วลีต่างกรรม...ต่างวาระ อย่านำมาตัดสินในทุก ๆ เรื่อง การให้เกียรติซึ่งกันและกันต่างหากโดยเฉพาะน้องๆ ที่น่ารัก น่าถนอมแบบ น้อง "โบอา" ช้างเผือกในป่าบ้านโมโมริ อ่านกระทู้ข้างบน บางคำพูดคนอ่านต้องชั่งน้ำหนักนะ บางทีเขียนด้วยอารมณ์ บางทีเขียนด้วยความรู้สึกส่วนตัว บางทีเขียนเพราะความชั่ววูบ บางทีเห็นเขาได้ก็อยากได้แบบเขา ต้องอย่าลืมว่าน้องมาทำงานเพราะมีความจำเป็นปากเลี้ยงท้อง เลี้ยงครอบครัว เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ หรือเลือกเสียไม่ได้ เงินก็เป็นค่าหยาดเหงื่อแรงกาย เป็นค่าตอบแทนที่สมดุล เป็นผลประโยชน์ต่างตอบแทนที่น้องควรได้รับ อย่าว่ารุ่นพี่สอนเลยนะ ทั้งเที่ยวและอยู่วงการนี้มาก็จะยี่สิบปีแล้ว อายุก็เลขห้าต้นๆ นะ "นักเที่ยวที่ดีต้องให้เกียรติน้อง ๆ ไม่ใช่ทำลายน้อง ทำลายร้านเพราะอารมณ์ชั่ววูบ" เปรียบง่ายๆ เหมือนเรากับน้องชะตาไม่ต้องกันดีกว่า ยิ่งเราเห็นน้องอ่อนต่อโลก ควรสงสาร ไม่ควรเอาเปรียบน้องจนเกินเหตุ ค่อยๆ ช่วยกันสอน ค่อยๆ ช่วยกันแนะนำ ช่วยกันฝึกวิชาให้น้อง ไปหาน้องบ่อยๆ ไม่นานเกินรอ น้องอาจจะตอบแทนพี่ๆ แบบเป๋าตุงกลับบ้านไปนอนฝัน เชื่อเถอะ !! ผมเองไปเทสงานบ้านนี้บ่อยๆ ยังไม่เคยหล่นตีนแตกเลย อยากทอน กระเป๋าตุงกลับบ้าน บางทีต้อง "ให้เกียรติซึ่งกันและกัน" นะ จะบอกให้ [/color][/color][/color]
