Nikolai Dzhumagaliev ไอ้เขี้ยวเหล็ก

[etatae333]

Nikolai Dzhumagaliev (1952-)'The Metal Fang'

"ข้าเชื่อเสมอว่าผู้หญิงทั้งหลายเป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหลายบนโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงดีๆ หรือบรรดาโสเภณีทั้งหลายแหล่
พวกมันทำให้โลกของเราวิบัติ ...การแต่งตัวดูดี รอยยิ้มที่เป็นมิตรและคำพูดสุภาพนุ่มนวล คืออาวุธชั้นยอดของข้าที่ใช้ล่อลวงนางเพศยา
ทั้งหลายแถวๆ ริวแม่น้ำ

นังพวกนั้นชอบมารวมกลุ่มกันซุบซิบสารพัดเรื่อง พอข้าไปโฉบพูดคำหวานหน่อยก็มีคนหลงคารมข้า ข้าชวนนังพวกนั้นไปหาที่เงียบๆ คุยกัน
ข้ารู้ว่านังพวกนั้นต้องการอะไร มันต้องการความรักและเซ็กต์ ข้ายินดีตอบสนองความอยากของมัน สิ่งที่พวกมันต้องการคือ
ฉากโลกีย์ที่เร้าร้อน แต่สิ่งที่ข้าต้องการจากพวกมันคือเนื้อหนังของมัน มันทำให้ข้าต่อชีวิตไปอีกหลายวัน
เพียงแค่คิดข้าก็อยากกินเนื้อนังโง่พวกนั้นใจจะขาด

...ข้าต้องอดทนทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ พานางเพศยามุดเข้าไปพุ่มไม้ปลอดสายตาคน น่าแปลกนังพวกนั้นที่ใกล้ตายกลับช่วยข้า
หาที่เงียบสงบด้วยหัวใจรื่นระริก มันคงอยากปล่อยอารมณ์หื่นเต็มที่ เมื่อถึงจุดหมาย ข้าไม่รอช้า รีบฉีกเสื้อผ้าของนังเพศยา
ที่ล่อลวงมาราวกับหมาป่ากระหายเลือด บางทีนังพวกนั้นก็ตามใจข้า แต่บางนางก็ขัดขืนและต่อว่าข้าว่าข้าหักหาญน้ำใจโดยไม่ให้
พวกนางตั้งตัว

...ไม่ว่านางจะปัดป้องหรือโอนอ่อน ข้าก็ทุ่มกำลังทางเพศชายกระหน่ำนังพวกนั้นเต็มที่ จนนางอ่อนระทวย เสียงนังพวกนั้นร้องครวญคราง
หรือกรีดระงม แม้เสียงจะดังขนาดไหนก็ตาม แต่ก็ไม่มีใครได้ยินทั้งสิ้นเพราะสองเราทำกันในป่าลึกด้วยอารมณ์หื่นกันอยู่แล้ว
การเล่นสวาทกับนังพวกนั้นทำให้ข้าได้ขึ้นสวรรค์อย่างมีความสุข นังพวกนั้นก็มีความสุขและเมื่อนางขอร้องข้า ขอจูบเป็ยพิธีส่งท้าย
ข้ากลับมีเซอร์ไพรส์ที่มากกว่าจูบให้กับนาง

...มีด ขวานขนาดเล็กเหมาะมือ ข้ามอบกับนางเต็มเหนี่ยว เสียงกริ๊ดร้องขอชีวิต เสียงมีดแหลมที่ข้ากระซวกแทงเรือนร่างสลับกับเสียงขวาน
ที่ข้ากวัดแกว่งเข้าที่จุดสำคัญ วินาทีที่เลือดกระเซ็นกระจายนั้นมันคือความเมามันที่ข้าชอบจนไม่สามารถหยุดพลังแขนทั้งสองข้าง
ที่กำลังกระหน่ำของมีคมได้ ข้าทุ่มกำลังจนกระทั่งนางอ่อนแรงลงไปและตายคาที่ ...เมื่อสะใจในการสังหารแล้ว ข้าปรารถนาเลือด
และเนื้อของนางมาเติมพลังงานที่ขาดหายไปของข้าซะที ข้าต้องเสียพลังในการล่อนาง เล่นบทกามกับนางและออกแรงฆ่านาง
ข้าจะต้องเอาคืนด้วยการกินเนื้อแต่ละนาง ซึ่งเป็นที่ข้าชอบทำและทำเสมอ ข้าเฉือนเนื้อนางมากินกลางป่าถ้ามีเวลา

