การ์ตูนพีนัทส์ โลกผู้ใหญ่ในคราบเด็ก

[etatae333]

การ์ตูนพีนัทส์ โลกผู้ใหญ่ในคราบเด็ก



15 ปีนับแต่การจากไปของ ชาร์ลส์ เอ็ม ชูลซ์ ( Charles M. Schulz) ผู้สร้างงานการ์ตูนอันเป็นตำนาน
อย่างพีนัทส์(Peanuts) ที่ยังอยู่ในใจนักอ่านเสมอ  ชูลซ์จากไปเมื่อวันที่12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2000
ด้วยโรคมะเร็งสำไส้ ขณะที่เขามีอายุได้77ปี

มีนักอ่านน้อยคนที่จะไม่รู้จักการ์ตูนพีนัทส์ (Peanuts) (น่าเสียดายว่ายังไม่มีการแปลออกมาเป็นภาษาไทย)
ประมาณกันว่ามีคนอ่านการ์ตูนพีนัทส์ราว 355 ล้านคนทั่วโลก นั่นไม่ต้องสงสัยว่าการ์ตูนนี้ดังขนาดไหน
ชูลซ์เขียนการ์ตูนชุดนี้ต่อเนื่องนานถึง50ปี ก่อนที่เขาจะหยุดเขียนเมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็ง

พีนัทส์เป็นเรื่องราวของของเด็กกลุ่มหนึ่งที่มีตัวเอกคือ ชาร์ลี บราวน์ เด็กที่วิตกกังวลไปแทบทุกเรื่อง 
สนูปปี้หมาที่เป็นมากกว่าหมา  ชโรเดอร์เด็กที่สนใจแต่บีโธเฟ่น   ลีนัสเด็กที่ขาดความมั่นใจหากไม่มีผ้าห่มถืออยู่   
ลูซี่ตัวการ์ตูนเด็กหญิงที่ชอบขัดคอชาร์ลี บราวน์เสมอๆ ทั้งหมดเป็นตัวการ์ตูนหลัก  ส่วนเนื้อหาในเรื่องมักเป็นเรื่อง
ธรรมดาๆในชีวิตประจำวัน แต่ชูลซ์สามารถทำให้น่าสนใจด้วยมุมมองของเด็กๆที่บางทีทำให้ผู้ใหญ่สะอึกได้เหมือนกัน



พื้นเพของชูลซ์ไม่ได้มาจากครอบครัวที่มีฐานะแต่อย่างใด พ่อเป็นช่างตัดผมส่วนแม่เป็นแม่บ้าน เขาเป็นชาวมลรัฐมิเนโซตา
ชื่อจริงคือชาร์ลส์ มอนโร ชูลซ์  เขาเกิดเมื่อ26 พฤศจิกายน 1922 ชอบวาดเขียนมาตั้งแต่เด็ก ที่บ้านเขาจะมีกระดานดำ
อยู่แผ่นหนึ่ง ไว้ใช้เขียน เอ บี ซี ตั้งแต่เรียนอนุบาล รวมทั้งใช้วาดโน่นวาดนี่ ครั้งหนึ่งเมื่อครูได้เห็นชูลซ์วาดรูปถึงกับเอ่ยว่า

"สักวันหนึ่งเถอะชาร์ลส์ เธอจะได้เป็นศิลปิน"

เมื่อหัดเริ่มวาดการ์ตูน  ชูลซ์มักจะเลียนแบบงานของวอลท์ ดิสนีย์เพราะประทับใจกับตัวการ์ตูนสัตว์ที่น่ารักทั้งหลาย 
ชูลซ์ไม่เพียงแต่วาดภาพเก่งเขายังเรียนได้ดีจนล้ำหน้าเพื่อนร่วมชั้น ทำให้ตอนอยู่ชั้นประถมชูลซ์ได้เลื่อนชั้นทีเดียวสองชั้น
แต่นั่นได้นำความยุ่งยากมาสู่เขาภายหลัง การเลื่อนชั้นทำให้เขาเป็นเด็กที่มีอายุน้อยที่สุดในชั้น และยังตัวเล็กที่สุดด้วย
เวลาเข้าแถวจึงต้องยืนอยู่ท้ายสุด ตอนเล่นกีฬาบางทีก็อดเล่นเพราะตัวเล็กไป เรื่องเหล่านี้ทำให้ชูลซ์รู้สึกมีปมด้อย
กลายเป็นคนโดดเดี่ยว กินอาหารกลางวันคนเดียว เล่นคนเดียว



เรื่องราวเหล่านี้ส่วนหนึ่งได้กลายมาเป็นตัวการ์ตูนชาร์ลี บราวน์ ในเวลาต่อมานั่นเอง เมื่อหวนคิดถึงวัยเด็ก ชูลซ์เคยกล่าวว่า
   
