พระโพธิสัตว์กวนอิม (观音菩萨) Part 1

[etatae333]

พระโพธิสัตว์กวนอิม (观音菩萨)

คราวนี้เป็นเทพเจ้าที่เป็นที่รู้จักของผู้คนทั่วโลก มีผู้คนนับถือเทพองค์นี้มากมาย ด้วยเชื่อกันว่าพระองค์มีความเมตตา
กรุณาต่อสรรพสัตว์ เทพเจ้าพระองค์นี้ เป็นที่รู้จักกันในนาม " เจ้าแม่กวนอิม "



ชาวจีนเชื่อว่า หากผู้ใดนับถือเคารพในเจ้าแม่กวนอิมเมื่อตนมีความทุกข์ ก็จะได้รับความช่วยเหลือจากเจ้าแม่กวนอิม
ซึ่งเจ้าแม่กวนอิมเป็นเทพเจ้าในพระพุทธศาสนานิกายมหายาน อันดำรงตำแหน่งเป็นพระโพธิสัตว์ มีความเชื่อว่า
เจ้าแม่กวนอิมทรงเป็นร่างแบ่งร่างอวตารจากพระอมิตาภะพุทธเจ้า เพื่อโปรดสรรพสัตว์ที่ตกทุกข์ได้ยาก เจ้าแม่กวนอิม
เป็นตัวแทนแห่งความเมตตาแห่งพระิอมิตาภะพุทธเจ้า เคยมีตำนานกล่าวว่า พระโพธิสัตว์ทรงตั้งปณิธานไว้ว่า

"เราหากซึ่งได้เป็นพระโพธิสัตว์แล้วจะโปรดทุกข์ประทานสุขให้แก่สรรพสัตว์ให้พ้นจากความทุกข์ทั้งมวล
หากสรรพสัตว์ทั้งหลายมิอาจจะพ้นทุกข์ได้แล้วไซร้เราจะไม่ขอเข้าสู่ดินแดนพุทธภูมิ"

เช่นนั้นแล้วด้วยพระปณิธานแห่งพระโพธิสัตว์ พระองค์ทรงเสด็จโปรดสรรพสัตว์ทั้งหลายด้วยความเมตตาจนถึงบัดนี้
พระองค์ยังทรงเสด็จโปรดสรรพสัตว์ทั่วทั้งสันตรัยภพ สมกับพระนามแห่งพระองค์ "กวนอิม" หรือ "กวนซีอิมผู่สัก"
ซึ่งแปลตามตัวว่า "ผู้รับฟังเสียงจากโลก" ซึ่งเชื่อกันว่าหากผู้ใครมีความทุกข์ และตั้งจิตอธิษฐานระลึกถึงพระโพธิสัตว์
พระองค์จะทรงรับฟังและตามมาช่วยเหลือผู้นั้นให้พ้นจากความทุกข์

ตามคติความเชื่อของชาวจีน มีเทวตำนานกล่าวถึงการกำเนิดเจ้าแม่กวนอิมไว้ว่า ครั้งหนึ่งเมื่อในอดีตกาลมีอาณาจักรหนึ่ง
นามว่า "ซิงหลิน" อันปกครองโดยฮ่องเต้นามว่า "เมี่ยวจวงฮ่องเต้" กับพระมเหสี นามว่า "เป้าเต๋อ"



พระเจ้าเมี่ยวจวงทรงเป็นทรราชชอบทำสงคราม และไม่ยึดมั่นในพระพุทธศาสนา ไม่เคารพในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในนับถือ
ในองค์พระองค์เจ้า เช่นนั้นสวรรค์จึงลงโทษพระองค์มิให้พระองค์มีพระโอรส พระเจ้าเมี่ยวจวงทรงมีพระราชธิดา 3 พระองค์
คือ เจ้าหญิงเมี่ยวอิม เจ้าหญิงเมี่ยวหยวน และเจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน

แต่พระเจ้าเมี่ยวจวงทรงรักในพระธิดาองค์เล็กมากกว่าพระธิดาทั้งสอง เพราะเจ้าหญิงเมี่ยวซ่านมีพระปรีชาเฉลียวฉลาด
และพระองค์ทรงมีความพิเศษกว่าพระธิดาทั้งสอง คือ ขณะที่พระนางเป้าเต๋อทรงพระครรภ์นั้น พระนางทรงพระสุบินเห็น
ทะเลกว้างใหญ่สุดสายตา มีดอกบัวผุดขึ้นมาส่องแสงสว่างจ้างจนพระนางต้องหลับตา พอพระนางลืมตาขึ้น ปรากฏเป็น
เทือกเขาสูงอยู่ต่อหน้า และบนเทือกเขานั้นมีเจดีย์ 7 ชั้นตั้งตง่าอยู่ บนยอดเจดีย์นั้นมีดวงแก้วมณีส่องแสงสว่างงดงามยิ่ง
และแล้วดวงแก้วนั้น ก็ลอยมาหาพระนาง พระนางจับดวงแก้วนั้นไว้และดวงแก้วนั้นก็ลอยจากพระนางไป พระนางพยายาม
วิ่งไล่ตามดวงแก้วนั้นจนสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากพระสุบิน พระนางทรงเล่้าพระสุบินให้พระเจ้าเมี่ยวจวงฟัง พระองค์เห็นว่า
เป็นพระสุบินที่ประหลาดมากจึงเรียกราชครูเข้าเฝ้า ราชครูทำนายพยากรณ์ว่า



"ขอเดชะ อันดอกบัวและพระเจดีย์ หมายถึงพระพุทธศาสนาจะเจริญรุ่งเรืองแพร่ขยายกว้างไพศาล
อันดวงแก้วนั้นหมายถึงผู้มีบุญญาธิการมาบังเกิดในพระครรภ์แห่งพระมเหสีพระเจ้าข้า"

พระเจ้าเมี่ยวจวงดีพระทัยเป็นอันมาก พระองค์ทรงหวังว่าเด็กในพระครรภ์นี้จะ้ต้องเป็นพระโอรสเป็นแน่ แต่แล้วพระองค์
กลับต้องผิดหวังเมื่อพระนางเป้าเต๋อให้ประสูติพระราชธิดา พระองค์ทรงเสียพระทัยแต่ก็ยินดีกับพระราชธิดาพระองค์นี้
พระองค์ทรงมีให้จัดงานฉลองเฉลิมการประสูติของพระธิดา เชิญเจ้าเมือง กษัตริย์แค้วนใกล้เคียง และเหล่าขุนนาง
มาร่วมงาน ภายในงานจัดอย่างยิ่งใหญ่เต็มไปด้วยอาหารรสเลิศ และเสียงดนตรีบรรเลงอันไพเราะ



แต่แล้วพระธิดากลับร้องไห้ไม่ยอมหยุด ถึงพระนางเป้าเต๋อจะโอ๋อย่างไรก็ไม่ทรงหยุดร้อง แต่แล้วปรากฏร่างของ
ชายชราแต่งกายแบบนักพรตผู้ทรงศีลขึ้นกลางงาน สร้างความประหลาดใจให้แก่พระเจ้าเมี่ยวจวงและเหล่าแขก
ผู้ร่วมงานเป็นอันมาก

"ข้าแต่มหาบพิตร เจ้าฟ้า เจ้าแผ่นดิน"

"ท่านนักพรตเหตุไฉนท่านจึงมาปรากฏ ณ ที่นี้"

"ข้ามาที่นี้หมายจะมาแจ้งแก่ มหาบพิตรว่า พระราชธิดาแห่งพระองค์ คือ ร่างอวตารแห่งพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์
เพื่อมาโปรดสรรพสัตว์ให้พ้นจากความทุกข์"

"บ้านะ ท่านนักพรต ถ้าเป็นพระโพธิสัตว์จริงเหตุไฉนพระองค์ทรงอวตารมาในร่างสตรีเพศ มิใช่บุรุษเพศเล่า
ข้าไม่สนใจเรื่องนี้หรอก แต่ท่านมาก็เป็นอันดีแล้ว ท่านนักพรตผู้ทรงศีลได้โปรดเมตตาทำให้พระธิดา
หยุดร้องไห้ได้หรือไม่"

"ข้าแต่พระมหาบพิตร นี้ไม่ได้เป็นการร้องไห้ธรรมดาทั่วไป พระธิดาน้อยกำลังสงสารเหล่าสัตว์ที่ถูกจับมา
ทำเป็นอาหารให้พระองค์และเหล่าแขกต่างหากเล่า"

จากนั้นนักพรตมองไปยังพระธิดาน้อยและสวดพุทธมนต์บทหนึ่ง พระธิดาทรงหยุดร้องไห้แต่กลับมอง
นักพรตไม่กระพริบตาและยิ้มด้วยความยินดี จากนั้นนักพรตก็หายวับไป



หลังจากเหตุการณ์นั้นอันเป็นเรื่องน่าประหลาดแก่ผู้คนทั้งหลาย เจ้าเมี่ยวซ่านก็มิทรงโปรดอาหารที่ทำจากเนื้อสัตว์
เจ้าหญิงเสวยแต่อาหารเจเท่านั้น เพราะหากท่านอาหารที่ปรุงจากเนื้อสัตว์เจ้าหญิงจะทรงสำลอกออกมาหมด

