ขอบเขต . . . ที่เราจะ "รัก" ได้

[benznitez]

ความรักที่เกิดขึ้น  . . .
          ท่ามกลางความเหงานั้น เกิดขึ้นได้ง่าย
          แต่การจะสานความรักต่อ. . .
          ให้ยืนยาวได้นั้น เป็นเรื่องยาก

          ความเหงานั้น  . . . มันโดดเดี่ยว
          เปลี่ยนคนอ่อนไหว  . . .
          ให้กลายเป็นคนอ่อนแอได้
          จนบางครั้ง  . . .ต้องพยายามหาที่ยึดหัวใจ
          ไม่ให้เคว้ง ไปตามแรงกระทบของชีวิต

          และบางครั้ง  . . .
          ก็อาจเผลอ ไปยึดใครสักคน. . .ที่ไม่อาจจะยึดได้
          เพราะเหตุผล แห่งความเป็นไปไม่ได้ ร้อยพันประการ  . . .

          แต่  . . . เมื่อความรักได้เกิดขึ้นมาแล้ว
          ไม่ว่าจะอยู่ร่วมได้ หรือไม่ . . .
          มีสิทธิ์ครอบครอง หรือไม่  . . .
          ก็ไม่อาจที่จะ  . . . ห้ามไม่ให้รู้สึกรักได้
          เมื่อในที่สุดแล้ว  . . .ห้ามไม่ได้
          ก็อาจจะมีอีก ทางเลือกคือ  . . .
          การปล่อยหัวใจให้ได้ ?รั ก?

           แต่  . . .
          ต้องหาที่ยืน ที่เหมาะสมให้กับตัวเอง
          หาบริเวณ ให้ตัวเองให้ได้
          และหักห้ามใจ ไม่ให้เตลิดก้าวไปไกล
          จากที่ที่ตัวเองต้องอยู่  . . .
          นอกจาก  . . .กล้าที่จะยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว
          ก็ต้องกล้าที่จะเชื่อมั่นว่า  . . .
          เราต้องยืนอยู่ตรงนั้นให้ได้
          และต้องไม่ไปไกลกว่านี้  . . .
          อยากอยู่ตรงไหนก็ได้ . . .
          แต่ต้องอยู่ในขอบเขต รักได้เท่านั้น
          อย่า! ไปเผลอทำร้ายใครให้เจ็บปวด . .