การวิจัยเเละการศึกษาของ"กระเทียม"

[teareborn]

การศึกษาทางพิษวิทยาของกระเทียม
           สาร allicin มีค่าความเป็นพิษเฉียบพลัน LD50 เท่ากับ 120 มก./ กิโลกรัมเมื่อฉีดใต้ผิวหนัง และ60 มก./ กิโลกรัมเมื่อฉีดเข้าเส้นเลือด  สารสกัดกระเทียมมีค่าความเป็นพิษมากกว่า 30 มล./ กิโลกรัม เมื่อฉีดเข้าช่องท้อง คนที่ กินกระเทียม ปริมาณมากอาจจะทำให้หัวใจขาดเลือดได้
การทดสอบความเป็นพิษ:

• 1. การทดลองในหนูขาว เมื่อกรอกสารสกัดด้วยน้ำ ให้หนูขาว  LD50  มีค่า 173.8  ซีซี/กก.  การให้สารสกัดกระเทียมด้วยน้ำทางปาก หรือฉีดเข้าช่องท้องในขนาด 50 มก./ กิโลกรัม ไม่มีผลต่อปอดและตับ แต่ขนาด 500 มก./กก. ทำให้เกิดการทำลายเนื้อเยื่อตับและปอด หรือเมื่อป้อนน้ำมันกระเทียมในขนาด 0.5 ซีซี/ กก. พบว่าเป็นพิษเช่นกัน ขณะที่หนูขาวกินสารสกัดด้วยน้ำในขนาด 300 และ 600 มก./ กก./วัน  เป็นเวลา 21 วัน พบว่าทำให้การเจริญเติบโตลด และมีผลต่อ biological parameter และเนื้อเยื่อ  เมื่อให้ชาชงกระเทียมในขนาดสูงแก่หนูขาว พบว่าลดความเข้มข้นฮีโมโกลบิน ปริมาตร packed cell ปริมาณ lymphocyte เอนไซม์ aspartate aminotransferase และalanine aminotransferase ในขณะที่จำนวนเม็ดเลือดขาวและ leukocyte จำพวกต่างๆ เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
  
              การทดลองความเป็นพิษเฉียบพลันพบว่า เมื่อกรอกสารสกัดกระเทียมซึ่งทำให้แห้งด้วยวิธีแช่แข็งให้หนูขาวพันธุ์ albino ขนาด 2 , 4 , 8และ 16 ก./กก..ไม่พบความผิดปกติ  LD50 มีค่ามากกว่า 16 ก./กิโลกรัมการทดสอบความเป็นพิษเรื้อรัง เมื่อให้หนูขาวกินสารสกัดกระเทียม 12 ก./กิโลกรัม สัปดาห์ละ 5 ครั้งเป็นเวลา 6 เดือน ไม่พบพิษ  แต่ในการศึกษาของน้ำมันกระเทียมและสารสกัดกระเทียม พบว่ายับยั้งการเจริญเติบโตและทำให้เกิดภาวะเลือดจางในหนูขาว สารประกอบซัลเฟอร์ในกระเทียมบางชนิดได้แก่ di- , tri- ,tetra-sulfide ทำลายเม็ดเลือดแดงในหลอดลองเนื่องจากเกิดอนุมูลอิสระ ซึ่งอาจจะสัมพันธ์กับการเกิดภาวะซีดในหนูขาวที่กินกระเทียมหรือหอม
  