แต่ถ้าเวลาน้อยข้าจะกินสดๆ สักคำสองคำพอเรียกพลัง จากนั้นก็เฉือน ตัดและนำใส่ถุงพลาสติกติดมือกลับมาบ้านด้วยเสมอ
เนื้อศพที่เหลือก็ทิ้งเอาไว้ในป่านั่นแหละ น้อยคนนักจะเดินเข้าป่าแถวๆ นั้น เพราะมันทั้งเปลี่ยว อันตรายและอาจถูกหมาป่า
กัดแทะกินเนื้อได้ ข้าปล่อยศพทิ้งเพราะคิดว่าซากพวกนั้นจะถูกสัตว์ป่าแทะจนหมดสิ้น ข้าไม่รู้สึกเสียใจในการกระทำเหล่านั้นแม้สักนิด
มันเป็นสิ่งที่ข้าจำเป็นต้องทำเพื่อกำจัดนังแพศยาที่ข้าชื่อว่ามันคือต้นเหตุของความวุ่นวายบนโลกใบนี้..."

จากคำสารภาพของ นิโคไล เซอร์มอนเกลีฟ ที่ให้การที่สถานีตำรวจเมืองอัลมา อาตา ในคาซัคสถาน




นิโคไล ถือกำเนิดในปี ค.ศ.1952 ย่านอัลมา อาตา คาซัคสถาน ในปี ค.ศ.1952 เวลานั้นดินแดนแห่งนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของ
คอมมิวนิสต์รัสเซีย ด้วยการปกครองด้วยระบอบคอมมัวนิสต์ส่งผลให้คนส่วนใหญ่ทั้งประเทศยากจนกันถ้วนหน้า ..."เขี้ยวเหล็ก"
เป็นอีกสมญานามของนิโคไล เขาได้สมญานี้มาฟันของเขา ฟันทั้งปากของเขาทำจากโลหะ เนื่องจากฟันแท้ๆ ของเขาหลุดหมดปาก
เวลายิ้มให้ใครหรือเวลาพูดกับใคร เขี้ยวเหล็กจึงกลายเป็นตัวเสริมเสน่ห์ให้เขาเป็นอย่างดี นอกจากนี้เขายังมีคุณสมบัติในด้านแต่งตัวดี
เรียบร้อย น่าคบหา ประกอบกับเป็นคนสุภาพ รู้กาลเทศะ มองจากภายนอกเหมือนกับว่าเขาเป็นคนมีความรู้อย่างยิ่ง
และนั่นเองที่ทำให้หลายต่อหลายคนหลงคารมและตายใจต่อเขาได้ง่ายดาย

ในประวัติไม่รู้ว่าเขาถูกเลี้ยงดูจากสภาพครอบครัวแบบไหน ทำไมถึงกลายเป็นฆาตกรโหดไปได้ รู้เพียงแต่ว่าปลายทศวรรษที่ 70
นิโคไลเคยมีประวัติฆ่าคนมาก่อน แต่เขาได้รับโทษจำคุกเพียง 1 ปีเท่านั้น ก่อนได้รับอิสรภาพและก่อคดีฆ่ากินศพในเวลาต่อมา
...ในเวลาที่นิโคไลออกอาละวาดกินคนนั้นเขาเป็นคนงานในเมืองอัลมา อาตา นั่นเป็นที่ที่เขารู้จักผุ้คนมากมายทั้งชายและหญิง
เขารู้ที่ที่สาวๆ ชอบไปเล่นหรือผ่อนคลาย นั่นก็คือลานริมแม่น้ำประจำเมือง

ที่นั่นเป็นจุดชมวิวที่ยอดเยี่ยม มีความพร้อมในทุกด้านและที่สำคัญมันเป็นที่พร้อมสรรพในการเลือกหาเหยื่อที่เขาต้องการเสมอ
เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในการเดินเตร็ดเตร่เลือกเหยื่อที่ถูกซะตาเขามากที่สุด ...ใกล้ๆ ริมแม่น้ำประจำเมืองมีสวนสาธารณะขนาดใหญ่
มันเป็นสาวนสาธารณะที่กว้างขวางและรกครึ้ม ซึ่งส่วนที่ลึกสุดของสถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยป่ารกดงทึบ จนแทบเรียกมันได้ว่าป่า
ซึ่งมันเป็นจุดที่เปลี่ยว มืดมิด เหมาะมากในการล่อเหยื่อมาฆ่า

