บทความรักซึ้ง ๆ

[benznitez]

ตำนานพระจันทร์

นานมาแล้ว..สมัยที่โลกยังมีพระจันทร์ 2 ดวง
มีดวงจันทร์ดวงหนึ่งเป็นผู้หญิง
..กับอีกดวงหนึ่งเป็นผู้ชาย

และดวงจันทร์ทั้งสองดวงนี้ ต่างก็รักกันมาก
ดวงจันทร์ทั้งสองไม่เคยแยกห่างจากกัน?

...ทุกๆ คืนเมื่อมองไปบนฟ้า
จะเห็นดวงจันทร์ทั้งคู่ อยู่เคียงข้างกันเสมอ..

แต่แล้ววันหนึ่ง..
ดวงจันทร์ผู้หญิงได้ไปพบกับดวงอาทิตย์
ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงหลงใหลในแสงเจิดจ้าของดวงอาทิตย์
จนเลื่อนตัวตามดวงอาทิตย์ไปทีละน้อย ทีละน้อย ..............
และก็แยกมาจากดวงจันทร์อีกดวงหนึ่งในที่สุด...
เมื่อค่ำคืนมาถึง..

จึงมีดวงจันทร์ผู้ชายเหลืออยู่ เพียงดวงเดียว ...
ส่วนดวงจันทร์ผู้ชายก็ได้แต่ตามหา ดวงจันทร์ผู้หญิงไปทุกหนทุกแห่ง
....
คืนแล้วคืนเล่า วันเวลาล่วงผ่านไป

แต่ดวงจันทร์ผู้ชายก็ไม่สามารถหาดวงจันทร์ผู้หญิงได้พบ.. .....
ด้วยความคิดถึง และอยากพบดวงจันทร์ผู้หญิงให้เร็วที่สุด
ทำให้ดวงจันทร์ผู้ชายคิดว่า

"หากเรามัวแต่ตามหาอยู่อย่างนี้ คงไม่ได้เจอแน่ๆ"
จึงตัดสินใจ.. ระเบิดตัวเอง เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ไปทั่วทั้งจักรวาล
เพื่อให้ชิ้นส่วนแต่ละชิ้น ออกตามหาดวงจันทร์อีกดวงหนึ่งนั้น...



..... เมื่อเวลาผ่านไป
ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิง ได้เห็นถึงความจริงว่า..
แม้ดวงอาทิตย์จะส่องแสงเจิดจ้า สวยงามสักปานใด
แต่ดวงอาทิตย์ก็มิได้ส่องแสงเจิดจ้า แต่เพียงเธอเท่านั้น
ยังส่องแสงไปยังดาวดวงอื่นๆ อีกมากมาย

ดวงจันทร์ผู้หญิงจึงกลับมาหาดวงจันทร์ผู้ชายอีกครั้ง...
.... แต่หาเท่าไรก็หาดวงจันทร์ผู้ชายไม่พบ
ต่อมาจึงได้รู้ว่า ดวงจันทร์ผู้ชายยอมระเบิดตัวเอง เพียงเพื่อตามหาตน
จนกระจัดกระจายเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ
ทำให้ดวงจันทร์ผู้หญิงรู้ว่าไม่มีวันที่จะได้เจอ
กับดวงจันทร์ผู้ชายอีกต่อไปแล้ว

จึงได้แต่โศกเศร้า และเสียใจ ....
แต่ด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ที่ดวงจันทร์ผู้ชาย มีต่อดวงจันทร์ผู้หญิง
ทุกค่ำคืนจึงพยายามเปล่งประกายแสง
ที่ยังเหลืออยู่เพียงน้อยนิดของตน
ส่งให้ถึงดวงจันทร์ผู้หญิง
เกิดเป็นแสงพร่างพรายเต็มท้องฟ้า เคียงข้างดวงจันทร์

จนเกิดเป็นดวงจันทร์และดวงดาว ให้เราเห็นจนถึงทุกวันนี้ ....
หากเรามองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน
วันไหนที่เห็นจันทร์สวยสด

วันนั้น คุณก็จะไม่เห็นดาวดวงเล็กดวงน้อยส่องแสง

หรือ วันใดคุณเห็นดาวเปล่งประกายเต็มฟ้ามืด

วันนั้น คุณก็จะไม่พบดวงจันทร์....

.....เขาและเธอ ไม่อาจพบกันตลอดกาล.....