  
• 2. การทดลองในหนูถีบจักร การค้นพบตั้งแต่ปี 1944  พบว่า allicin มี LD50 สำหรับฉีดเข้าใต้ผิวหนังและเข้าหลอดเลือดหนูถีบจักร 120 มก./กก.และ 60 มก./กก. ตามลำดับและเมื่อฉีดเข้าช่องท้องค่า LD50 เท่ากับ 222 มก./กิโลกรัม การวิจัยพิษเฉียบพลันในหนูถีบจักร พบว่า  LD50 เมื่อให้ทางช่องท้องและใต้ผิวหนังมีค่า 30 ซีซี/กิโลกรัม ในกลุ่มที่ให้ทางช่องท้องของหนูเพศผู้ตาย 5 ใน 10 และเพศเมียตาย 1 ใน 10 หลังจากได้รับสารสกัด  1 วัน การวิจัยความเป็นพิษแบบเฉียบพลันและพิษเรื้อรังของสาร S-allyl cysteine (SAC) จากกระเทียมพบว่าเมื่อให้ทางปาก LD50 มีค่ามากกว่า 54.7 มิลลิโมล/กิโลกรัม.ขณะที่ฉีดเข้าภายในช่องท้อง LD50 มีค่ามากกว่า 20 มิลิโมล/กิโลกรัม และเมื่อทาน้ำมันหอมระเหยจากกระเทียมบนผิวหนูถีบจักรในขนาด 10 มก./ตัว พบว่าทำให้หนูตาย
  
• 3. การทดลองในแมวและสุนัข การศึกษาพิษเรื้อรังของน้ำมันกระเทียมและสารสกัดกระเทียม พบว่ายับยั้งการเจริญเติบโตและทำให้ภาวะเลือดจางในแมวและสุนัข
  