นิโคไล รู้ถึงข้อดีของตัวเองดี เขาใช้มันเป็นประโยชน์ในการทำให้สาวๆ หลงคารมของเขาอย่างง่ายๆ เขาเลือกเหยื่อที่หมายปองไว้
และหลอกได้ทุกครั้ง ซึ่งหญิงสาวที่หลงคารมเขาและตกเป็นเหยื่อสวาท จะกลายเป็นเหยื่อของนิโคไลโดยไม่มีเหยื่อรายไหน
รอดเงื่อมมือเขาไปได้ และเมื่อถึงเวลาฆ่าเขาจะใช้มีดปลายแหลมและขวานขนาดเล็กเหมาะมือในการช่วยตัด ฟัน ชำแหละเนื้อ
ของเหยื่ออย่างรวดเร็วเสมอ ความชำนาญของนิโคไลนั้นเหนือชั้นจริงๆ เพราะเขาใช้เวลาไม่นานในการแยกเหยื่อเป็นชิ้นๆ อย่างสวยงาม
ถ้ามีเวลา นิโคไลจะปรุงอาหารจากเนื้อของเหยื่อ ณ จุดนั้นที่เป็นที่สังหารทันที เขาตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้กัดแทะเนื้อของเหยื่อ
เข้าปากอย่างใจเย็น เมื่ออิ่มหนำสำราญแล้ว นิโคไลจะนำถุงบรรจุเนื้อติดมือกลับมาในปริมาณมากๆ เพื่อกลับไปกินที่บ้านต่อไป...

อย่างที่บอกช่วงเวลานั้นแดนคาซัคสถานยังเป็นส่วนหนึ่งของโซเวียต ซึ่งมีแต่คนยากจนรายได้น้อย ดังนั้นเนื้อสัตว์จึงมีราคาแพงมาก
สำหรับชาวบ้าน บางคนแทบไม่เคยกินเนื้อมานานเป็นเดือน อย่างเก่งก็ได้แค่ต้นมันฝรั่ง ซึ่งถือว่าเป็นแหล่งโปรตีนแบบคนจน
ที่จะพอประทังชีวิตไปได้เป็นช่วงๆ ดังนั้นเมื่อนิโคไลนำเนื้อที่เขาอ้างว่าเป็นเนื้อสัตว์มาแจกจ่ายผู้คนหิวโหยในละแวกบ้าน
ทุกคนไม่มีใครปฏิเสธ ไม่มีใครสงสัย บางคนสรรเสริญนิโคไลราวกับพ่อพระด้วยซ้ำไป

บางครั้งนิโคไลจะปรุงอาหารค่ำมาแจกจ่ายเพื่อนบ้านหรือบางทีก็ทำอาหารร่วมกันมาแบ่งกันอย่างเอร็ดอร่อย ราวกับมีงานชุมนุม
ครั้งสำคัญและในช่วงระยะ 10 ปีที่เขาสังหารเหยื่อ ทุกๆ 2-3 วัน เพื่อนบ้านจะได้เนื้อสดที่นิโคไลมาแจกจ่าย...



นิโคไลไม่เคยบอกเพื่อนบ้านว่าเนื้อที่พวกเขากำลังกินอยู่นั้นได้มาจากไหนและเป็นเนื้อของสัตว์อะไรแน่ อย่างไรก็ตามเพื่อนบ้าน
ให้การในภายหลังว่าเนื้อที่เขาแจกจ่ายมาให้กินนั้น เป็นเนื้อที่อร่อยที่สุดในโลก บางคนกินแล้วติดใจอยากจะกินอีก
จนถึงกับเอาเรื่องนี้มาพูดกับนิโคไล ซึ่งเขาได้แต่หัวเราะและบอกว่าถ้ามีโอกาสจะหามาให้กินอีก