*********************************


เรื่องของกามเทพ
ในอดีตกาล มีเรื่องเล่ากันว่า
มนุษย์ทุกคนมีหัวใจด้วยกันทั้งหมดสองดวง
ทว่ามีเทวดาน้อยอยู่องค์หนึ่งซึ่งไม่รู้จักสิ่งที่เรียกว่าหัวใจ
ด้วยความที่สงสัยว่าหัวใจนั้นมันเป็นอย่างไร
เทวดาน้อยจึงได้ไปถามนางฟ้าผู้ที่ดูแลทางเข้าออกของประตูสวรรค์

?ท่านนางฟ้า โปรดบอกข้า หัวใจคืออะไร???
?หัวใจ?ก็คือสิ่งบริสุทธิ์ สวยงามที่สุดของมนุษย์ยังไงเล่า?
?แล้วสิ่งที่มนุษย์เรียกอยู่แห่งใดล่ะ???
?อยู่เบื้องล่างยังอีกฟากของประตูสวรรค์นี่ยังไงเล่า?
?เปิดประตูให้ข้าไปชมหัวใจของมนุษย์ได้ไหม นางฟ้า???
?มิได้หรอก มันผิดกฎของสวรรค์ เจ้ากลับไปซะเถอะ
แค่เจ้ามาสนทนากับข้าก็ผิดมากเท่าใดแล้ว เจ้ารู้ตัวไหมเจ้าเทวดาน้อย?

เทวดาน้อยทำทีว่าหันหลังกลับไป
แต่ด้วยความที่อยากได้หัวใจมาครอบครองไว้เป็นของตน
จึงได้นำคันศรธนูมา แล้วยิงไปที่นางฟ้าผู้รักษาประตูสวรรค์
เพื่อหวังจะให้นางฟ้านั้นสลบไป

ในชั่วข้ามคืนนั้นเอง
เทวดาน้อยแอบเปิดประตูสวรรค์แล้วบินไปยังโลกมนุษย์
กลางดึกของคืนนี้เป็นคืนที่เงียบสงบ
มนุษย์ทุกคนต่างหลับกันหมดแล้ว
เทวดาน้อยจึงแอบบินเข้าไปในบ้านของมนุษย์ทุกคน
แล้วไปเอาสิ่งที่เรียกว่า ?หัวใจ? ของทุกคนบนโลกมนุษย์ มาคนละหนึ่งดวง
แล้วนำลอยขึ้นไปบนสวรรค์ หวังจะขโมยกลับไปเป็นของตน
แต่ระหว่างที่เทวดาน้อยกำลังกลับเข้าไป
ปากทางของประตูสวรรค์ได้มีนางฟ้าและเทวดาแห่งความรักยืนกั้นอยู่
เทวดาน้อยเห็นดังนั้นจึงบินหนี
แต่นางฟ้าองค์หนึ่งได้บินตามเพื่อมาแย่งหัวใจของมนุษย์ทั้งหมดมาไว้

แต่เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อหัวใจทั้งหมดได้เกิดกระจายออก
แล้วร่วงโปรยปรายไปยังบนโลกมนุษย์
และได้เกิดการสลับสับเปลี่ยนเจ้าของหัวใจกันในค่ำคืนนั้นเอง

เทวดาน้อยถูกลงโทษด้วยการเป็นเด็กตลอดกาล
และเปลี่ยนชื่อเป็นกามเทพให้อยู่บนโลกมนุษย์
เพื่อตามหาหัวใจสองดวงของมนุษย์ที่ไปอยู่กับใครอีกดวงหนึ่ง
ให้มาพบกันตลอดไป



***************************************


ห้อง แห่ง ความ ทรง จำ

ทุกคนคงมี ห้องๆ นึง ที่เก็บความทรงจำทุกอย่างของตัวเองเอาไว้ในนั้น
หลายคน อาจจะ เปิดประตูมองเข้าไปในห้อง แล้วยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้มองเห็น
สิ่งที่สวยงามที่เราเก็บเป็นความทรงจำดีๆไว้ข้างใน แล้วก้าวเดินต่อไปอย่างมีความสุข

หรือบางคน เปิดประตูเดินออกมาและไม่เคยมองย้อนกลับ ที่ห้องนั้นอีก
แม้จะมีความจำเป็นมากแค่ไหน ก็จะไม่หันกลับมามองอีกเลย
และจะเดินก้าวต่อไปเพื่อเปิดประตูบานอื่น
และทำสิ่งที่สวยงามร่วมกับเจ้าของบานประตูใหม่แห่งนั้น

