ตำนานการลงนะหน้าทอง

[jung171]

ตอนที่ 1 การลงนะหน้าทอง

เป็นศาสตร์ที่มีอำนาจสูงส่งทางด้านการส่งเสริมดวงชะตาบารมี เสริมสิริมงคล รวมไปถึงเมตตามหานิยม มหาเสน่ห์ และโชคลาภ ความเจริญรุ่งเรือง ผู้ใดได้ลงนะหน้าทองถือเป็นวาสนาแห่งบุคคลผู้นั้น  ที่ไม่เคยมีใครรักก็กลับมามีคนเมตตารักใคร่ ที่ทำมาหากินไม่ดีก็กลับมาค้าขายดีมีกำไร ชีวิตที่อับเฉาก็จะไม่แห้งเหี่ยวอีกต่อไป จะบังเกิดสิ่งที่ดี ๆ เข้ามาในชีวิตพลิกชะตาจากที่ร้ายกลายเป็นดีอย่างไม่น่าเชื่อจะบังเกิดสิ่งที่ดี ๆ ขึ้นในชีวิต

ตอนที่ 2 วิชานะหน้าทองเป็นวิชาไสยศาสตร์ตามลัทธิพราหมณ์

สืบเนื่องมาจากวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์  กล่าวคือ ภายในเรื่องรามเกียรติ์นั้นมี  ?พระลักษณ์?  ซึ่งมีรูปกายเป็นสีทอง  มีศักดิ์เป็นน้องของพระราม  พระลักษณ์นี้มีลักษณะ       สง่างาม  เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา  ด้วยคุณของพระลักษณ์ดังกล่าวมานี้  ในกาลต่อมาจึงได้ถือเป็นคติในการสร้างวิชาสายเมตตามหานิยม  และมหาเสน่ห์  นะหน้าทองคือวิชาไสยศาสตร์ที่มีอำนาจ  ทางเมตตามหานิยม จัดเป็นวิชาชั้นสูงที่เกี่ยวเนื่องกับพระพุทธคุณ  ไม่ใช่วิชาสายต่ำหรือมนต์ดำ

ตอนที่ 3 ที่เรียกว่านะหน้าทอง

เนื่องจาก  มีการใช้ทองคำเปลวบริสุทธิ์ (ถือว่าเป็นของสูง) มาลงที่ใบหน้าของผู้ที่ประสงค์ให้คนมีสง่าราศี  ประกอบกับอักขระที่ลงนั้นมีสูตรการเรียกเฉพาะตนว่าตัวนะหน้าทอง  และยันต์ที่ลงก็จะมีสูตรถือเป็นเคล็ดของครูบาอาจารย์แต่ละท่านจะไม่เหมือนกัน  ใครสำเร็จยันต์ไหน  ตัวนะอักขระตัวใดก็ลงตามที่ตนเชึ่ยวชาญ

ตอนที่ 4 (เหตุที่ต้องใช้ทองในการลง)

นะหน้าทองนั้นเป็นวิชาโบราณที่มีการใช้  "ธาตุทอง"  เป็นตัวลง  การใช้ธาตุทองนั้นเนื่องจากธาตุทองเป็นธาตุที่มีความเป็นสิริหรือแสงสว่างภายในตัว  โดยตามธรรมชาตินั้นธาตุทองจะซึมซับเอาสิริ  หรือแสงสว่างจากพระอาทิตย์  และพระจันทร์ไว้ในตัว  นอกจากนี้แล้วธาตุทอง  ยังถือว่าเป็นสิ่งอันเป็นมงคลด้วย  เพราะเป็นธาตุที่ถือว่าเป็นตัวแทนของความดี  ความงาม  ความสว่าง  และนอกจากนี้  ทองคำยังเป็นธาตุที่ไม่มีวันเสื่อมคุณค่า  ไม่ว่าจะโดนน้ำ  โดนไฟ  โดนลม  ก็ไม่ทำให้เสื่อมคุณภาพ  หรือคุณค่าในตัวเองลง  เมื่อทองคำมีคุณค่าเช่นนี้ โบราณจารย์  จึงได้คิดค้นวิชานะหน้าทองขึ้น  เพื่อให้เกิดความเป็นสิริมงคลแก่ผู้ลง

ตอนที่ 5  (จุดที่ลงนะหน้าทอง)

โดยมากเรามักเห็นการลงนะหน้าทอง  จะลงกันที่บริเวณหน้าผาก  แต่ทั้งนี้การลงนะหน้าทองนั้นหากลงเต็มสูตรจริง ๆ จะมีตำแหน่งต่าง ๆ ดังนี้

1. หน้าผาก เป็นจุดใหญ่ที่สุดของใบหน้าและถือเป็นจุดที่สามารถเห็นเด่นชัด  จุดนี้ถือว่าเป็นที่รวมของสิริบนใบหน้า และเป็นจุดสำคัญที่สุดในการลงนะหน้าทอง

2. เปลือกตา  หรือใต้ตา จุดนี้เพื่อให้ยามที่ใครสบตาเรา  หรือยามที่เรากระพริบตา  ผู้ที่มองเราอยู่จะรู้สึกนึกรักและนิยมในตัวเรา

3. แก้ม เพื่อให้เป็นที่รัก  การลงที่แก้มจะเรียกว่าวิชาพรหมสี่หน้า  เป็นเมตตาอย่างประเสริฐ

4.กราม เพื่อให้เกิดความน่าเชื่อถือยามพูด

5. ที่ติ่งหูสองด้าน เป็นที่สถิตของเทวดารักษาอายุ

6. ท้ายทอย เพื่อเป็นที่รักยามที่คนมองเราจากด้านหลัง

7. ลิ้น เรียกว่าสาลิกาลิ้นทอง  เป็นวิชาลงทองที่มีสูตรเฉพาะแยกออกมาอีกสาขาหนึ่ง

8. กระหม่อม เป็นจุดเข้าออกของวิญญาณและปราณพลังชีวิต  เป็นจุดศูนย์รวมของพลังชีวิตมนุษย์และเป็นที่สถิตของเทวดา

9. คาง  เป็นส่วนที่ต่ำสุดของใบหน้า  ลงจุดนี้เพื่อเป็นที่เคารพยำเกรง

แต่โดยมากการลงนะน้อยคนนักที่จะได้ลงครบสูตรตามนี้ ส่วนมากมักจะลงที่หน้าผาก  แก้ม  คาง ก็เพียงพอแล้ว  อาจจะไม่ใช่มาตรฐานตายตัว  แต่ก็นับได้ว่าเป็นความรู้  เป็นศาสตร์และศิลป์ที่น่าสนใจ  จึงนำมาบอกกล่าวเล่าสู่กันฟังต่อ ๆ กันไป

[lexlex]

แล้ว สาลิกาลิ้นทอง ละคับเป็นยางไง