นิโคไลลอยนวลถึง 10 ปีเต็มๆ แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็พลาดท่าจนได้ เมื่อเขาเดินทางเข้าเมืองเพื่อร่ำสุรากับเพื่อนหน้าใหม่ 2 คน
อย่างมีความสุข นิโคไลเมามายและพูดคุยกับเพื่อนใหม่อย่างถูกคอ จากนั้นนิโคไลก็เอ่ยปากชวนเพื่อนใหม่ทั้งสองให้มากิน "อาหารว่าง"
กันต่อที่บ้านของเขา ทั้งสองไม่รอช้ารับคำเชิญทันทีเพราะต่างคนต่างหิวจนตาลายอยู่แล้ว ทุกคนมาบ้านของนิโคไลด้วยสภาพเมามาย
ซึ่งนิโคไลเจ้าของบ้านแทบเมาไม่ได้สติและเพื่อนใหม่ขี้เมาสองคนได้ถือโอกาสนี้เข้าครัวเพื่อไปหาของกิน

และเมื่อพวกเขาเข้าครัวพวกเขาก็ได้พบหัวของผู้หญิงวางหราอยู่บนเขียงขนาดใหญ่คู่กับไส้มนุษย์ที่วางขดอยู่เคียงกัน
ราวกับว่าวัตถุดิบเหล่านั้นพร้อมที่จะนำไปประกอบอาหารยังไงอย่างงั้น ...เมื่อเห็นภาพดังกล่าว ขี้เมาทั้งสองก็หายเมาเป็นปลิดทิ้ง
และวิ่งแจ้นไปหาตำรวจให้ลากนิโคไลเข้ากรงทันที และเรื่องราวของคนกินคนอีกรายก็เผยออกไปทั่วคาซัคสถานในเวลาต่อมา

เมื่อชาวบ้านได้รู้ความจริงว่าอะไรเป็นอะไร ต่างอาเจียนกันถ้วนหน้า...

นิโคไลถูกส่งฟ้องศาลและในการพิจารณาคดีที่ศาลนั้น ปรากฏว่านักจิตวิทยาลงความเห็นว่า นิโคไลไม่อยู่ในสภาพที่จะสู้คดีความ
ได้และลงความเห็นว่าเขามีอาการทางจิตต้องบำบัด ผลสุดท้ายศาลมีคำสั่งให้ส่งตัวนิโคไลไปบำบัดจิตที่สถาบันโรคจิต
เมืองแทสเค้นท์

นิโคไลทนรับการบำบัดในแทสเค้นท์อยู่ได้ระยะหนึ่ง จนปี ค.ศ.1989 นิโคไลหลบหนีสถานบำบัดทางจิต พร้อมกับเพื่อนๆ
โรคจิตด้วยกัน จากนั้นเขาก็หายสาบสูญไปสองปีเต็มๆ ไม่มีใครพบเห็นเขาอีกเลย แต่กระนั้นก็ไม่มีข่าวผู้หญิงถูกฆ่าและกินศพอีก
คาดว่าเขาเพียงแต่หนีและกบดานแบบเงียบๆ มากกว่าจะหนีออกอาละวาดฆ่าคน

สิงหาคม ค.ศ.1991 นิโคไลถูกจับตัวได้ หลังแอบหลบซ่อนสองปี เขาถูกส่งตัวไปรับการบำบัดฟื้นฟูจิตใจอีกครั้งในเฟอร์กานา
อุซเบกีสถาน

ค.ศ.1994 นิโคไลได้รับรับการรักษาอาการทางจิตและถูกปล่อยตัวออกมาเป็นอิสระ โดยไม่ถูกดำเนินคดีทางกฎหมายอาญา
ต่อจากนั้นเลย ทั้งๆ ที่ตามกฎหมายเขียนไว้ว่าถ้าเขากลับเป็นปกติแล้วน่าจะต้องรับโทษแบบคนปกติหลังการบำบัด

ทุกวันนี้ นิโคไล เซอร์มอนเกลีฟ อายุประมาณ 60-51 ปี อาศัยอยู่กับญาติของเขาในประเทศใดประเทศหนึ่งในยุโรปตะวันออก
ที่ไม่สามารถระบุสถานที่ชัดเจนได้ และเขาคงยังอยู่สุขสบายจนถึงทุกวันนี้

[del38196]

เอ่อ สุดๆ  fdgdfdf

[pheebar]

น่าจะเอามาทำหนัง

[AbrahamLincoln]

ใจมันแม่มเหนือคนปกติ ฆ่า ชำแหละ แล้วยังเอามาทำอาหารกินได้อีก

[OsamaB]

ชอบพวกเรื่องฆาตกรรมพิศวงแบบนี้ ดูแล้วได้แง่คิดดีว่าโลกเรานี้มีอะไรแปลก ๆ อีกเยอะที่เราไม่รู้