สัตววัตถุ ปลาพะยูน

[praiprai9989]

ปลาพะยูน
ปลาพะยูนเป็นสัตว์กินนม อาศัยอยู่ในน้ำไม่ใช่ปลาจริงๆแม้กระนั้นเพราะว่าอยู่ในน้ำและก็มีรูปร่างคล้ายปลาคนไทยจึงเรียกรวมเป็น"ปลา"
มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Dugong dugon(MuBer)
จัดอยู่ในวงศ์ Dugongidae
ชื่อสามัญว่า dugong sea
บางถิ่นเรียกว่า พะยูน วัวทะเลหรือหมูสมุทรก็เรียก มีลำตัวเพรียวลม ขนาดตัววัดจากหัวถึงโคนหาง ยาว ๒.๒๐ -๓.๕๐ เมตรหางยาว ๗๕.๘๕ เซนติเมตรตัวโตสุดกำลังหนัก ๒๘๐ ถึง ๓๘๐ กิโลกรัมรูปกระสวยหางแยกเป็น๒แฉกขนานกับพื้นในแนวราบไม่มีครีบภายหลังจากอยู่ตอนล่างของส่วนแม่ริมฝีปากบนเป็นก้อนเนื้อครึ้มลักษณะเป็นเหลี่ยมคล้ายจมูกหมูเมื่ออายุน้อยลำตัวมีสีออกขาวแต่ว่ากลายเป็นสีเทาอมน้ำตาลเมื่อโตเต็มวัย เหมือนเคยชอบอยู่รวมกันเป็นฝูงหลายๆฝูงทำมาหากินรวมกันเป็นฝูงใหญ่รับประทานพืชพวกต้นหญ้าสมุทรตามพื้นทะเลชายฝั่งเป็นอาหารโตเต็มที่พร้อมผสมพันธุ์ได้เมื่ออายุ ๑๒-๑๓ปีตั้งท้องนาน๑ปีคลอด ครั้งละ ๑ ตัว เคยพบบ่อยตามชายฝั่งทะเลของประเทศไทยแต่ตอนนี้เป็นสัตว์หายากแล้วก็ใกล้สูญพันธุ์ยังพบในอ่าวไทยที่จังหวัดระยองชลบุรีจังหวัดตราดจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และก็ชายฝั่งทะเลอันดามันแถบจังหวัดภูเก็ต พังงากระบี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งพบซุกซุมที่สุดรอบๆอุทยานแห่งชาติชายหาดเจ้าไหม-เกาะลิบลิ่วงจังหวัดตรังในต่างแดนพบได้ตั้งแต่บริเวณชายฝั่งทะเลด้านตะวันออกของทวีปแอฟริกาทะเลแดงตลอดแนวชายฝั่งของห้วงสมุทรประเทศอินเดียไปจนถึง ถึงประเทศฟิลิปปินส์เกาะไต้หวันถึงภาคเหนือของทวีปออสเตรเลีย

สรรพคุณทางยา
หมอแผนไทยใช้เขี้ยวปลาพะยูนเป็นเครื่องยาอย่างหนึ่งแม้กระนั้นเพื่อรักษาสัตว์ประเภทนี้ซึ่งหายากมากมายแล้วจึงไม่ควรใช้ยานี้อีกต่อไป เขี้ยวปลาพะยูนเป็นเครื่องยาอย่างหนึ่ง ที่ใช้ในพิกัดยาไทยที่เรียกว่า"นวขี้ยว" หรือ"เนาวเขี้ยว" ยกตัวอย่างเช่นเขี้ยวหมูเขี้ยวหมีเขี้ยวเสือ เขี้ยวจระเข้เขี้ยวเลียงหน้าผา และงาช้าง (มองคู่มือการปรุงยาแผนไทยเล่ม ๑น้ำกระสายยา)

Tags : สัตววัตถุ