็จะมาดูแลใส่ใจมาก สุขภาพร่างกายของท่านก็ไปตามตัวเลขคะ ไม่ค่อยไหวเหมือนกัน ต่อจากที่เถ้าแก่ผู้ชายเสียไป นายผู้หญิงท่านก็ไปตรวจก็พบว่าเป็นโรคเอดส์เหมือนกันคะ ท่านต้องมารับเคราะห์กรรมครั้งนี้ด้วยคะ ก็ป่วยบ่อยๆ ดีที่ว่าท่านมีลูกๆดูแลอย่างใกล้ชิดด้วยคะ แต่ทุกวันนี้ท่านก็ได้เสียชีวิตไปแล้วเช่นกันคะ
   ดิฉันอยากจะแบ่งปันประสบการณ์เพื่อเป็นอุธาหรณ์คะ สำหรับชีวิตเราที่ใช้ดำเนินอยู่ในปัจจุบันนี้คะ ดิฉันอยู่ใกล้ชิดกับคนที่เป็นโรคเอดส์คะ แต่เราไม่ทราบเลยคะ ว่าเค้าเหล่านั้นเป็นโรคร้ายคะ และโรคนี้ติดต่อกันง่ายมากๆด้วยคะ ถ้าหากว่ารู้ว่าติดเชื้อมาและก็จะได้ระมัดระวังตัวเอง ไม่ให้ไปแพร่เชื้อให้กับคนอื่นๆต่อไปด้วยคะ