เเหล่งที่มาของถิ่นกำเนิดว่านชักมดลูก

[teareborn]

ถิ่นกำเนิดว่านชักมดลูก
อยู่ในเกาะบาหลี เกาะชวา กระจายพันธุ์มาจนถึงมาเลเซีย ไทย และอินเดีย เป็นพืชที่มีลำต้นเป็นหัวอยู่ใต้ดิน และมีหลากหลายสายพันธุ์ แต่สำหรับในประเทศไทยว่านชักมดลูกที่พบได้ตามท้องตลาดจะมีอยู่ด้วยกัน 2 สายพันธุ์ ได้แก่ ว่านชักมดลูกตัวเมีย (Curcuma comosa Roxb.) ซึ่งจะมี ประเภทของหัวกลมรีตามแนวตั้ง มีแขนงสั้น (ตามภาพแรก) และ ว่านชักมดลูกตัวผู้ (Curcuma latifolia) จะมีจะมีชนิดต่างจากตัวเมียตรงที่ หัวใต้ดินจะกลมแป้นมากกว่า และแขนงจะยาวมากกว่า ทำให้การซื้อมาใช้บางครั้งอาจจะงงลำบาก เพราะบางครั้งเมื่อนำมาเทียบกันทั้งตัวเมียและตัวผู้จะเหมือนกันมาก โดยจะขยายพันธุ์มากในจังหวัดเลย และจังหวัดเพชรบูรณ์ทั้งนี้ได้พบว่ามีพืชประเภทหนึ่งที่มีต้นกำเนิดในประเทศอินโดนีเซีย ซึ่งจะมีลักษณะคล้ายกับว่านชักมดลูกของไทยมาก และยังมีประโยชน์ที่เหมือนกันอีกด้วย โดยมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Curcuma Xanthorrhiza และมีงานค้นคว้าเกี่ยวกับพืชประเภทนี่ค่อนข้างมาก ทำให้มีผู้คนที่เข้าใจผิดว่ามันคือว่านชักมดลูกที่พบได้ในประเทศไทย และยังมีสารสำคัญคนละกลุ่มอีกด้วย

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
 
ลำต้นว่านชักมดลูก[/url]
มีลักษณะเป็นเหง้าที่แตกหน่ออยู่ใต้ดิน เหง้ามีสีเหลืองหรือสีน้ำตาลอมส้ม เมื่อแก่จะเป็นสีเทา เนื้อภายในเหง้ามีสีส้มหรือแดงเข้ม กลิ่นฉุน รสขม ลำต้นตั้งตรง มีกาบใบกลมเป็นลำต้นเทียมที่อยู่เหนือดินเรียงซ้อนกันอยู่ สูงประมาณ 1-2 เมตร กาบด้านนอกมีสีเขียว ส่วนด้านในเป็นสีชนิดลำต้นโดยทั่วไปจะคล้ายกับต้นขมิ้นอ้อย ในช่วงเดือนพฤศจิกายน-ธันวาคม หัวจะเริ่มแก่และนำมาใช้ประโยชน์ได้
ใบว่านชักมดลูก
ออกเป็นใบเดี่ยวๆ ที่ส่วนปลายของลำต้นเทียม ใบมีคุณสมบัติเรียวยาวคล้ายต้นขิง มีความกว้างประมาณ 15-20 เซนติเมตร  ยาวประมาณ 40-100เซนติเมตร แผ่นใบสีเขียว ขอบใบเรียบ โคนและปลายใบแหลม ต้นตัวผู้จะมีเส้นกลางใบเป็นสีม่วง ส่วนต้นตัวเมียเส้นกลางใบจะเป็นสีเขียว จะเริ่มแทงใบในช่วงต้นฤดูฝนหรือประมาณเดือนมีนาคม-เมษายน
ดอกว่านชักมดลูก
ออกเป็นช่อกระจุกเชิงลดรูปทรงกระบอกบนก้านดอก คล้ายดอกขมิ้น ก้านช่อดอกยาวประมาณ 15-20 เซนติเมตร  มีกลีบรองดอกสีแดงสด ใบประดับเป็นริ้วสีชมพูอ่อน เมื่อดอกเจริญเติบโตเต็มที่ก็จะเปลี่ยนเป็นสีเหลือง