  จากการทดลองในคนไม่พบอาการพิษเมื่อให้เด็กกินกระเทียม วันละ 900มิลลิกรัมหรือในผู้ใหญ่ขนาด 350 มิลลิกรัมวันละ 2 ครั้ง และการทานสารสกัดกระเทียมด้วยแอมโมเนียมไฮดรอกไซด์ และ สารสกัดด้วยน้ำผสมแอลกอฮอล์ ก็ไม่พบพิษเช่นกัน
  ข้อแนะนำ / ข้อควรระวังของกระเทียม
  ทฤษฎีแพทย์จีนกล่าวไว้ว่า กระเทียมมีคุณสมบัติร้อน รสเผ็ด สำหรับผู้ที่เป็นโรคร้อนเพราะยีนพร่อง คือมีอาการหน้าแดง มีไข้หลังเที่ยง คอแห้ง ท้องผูก ร้อนในกระหายน้ำ ไม่ควรกินหรือกินได้เล็กน้อย-h
  ผู้ที่เป็นแผลในกระเพาะอาหาร หรือกระเพาะอาหารอักเสบเรื้อรัง มีกรดในกระเพาะอาหารมากเกินไป หรือตาแดง ไม่ควรรับประทานกระเทียม
  เนื่องจากกระเทียมมีรสฉุน กระเทียมที่ปรุงสุกแล้วจะไม่มีกลิ่น หรือเมื่อจำเป็นต้องกินกระเทียมดิบ หลังจากกินกระเทียม ให้เคี้ยวใบชาหรือน้ำชาแก่ๆ บ้วนปาก หรือจะเคี้ยวพุทราจีนสัก 2-3 เม็ดก็ได้ กลิ่นกระเทียมก็จะหายไป
  แม้ว่ากระเทียมจะเป็นพืชที่มีคุณสมบัติอยู่มากมาย แต่คุณก็ไม่ควรที่จะเลือกใช้กระเทียมเพื่อหวังผลในการเยียวยาอาการหรือโรคใดโรคหนึ่ง อีกทั้งผลลัพธ์ที่ได้ในแต่ละบุคคลก็อาจจะแตกต่างกันออกไป ดังนั้นคุณควรเลือกทานให้หลากหลายและครบ 5 หมู่ จะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด เพราะพืชผักสมุนไพรทั่ว ๆ ไป ถ้าค้นคว้ากันจริง ๆ แล้ว มันก็มีสรรพคุณไม่น้อยไปกว่ากันเลย
  อาการไม่พึงประสงค์:
  อาจจะทำให้เกิดอาการแพ้ หรือมีอาการทางเดินอาหารไม่ปกติ หากทานกระเทียมขณะท้องว่าง เช่น เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน ท้องเสีย เป็นต้น และกลิ่นกระเทียมจะติดที่ผิวหนัง และลมหายใจ บางกรณีอาจจะเกิดอาการหอบหืดได้ และทำให้เลือดแข็งตัวได้ช้าทำให้เสี่ยงต่อภาวะเลือดหยุดไหลยากหลังผ่าตัด จึงไม่ควรรับประทานกระเทียมก่อนการผ่าตัด เพราะจะทำให้เลือดแข็งตัวได้ช้าลง
  การกินกระเทียมอาจทำให้มีลมหายใจและกลิ่นตัวเหม็น ด้วยเหตุนี้บริษัท ผู้ผลิตอาหาร และยาบางรายจะผสมชะเอมเทศหรือลิคอริซ (Liquorice) เพื่อ กลบกลิ่นและรสชาติที่ไม่พึงประสงค์ และยังอาจให้ประสรรพคุณทางยาอีกด้วย เช่น รากหรือเหง้าของชะเอมเทศมีสารในกลุ่มไกลเซอร์ไรซิน (Glycyrrhizin) ที่มี คุณสมบัติช่วยดับกระหาย มีฤทธิ์เยียวยาแผลในกระเพาะอาหาร ต้านเชื้อไวรัส และปก ป้องตับจากการทำลายของอนุมูลอิสระ
  การทำปฏิกิริยากับสารอื่นๆ
              กระเทียมมีฤทธิ์ต้านการแข็งตัวของเลือด ยับยั้งการเกาะกันของเกล็ดเลือด ทำให้เลือดเหลวและแข็งตัวช้า ดังนั้นต้องระมัดระวังการใช้ร่วมกับยาต้านการแข็งตัวของเลือด เช่น warfarin หรือยาต้านการจับตัวของเกล็ดเลือด และยา NSAIDs บางอย่าง เช่น aspirin, และ indomethacin เพราะจะทำให้ค่าทดลองระยะเวลาที่เลือดแข็งตัวเพิ่มขึ้น และอาจทำให้เลือดออก นอกจากนี้ควรหยุดทานกระเทียมขนาดสูง 4-8 สัปดาห์ก่อนการผ่าตัด หรือการ
  เยียวยาด้วยยาต้านการแข็งตัวของเลือด
                กระเทียมมีผลยับยั้งการทำงานของเอ็นไซม์ CYP ที่ใช้เปลี่ยนสภาพยาหลายประเภท ได้แก่ เอ็นไซม์ CYP2D6,  CYP2E1,  CYP2P9, CYP3A4, CYP3A5 และ CYP3A7 ดังนั้นควรระมัดระวังการทานกระเทียมร่วมกับยาที่ถูกทำลายด้วยเอ็นไซม์เหล่านี้ เช่น dextromethorphan, alprazolam, midazolam และ paracetamol เนื่องจากอาจทำให้ระดับยาในเลือดของยาเหล่านี้สูงกว่าปกติ แล้วทำให้เกิดความเป็นพิษจากยาได้ นอกจากนี้มีรายงานว่ากระเทียมมีผลลดระดับยาต้านไวรัสเอดส์ เช่น saquinavir และยังมีผลทำให้เกิดภาวะน้ำตาลในเลือดตกในผู้ป่วยเบาหวานเนื่องจากไปเพิ่มผลการลดน้ำตาลในเลือดของยา chlorpropamide
  Isoniazid เป็นยาที่ใช้ในการเยียวยาวัณโรค กระเทียมอาจลดการดูดซึมยาตัวนี้ได้ เป็นเหตุให้ใช้ยาดังกล่าวมีปริมาณไม่พอต่อการเยียวยาโรค
  ยาคุมกำเนิด กระเทียมอาจลดประสิทธิภาพของยาลงได้
              ยาต้านการแข็งตัวของเลือด กระเทียมอาจทำให้ฤทธิ์ของยาต้านการจับตัวเป็นก้อนเลือดได้ ทำให้เกิดมีเลือดออกได้
            Medications for HIV/AIDs กระเทียมอาจลดระดับของสาร Protease inhibitors ซึ่งเป็นยาที่ใช้ในการเยียวยาโรค HIV
           Non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) ทั้ง NSAIDs และกระเทียมสามารถทำให้เกิดมีเลือดออก (bleeding)
  

[teareborn]