เจ้าหญิงทรงมีพระเมตตา ครั้งหนึ่งเจ้าหญิงทรงเห็นจิ้งหรีดกำลังถูกตั๊นแตนตำข้าวจับกิน เจ้าหญิงทรงปีนขึ้น
เก้าอี้หินอ่อน และจับตั๊นแตนกับจิ้งหรีดแยกออกจากกัน ตั๊นแตนตำข้าวไม่พอใจจึงตำเข้าที่มือของเจ้าหญิง
เจ้าหญิงทรงตกใจและทรงตัวไม่อยู่เลยล้มลงหน้าผากกระแทกกับขอบโต๊ะหินอ่อน จนเจ้าหญิงได้รับบาดแผล
ที่หน้าผาก 

( อีกตำนานกล่าวว่าแผลตรงหน้าผากของเจ้าแม่กวนอิมนั้นมาจากการแก้แค้นของซึงหงอคง

เรื่องมีอยู่ว่า ครั้งที่หงอคงกับคณะแสวงบุญไปอัญเชิญพระไตรปิกฎยังชมพูทวีปเสร็จภารกิจ ซึงหงอคง
กลับมายังเขาไม้ผลอยู่กับลูกหลานของตน ขณะนั้นเจ้าแม่กวนอิมเสด็จมาเยี่ยมเยือนซึงหงอคง ซึงหงอคง
แค้นใจที่เจ้าแม่กวนอิมทำให้ตนต้องถูกใส่บ่วงรัดเกล้าได้รับความทุกข์ทรมาน 



ซึงหงอคงจึงชวนเจ้าแม่กวนอิมเล่นถามปัญหาโดยว่าผู้ใดแพ้จะต้องถูกดีดหน้าผากเป็นการลงโทษ
เจ้าแม่กวนอิมรับปากเพราะพระองค์ทรงรู้ในทุกๆสรรพสิ่ง เพราะพระองค์ทรงมีพันมือ พันตา แต่พระองค์
กลับพ่ายแพ้ต่อซึงหงอคง ซึ่งหงอคงจึงดีดเข้าที่หน้าผากของพระองค์จึงเป็นแผลบวมออกมา

และปัจจุบันตามเทวรูปของพระองค์ที่หน้าผากของพระองค์จะมีรอยนูนออกมาด้วย )


พอพระเจ้าเมี่ยวจวงทราบว่าพระธิดาได้รับบาดแผลที่หน้าผาก พระองค์ทรงประกาศหาหมอมารักษาพระธิดา
แต่ไม่มีหมอคนไหนรักษาได้เลย จนมีชายหนุ่มมารับอาสาและบอกว่ามีเพียง ดอกบัวหิมะ เท่านั้นที่สามารถ
รักษาแผลของเจ้าหญิงได้ จากนั้นพระเจ้าเมี่ยวจวงทรงส่งทหารไปตามหาดอกบัวหิมะ แต่ทหารกลับมา
อย่างขว้างน้ำเหลว เจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน ผู้สิริโฉมจำต้องมีรอยแผลนั้นเป็นมลทินตลอดไป

ต่อมาเจ้าหญิงเมี่ยวซ่านเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ทรงขอพระเจ้าเมี่ยวจวงออกผนวช แต่พระองค์มิยินยอม
กลับยังลงโทษให้เจ้าหญิงไปเป็นคนสวนทำงานหนักในพระอุทยาน



ด้วยความพยายามแห่งเจ้าหญิง พระเจ้าเมี่ยวจวงทรงยอมและจัดพิธีผนวชให้เจ้าหญิง แต่พระเจ้าเมี่ยวจวง
มิเลิกที่จะราวีพระธิดา ยังคงรับสั่งให้เจ้าอาวาสและเหล่าภิกษุณีรังควาญพระธิดา แต่พระธิดาถึงจะถูกราวี
รังควาญเพียงใด ก็มักได้รับความช่วยเหลือจากเทพยดาเสมอ จนเจ้าอาวาสมิอาจจะทำตามพระบัญชาได้อีก

พระเจ้าเมี่ยวจวงกริ้วเป็นมากจึงส่งคนไปเผาวัด แต่ด้วยพระบารมีแห่งพุทธคุณวัดจึงมิได้เป็นอะไร
พระเจ้าเมี่ยวจวงทรงกริ้วนักเมื่อทำอะไรพระธิดาไม่ได้ พระองค์จึงตัดสินใจส่งพระธิดาไปประหาร

