ต้นกำเนิกของสมุนไพรเห็ดหลินจือที่น่าศึกษาน่าสนใจ

[watamon]

ถิ่นกำเนิด
เห็ดหลินจือ เป็นยาจีนที่ใช้กันมานานกว่า 2000 ปี  เป็นของหายากที่มีคุณค่าสูง  และได้ถูก  บันทึกไว้ในคัมภีร์โบราณ  เซินหลงเปิ่นฉ่าวจิง  ซึ่งเป็นตำราเก่าแก่และมีคนสนใจมากที่สุด ได้กล่าวไว้ว่า  เห็ดหลินจือ ใช้บำรุงร่างกาย  เป็นอายุวัฒนะได้ดีเยี่ยมและสามารถรักษาโรคต่างๆได้  ปัจจุบันสามารถพบได้ในไทย  ในประเทศไทยพบเห็นได้บนต้นไม้พวก คูณ  ก้ามปู  หางนกยูงฝรั่ง  ยางนา  ยางพารา  ดอกเห็ดมักขึ้นกับตอไม้ที่ตายแล้ว บางทีเกาะอยู่กับรากไม้  หากยื่นออกมาจากโคนต้นไม้อาจจะไม่มีก้าน
ลักษณะทั่วไปของเห็ดหลินจือ
เห็ดหลินจือเป็นเชื้อราชนิดที่ขึ้นอยู่ตามต้นไม้ที่เน่าเปื่อย ผุพัง พบอยู่ทั่วไป  ระดับความสูงกว่าระดับน้ำทะเล 1000 เมตร อุณหภูมิระหว่าง 8 – 38 องศาเซลเซียส  ต่ำกว่า 0 องศาเซลเซียส เส้นใยและดอกยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้แต่ไม่เจริญเติบโต เมื่ออากาศเริ่มอุ่นขึ้นก็สามารถเจริญเติบโตต่อไปได้  เห็ดหลินจือมีชื่อเรียกแตกต่างกันไปตามภาษาเรียก ประเทศจีนเรียกว่า  หลิงชิง  หรือหลินจือ  สำหรับประเทศไทยเรียกว่า เห็ดกระด้าง เห็ดหั้งขอ  เห็ดนางกวัก  เห็ดแม่เบี้ยงูเห่า  เห็ดจวักงู
แล้วยังแบ่งแยกไปตามชนิดของเห็ด  ได้แก่

• ดอกสีเขียว เรียกว่า  ชิงจือ  มีรสชาติขมเล็กน้อย  มักพบในบริเวณที่มีอากาศหนาวเย็นใช้ในการรักษาโรคหัวใจ
  
• ดอกสีแดง เรียกว่า ฉื้อจือหรือต้นจืน มีรสขม  ใช้เป็นยาแก้การแน่นหน้าอก  เลือดตกค้าง  บำรุงหัวใจ  สำหรับผู้ป่วยที่เป็นโรคภูมิแพ้เรื้อรัง ช่วยฟื้นฟูผู้ป่วยที่เป็นโรคสมองเสื่อม  โรคเบาหวาน
  
• ดอกสีเหลือง เรียกว่า หวงจือหรือจีนจือ  มีรสชาติหวานจืด  มีสรรพคุณในการบำรุงประสาท  บำรุงร่างกายระบบขับถ่ายให้มีประสิทธิภาพดีขึ้น
  
• ดอกสีขาว เรียกว่า ไป่จือหรือวีจือ มีรสชาติฉุน ขมเล็กน้อย มีคุณประโยชน์การโรคเกี่ยวกับทางเดินหายใจ ปอด จมูก  ทำให้หายใจคล่อง
  
• ดอกสีดำ เรียกว่า  เฮจือหรือเสียนจือ  มีรสชาติเค็มเล็กน้อยไม่ขม  มีคุณประโยชน์ในการขับน้ำตกค้างในร่างกาย  บำรุงไต  ขับปัสสาวะ
  
• ดอกสีม่วง เรียกว่า  จื่อจือหรือสีซ๊อคโกแลต  มีรสชาติขมเล็กน้อย  มีคุณประโยชน์รักษาโรคไขข้ออักเสบ  หูอักเสบ
  
  การขยายพันธุ์ 
  เห็ดหลินจือ ขยายพันธุ์ได้โดยการเพาะปลูกและมีความต้องการสภาพต่างๆ ในการเพาะการขยายพันธุ์  ดังนี้
  
  
• ความต้องการธาตุอาหาร เห็ดหลินจือเป็นเห็ดที่ขึ้นบนไม้ผุ ในสภาพธรรมชาติ เมื่อทำการเพาะเลี้ยงใส่อาหารบางอย่างลงไปในอาหารด้วย เช่น คาร์บอน ไบโตรเจน  ธาตุอาหาร  ไวตามินที่ต้องการดังนี้
  
  
  
• คาร์บอน คาร์บอนรวมถึงน้ำตาล แป้ง ขี้เลื่อย เส้นใยและวัตถุกึ่งเส้นใย
  
• ไนโตรเจน รวมถึงกรดอะมิโน ยูเรีย แอมโมเนีย โปรตีน ก่อนใช้ละลายน้ำก่อน
  
• ธาตุอาหารรอง  ต้องใส่ธาตุอาหารรองประมาณ  10  ชนิด   ลงไปในอาหาร  เช่น
  
  โปรแตสเซียม โซเดียม แคลเซียม แมกนีเซียม  ฟอสฟอรัส  ซัลเฟอร์และสังกะสีเป็นต้น
  
  
• ไวตามินต้องใส่ไวตามิน B1 , B2 และ B3
  
  
  
• สภาพอุณหภูมิ อุณหภูมิที่ต้องการสำหรับการเติบโตของเส้นใย 20 องศา - 35 องศา  โดยมีอุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุดอยู่ในช่วง 25 องศา – 28 องศา  และอุณหภูมิที่ดีที่สุดคือ 28 องศา
  
• ความต้องการความชื้นและความชื้นในบรรยากาศ เช่นเดียวกับเห็ดนางฟ้า นางรมและเห็ดหอม  เห็ดหลินจือต้องการความชื้น และความชื้นในอากาศค่อนข้างจำเพาะในอาหารเลี้ยง จะต้องมีความชื้น 60 – 65% ในระยะที่มีการเจริญเติบโตของเส้นใยความชื้นในบรรยากาศจะต้องเป็น 60% ถ้ามากกว่า 60% จะทำให้เกิดการปนเปื้อนในถุงเลี้ยงในระยะที่ดอกเห็ดมีการเจริญเติบโต จะต้องการความชื้นสัมพันธ์ในบรรยากาศ 58 – 95% ถ้าต่ำกว่า 85% ดอกเห็ดจะโตช้าและต่ำกว่า 60% ดอกเห็ดจะไม่แตกดอกหรือตายไป
  
• ความต้องการระบายอากาศเห็ดหลินจือต้องการออกซิเจนในปริมาณที่มากพอ
  
• สภาพของแสงในระยะที่มีการเติบโตของเส้นใยจะไม่ต้องการแสง แต่ในระยะที่มีเติบโตของดอกเห็ด
  
  
  
  Tags : เห็ดหลินจือ