"เป็นเด็กนั้นไม่ง่ายเลย มีโลกที่น่ากลัวอยู่ข้างนอก สนามเด็กเล่นก็เป็นที่ที่อันตราย  การไปโรงเรียนทุกวันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
ถ้าไม่ใช่ครูก็เพื่อนแกล้ง ผู้ใหญ่ส่วนมากลืมไปแล้วว่าพวกเขาเคยเผชิญกับอะไรมาบ้าง เลยไม่สนใจปัญหาของเด็กๆ 
เมื่อเป็นผู้ใหญ่คุณเรียนรู้วิธีจัดการปัญหาและเอาตัวรอดได้ แต่เด็กเล็กๆต้องต่อสู้อย่างหนักเพื่อให้อยู่ได้"

ชูลซ์สมัครเรียนวาดภาพทางไปรษณีย์ที่Art Instruction School Inc. ขณะที่เขาเรียนอยู่ปีสุดท้ายของไฮสคูล
โดยเน้นไปที่การวาดการ์ตูน เขาต้องเสียค่าเล่าเรียน 170 เหรียญซึ่งพ่อเขาเป็นคนจ่ายให้จนเรียนจบหลักสูตร   
เมื่ออายุ21ปีเขาถูกเกณฑ์ไปรบในยุโรป หลังกลับบ้านมาชูลซ์ได้เข้าทำงานที่สำนักพิมพ์แห่งหนึ่งมีหน้าที่เขียนคำพูด
ประกอบการ์ตูน   จากนั้นไม่นานโรงเรียนสอนศิลปะทางไปรษณีย์ที่เขาเคยเรียนก็จ้างเขาไปเป็นครู



ตอนนี้เองที่ชูลซ์ได้สร้างตัวการ์ตูนขึ้นมาหลายตัวเช่น ชาร์ลี บราวน์, ลีนัส ฯลฯ  ขณะเดียวกันชูลซ์ก็ตกหลุมรัก
เพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง  เธอเป็นสาวน้อยน่ารักผมแดง อย่างไรก็ตามสาวผมแดงคนนั้นกลับไปแต่งงานกับหนุ่มคนอื่น
สร้างความผิดหวังให้กับตัวชูลซ์อย่างมาก  เรื่องราวตอนนี้ชูลซ์ได้นำมาใส่ลงไปในการ์ตูนพีนัทส์ด้วย 
หนูน้อยผมแดงเป็นตัวละครที่ชาร์ลี บราวน์หลงรัก แต่เด็กหญิงคนนั้นไม่สนใจชาร์ลี บราวน์นัก



ในปี 1947 หนังสือพิมพ์ในรัฐมิเนโซตา เริ่มพิมพ์การ์ตูนที่ชูลซ์เขียนที่ชื่อว่า ลิล โฟกส์ ( Li'l Folks แปลว่าเหล่าหนูน้อย )
นำเสนอเด็กหน้ากลมชาร์ลี บราวน์เป็นครั้งแรก(ชื่อชาร์ลี บราวน์นั้นเป็นของเพื่อนชูลซ์ที่โรงเรียนสอนศิลปะ)
ตอนนั้นการ์ตูนชุดนี้ยังเป็นการ์ตูนกรอบเดียว แต่ตัวชูลซ์เองอยากเขียนเป็นการ์ตูนช่องมากกว่า

ด้วยความใฝ่ฝันจะเป็นนักวาดการ์ตูนมืออาชีพให้ได้  เขาแบ่งเวลาจากการสอนมาเขียนการ์ตูนส่งไปตามหนังสือพิมพ์ต่างๆ 
ส่วนใหญ่แล้วมักจะถูกปฏิเสธ  แต่แล้วตัวแทนแห่งหนึ่งที่นิวยอร์ก ได้ติดต่อเขาให้เดินทางไปพบด่วน เพื่อตกลง
เรื่องการ์ตูนที่จะลงพิมพ์  จนที่สุดในวันที่2 ตุลาคม 1950 การ์ตูนชุดลิล โฟกส์ที่ได้เปลี่ยนชื่อเป็นพีนัทส์ก็ปรากฏตัว
เป็นครั้งแรกในหน้าหนังสือพิมพ์แล้วค่อยๆเปล่งประกายของมันออกมาในเวลาต่อมาอีกไม่นาน



ตลอดเวลาที่ผ่านมาชูลซ์วาดการ์ตูนไปถึง18,000 ชิ้น  ทั้งหมดวาดโดยไม่มีผู้ช่วย ซึ่งต่างจากศิลปินการ์ตูนคนอื่น
ที่มักมีลูกมือคอยช่วยงาน  เมื่อพีนัทส์โด่งดังขึ้นมา มันถูกนำไปทำเป็นการ์ตูนโทรทัศน์และภาพยนตร์มากกว่า50รายการ
รวมทั้งสินค้าของเล่นอีกมากมาย 