ในขณะที่อีกหลายๆคน กำลังพยายามจะเปิดประตูห้องออกมา
แต่ต้องใช้เวลาในการพยายามเปิดมันออกมามากแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำได้ซักครั้ง
เพราะเมื่อหันมองย้อนกลับไปในห้องนั้น ก็พบแต่สิ่งที่คิดว่ามีความสุขมากที่สุดแล้ว
และก็ได้แต่คิดว่าเมื่อไหร่เราถึงจะเดินออกไปจากห้องนี้ได้ซักที

อีกหลายต่อหลายคน อาจจะมีแต่ห้องที่ว่างเปล่า สีขาวบริสุทธิ์
ไม่เคยมีใครพยายามที่จะเปิดประตูเข้ามา หรือ คนในห้องนั้น พยายามที่จะเปิดประตูออกไป
มองหาใครซักคนที่ผ่านมาและมาทำให้ ห้องนี้มีสีชมพู

เรา ครั้งนึงเคยอยู่ในห้องสีขาว ที่มีแต่ความสุข
และไม่เคยหาทางที่จะเปิดประตู และทำให้ห้องของเรากลายเป็นสีชมพู
แต่ ใครบางคน ก็ ก้าวเข้ามา พยายามที่จะเปิดประตูห้องให้ได้
แม้จะต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนก็ตาม
เค้าพยายาม หา กุญแจที่ดีที่สุดมาเปิดประตูบานนี้ให้ได้
เค้า หา ทุกคำพูดที่ สวยงาม มาบอกที่หน้าประตู เสมอ
และ เค้าก็คอย ส่งความรู้สึกผ่านเข้ามา
จนทำให้ ประตูบานนั้น ค่อยๆละลายหายไปทีละน้อย ทีละน้อย
และ ทำให้ เรา กับ เค้า ได้ วาดภาพและตกแต่งห้องเป็นสีชมพูไปพร้อมกัน

แต่แล้ว สีชมพูที่วาดภาพห้องนั้น ก็เริ่มหมด และ สีเก่าๆก็เริ่ม จางหายไปตามกาลเวลาของมัน
และเค้า ก็ หยุดที่จะวาดรูป และ นั่งพัก ก่อนที่จะเดินตามหาจุดหมายของเค้า
และก้าวเดินออกจากห้องของเราไปปล่อย เรา ให้พยายามที่จะระบายสีชมพูของห้องต่อไป
แต่มันก็ทำต่อไปไม่ได้ เพราะสีชมพูที่จะใช้วาดห้องของเรา หมด ลงไป พร้อมกับเค้า
แต่สีใหม่ ที่เกิดขึ้นพร้อมกับที่ เค้า เดิน ออก จากห้องของเราไป คือ สี ดำ
เรา ระบายสีดำไป โดยไม่รู้สึกตัว และ จม อยู่กับสีซีดๆเดิมของห้องเรา

และ เค้า ก็ เดินกลับ เข้ามาในห้องของเราใหม่ พร้อมทั้ง มาช่วยระบายสีดำ
แล้วยิ่งทำให้มันเลอะเทอะ และ เข้ามาทำลายของมีค่าระหว่างให้มันแตกละเอียดไปเรื่อยๆและเรื่อยๆ
เมื่อเค้าทำจนพอใจก็เดินออกจากห้องไป พร้อมกับปิดประตูลง
และ ไม่เคยหันมองกลับมาที่ห้องเลอะๆนี่อีกเลย
เรา พยายามที่จะตกแต่งห้องใหม่หลายครั้ง และ คอยมองออกไปเพื่อจะเห็นเค้าเดินผ่านมา
แต่เค้าไม่เคยผ่านมา และ เหมือนไม่เคยมองเห็นห้องๆนี้

เวลาผ่านไปแค่ไหน เราคอยแต่จะมองดูที่ผนังสีชมพูซีดๆ นั้น และคอยมองหาเค้า
แต่ไม่มีเค้า สีของผนังก็เริ่มซีดไปเรื่อยๆ จนเรา อยากที่จะย้ายออกไปจากห้องนี้
และเดินไปหาเจ้าของประตู ที่เป็นของเรา แต่เมื่อเรา เปิดประตูออกไป
และมองย้อนมาที่ห้องนี้อีกครั้ง เราก็ไม่สามารถที่จะทิ้งมันไปได้
เพราะมันมีแต่ภาพที่เราสร้างขึ้นมาด้วยกัน แม้ว่ามันจะจางไปมากมายแค่ไหนก็ตาม
แต่ในภาพแห่งความสุขนั้น ก็มีรูปและรอยต่างๆที่เค้าฝากไว้ ในวันที่เค้าเดินออกจากห้องของเราไป