หลายครั้งที่คนอ่านเล่าว่าชื่นชมกับปรัชญาในพีนัทส์  อาจเป็นเพราะว่าแม้ในเรื่องจะมีแต่ตัวการ์ตูนที่เป็นเด็ก
แต่กลับมีความเป็นผู้ใหญ่อยู่ในตัว พวกเขาพูดกันถึงเรื่องความสุขของชีวิต จุดหมายของการมีชีวิตอยู่ แน่นอนว่า
ไม่เฉพาะเรื่องราวหนักๆ บางครั้งชูลซ์เองก็ยอมรับว่าการเขียนการ์ตูนทุกวันติดต่อกันบางทีเขาก็คิดอะไรไม่ออก
เหมือนกันนอกจากจะให้เด็กๆเล่นอะไรตลกๆเท่านั้นเอง 

ความสำเร็จของพีนัทส์ทำให้ชูลซ์เป็นคนมีฐานะในระดับเศรษฐี นิตยสารฟอร์บส์เคยคำนวนว่าชูลซ์นั้นเป็นนักเขียนการ์ตูน
ที่รวยที่สุดคนหนึ่งของโลก เฉพาะค่าลิขสิทธิ์จากการ์ตูนพีนัทส์ก็สร้างรายได้อย่างมโหฬาร บ้านของเขาอยู่บนเนื้อที่ 28 เอเคอร์
ในแคลิฟอร์เนีย ในนี้มีสนามเทนนิสอันเป็นกีฬาที่เขาโปรดอยู่ด้วย ชูลซ์ได้รางวัลRueben Award ถึงสองครั้ง
รางวัลนี้ก็เหมือนกับรางวัลออสก้าร์นั่นเอง ชูลซ์เคยกล่าวไว้ว่า



"ผมจะวาดการ์ตูนต่อไปเรื่อย ๆ ตราบเท่าที่ผมยังมีสุขภาพดีอยู่ แล้วผมก็ทำอย่างอื่นไม่เป็นด้วยสิ ผมมีความสุข
กับการวาดการ์ตูนในทำนองเดียวกับ ที่นักเปียนโนได้เล่นเปียโน กวีเขียนบทกวี และจิตรกรวาดภาพสีน้ำ
พวกเขาทำสิ่งนั้น เพราะชีวิตจะไม่มีความหมายเลย ถ้าเขาไม่ทำ การ์ตูนเป็นชีวิตของผม ผมรู้สึกอยู่เสมอว่า
ผมจะอยู่กับการ์ตูนของผมจนผมอายุ 80 ต้นๆ  " 

น่าเสียดายที่ต่อมาไม่นานเขาถูกตรวจพบว่าเป็นมะเร็งลำไส้ ทำให้เขาหยุดวางมือจากการวาดการ์ตูนเพื่อไปรักษาตัว
โดยเขาเขียนจดหมายถึงแฟนการ์ตูนไว้ว่า



"เพื่อนรัก" ผมโชคดีที่ได้วาด ชาร์ลี บราวน์ กับเพื่อน ๆ ของเขามาเป็นเวลาเกือบ ๕๐ ปี ซึ่งเป็นการบรรลุความใฝ่ฝัน
ในวัยเด็กของผม

น่าเศร้าที่ผมไม่สามารถทำงาน ตามกำหนดเวลาอันเร่งรัด ของการ์ตูนช่องรายวันได้อีกต่อไป ด้วยเหตุนี้
ผมจึงขอประกาศหยุดการทำงานของผม

ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมรู้สึกซาบซึ้งในมิตรภาพอันมั่นคงของบรรณาธิการ และความสนับสนุนอย่างแข็งขัน
ตลอดจนความรักจากแฟน ๆ การ์ตูน ที่มอบให้แก่ผม

ชาร์ลี บราวน์, สนูปปี, ลีนัส, ลูซี่...ผมไม่มีวันลืมพวกเขาได้เลย...

                                                                                                 ชาร์ลส์ เอ็ม ชูลซ์


นี่เป็นข้อความที่ชูลซ์เขียนลงในตอนสุดท้ายของการ์ตูนที่จะลงตีพิมพ์ในฉบับวันอาทิตย์ แต่ก่อนหน้านั้นหนึ่งวัน
เขาก็จากไป  ปัจจุบันการ์ตูนพีนัทส์ยังมีการพิมพ์อยู่โดยจะตีพิมพ์ซ้ำการ์ตูนพีนัตส์คลาสสิกซึ่งชูลซ์ได้วาดไว้
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1974  นั่นทำให้แฟนๆพอหายคิดถึงได้บ้าง... 

[Jokerhiphopbase]

เหมือนชีวิตจริงเลย  roister

[ta4860]

น่าเสียดาย