ในที่สุด เราก็ได้ยินเสียงเค้าเดินผ่านมา เราเอาหูแนบริมประตูเมื่อได้ยินเสียงเค้า
แต่กลับกลายเป็นเสียงเดิมๆของเค้า ที่ไป หยุดที่หน้าประตูอื่นและ เริ่มต้นที่จะเปิดประตูบานใหม่อีกครั้ง
เราเปิดประตูออกไปที่จะพบเค้า กลับ พบ แต่เพียง ความเย็นชา
และ มองไม่เห็นประตูบานนี้ ที่พยายามเปิดออกมาเพื่อพบเค้า
เค้า ก็ ยัง คง พยายามที่จะเปิดประตูบานใหม่นั้น และ ไม่สนใจกับสิ่งรอบข้าง
ว่าจะมีน้ำทีไหลออกมาจากห้องๆนี้ มา รายล้อมตัวเค้ามากแค่ไหน
และเราก็เปนคนที่ต้องปิดประตูอีกครั้งและหลับตาลงพร้อมกับภาพเดิมๆที่ผ่านเข้ามาอีกครั้งนึง

แต่ในวันนี้ เรา เดินออกมาจากห้องนั้น ประตู มันเริ่มเก่าไปตามเวลาของมัน
ทำให้เราก้าวออกมาจากห้อง โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากมายที่จะเปิดมันออกมา
เราก้าวออกมาพร้อมกับความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิม แต่เรา คิดได้ว่า
เรา หยุดพักในห้องของเรา มานานเกินไป และเรา ต้องเดินไปตามจุดหมายของเราบ้าง
ถึงแม้เราจะต้องกลับมาพักในห้องเดิมๆของเรา แต่เราก็ คงมี เค้า อยู่กับเราตลอดเวลา
แม้ว่าเค้า จะลืม เจ้าของห้องและประตูบานนี้ไปแล้วก็ตาม....



*********************************************


?ความรัก กับ อากาศ? เธอเลือกที่จะขาดสิ่งไหน?
>ไม่มีอากาศ . . . ก็ไม่มีลมหายใจ
>
>ไม่มีความรัก ยังหายใจได้ เหมือนทุกวัน
>
>อากาศไม่ต้องเสาะแสวงหา
>
>แต่ความรักจะได้มาต้องบากบั่น
>
>อากาศได้มาง่ายๆ และมีอยู่มากมายร้อยพัน
>
>ส่วนความรัก แม้เพียงฝัน . . . ก็สุขใจ
>
>อากาศแทบไม่มีน้ำหนัก
>
>ส่วนความรัก ใครก็เห็นว่ายิ่งใหญ่
>
>อากาศ ไม่เคยสร้างความเสียใจ
>
>หากความรัก ทำให้ต้องร้องไห้ มีน้ำตา
>
>อากาศ ทำให้ทุกชีวิตดำรงอยู่
>
>และความรัก ทำให้ลมหายใจทุกอณูมีคุณค่า
>
>อากาศมองเห็นได้ยากด้วยสายตา
>
>ส่วนความรัก เห็นด้วยตารู้ด้วยใจ
>
>มีอากาศโลกก็เป็นอย่างที่เป็นอยู่
>
>มีความรักโลกจะกลายเป็นสีชมพูหวานไหว
>
>สำหรับอากาศ เข้า-ออกตามลมหายใจ
>
>แต่ความรักหากมีไว้ . . . ก็ไม่อยากสูญเสียไปสักนิดเดียว
>
>ดูแลรักษาอากาศว่าลำบาก
>
>ดูแลความรัก ยิ่งยุ่งยาก หากไม่ชอบแลเหลียว
>
>อากาศมากเท่าไหร่ . . . ก็ไม่กลมเกลียว
>
>ความรักแม้บางเบาก็แน่นเหนียว . . .และผูกพัน
>
>ส่วนประกอบของอากาศสามารถบรรยาย
>
>แต่ความรักไม่อาจอธิบายด้วยคำสั้นๆ
>
>อากาศ อาจดี - แย่ แต่ละวัน
>
>ส่วนความรักนั้น จะยังคงอบอุ่นกรุ่นหัวใจ
>
>"ความรัก" กับ "อากาศ"
>
>หากถามฉันว่าเลือกที่จะขาดสิ่งไหน
>
>แม้อากาศจำเป็นสักเพียงใด
>
>ในโลกที่ความรักสิ้นไร้ . .ก็ไม่อาจทนอยู่ได้ เช่นกัน. . .



********************************************