แต่แล้วในขณะที่เพชรฆาตกำลังจะลงดาบนั้น มีเสือตัวใหญ่ตัวนั้นเข้ามาและคาบพระธิดาเข้าไปในป่า
พระเจ้าเมี่ยวจวงทรงดีพระทัยเป็นอันมาก เพราะคิดว่าเสือคงคาบพระธิดาไปกิน (พ่ออะไรจะใจร้ายได้เพียงนี้)
ที่แท้เสือตัวนั้นเป็นเทพารักษ์นั้นเอง เทพารักษ์พาเจ้าหญิงไปยังวัดร้างแห่งหนึ่ง และเจ้าหญิงทรงบูรณะ
ทำความสะอาดวัดนั้น เมื่อชาวบ้านทีผ่านไปผ่านมานั้นเห็นถึงความผิดปกติ เลยทราบว่าเจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน
หนีมายังวัดร้างนี้พวกตนก็ขอเป็นศิษย์เจ้าหญิงชวนกันทำนุบำรุงวัดจนสำเร็จ

เจ้าหญิงก็ทรงพำนักที่วัดนี้ ทางฝ่ายราชวัง พระนางเป้าเต๋อทราบถึงความเป็นตายร้ายดีของพระธิดาเมี่ยวซ่าน
ที่ถูกเสือคาบไปคงไม่รอดแน่ พระนางทรงตรอมใจจนสิ้นพระชนม์ เจ้าหญิงทราบข่าวการสวรรคตแห่ง
พระราชมารดาแต่มิอาจจะไปร่วมงานพิธีพระศพได้ เพราะเกรงว่าพระราชบิดาจะทำอะไรพระองค์อีก
จากนั้นเจ้าหญิงทรงบำเพ็ญเพียรภาวนา ตั้งจิตอธิษฐานว่า

"หากเราเมี่ยวซ่านบรรลุสู่การเป็นพระโพธิสัตว์แล้วไซร้และไม่ขอเข้าสู่พุทธภูมิ จะโปรดสรรพสัตว์ช่วยเหลือ
ให้สรรพสัตว์พ้นจากความทุกข์ทั้งมวลก่อนที่จะเข้าสู่พุทธภูมิ"

ในครั้งที่เจ้าหญิงทรงนั่งทำสมาธิอยู่นั้น พระองค์ทรงเห็นภาพนิมิตคือ บัลลังก์ดอกบัวอันแผ่รัศมีไปทั่วไปงดงาม
และแล้วมีเสียงหนึ่งกล่าวขึ้นว่า

"เอ๊ะ บัลลังก์ดอกบัวปรากฏขึ้นแล้ว แต่เหตุไฉนจึงไม่มีพระโพธิสัตว์เหล่า" เสียงของพญามาร

เจ้าหญิงตกใจในเรื่องนั้น เจ้าหญิงทราบได้ทันทีว่า บัลลังก์ดอกบัวนั้นเป็นบัลลังก์ดอกบัวอันเกิดจากบุญของเจ้าหญิง
แต่เจ้าหญิงยังมิอาจจะขึ้นประทับได้เพราะยังไม่ได้เป็นพระโพธิสัตว์ เจ้าหญิงเมี่ยวซ่านทรงบำเพ็ญเพียรอย่างหนัก
จนในที่สุด พระพุทธองค์ปรากฏพระองค์ขึ้นกลางนิมิต

"เมี่ยวซ่าน เธออยากจะบรรลุเป็นพระโพธิสัตว์ตามปณิธานที่เธอตั้งไว้นั้นได้ต่อเมื่อ
เธอได้แจกันหยกแห่งสวรรค์ และกิ่งหลิวแห่งความเมตตา"




เมื่อพระพุทธองค์ทรงมาบอกชี้ทางแล้วนั้น เจ้าหญิงทรงออกเดินทางตามหาแจกันหยกกับกิ่งหลิวตามที่
พระพุทธองค์บอก เจ้าหญิงพาภิกษุณีไปด้วยสองรูป (บางตำนานว่า ภิกษุณีสองรูปนี้คือ พระน้านาง กับ
สาวรับใช้ของเจ้าหญิง) เจ้าหญิงต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากๆ

จนมาถึงดินแดนหนึ่งซึ่งมีแท่งหินสลักไว้ว่า "แดนแห่งชัยชนะ" มีผู้เฒ่านั่งรออยู่ เจ้าหญิงเข้าทำความเคารพ
ผู้เฒ่านั้นดีใจเป็นอันมาก เขารอคอยเจ้าหญิงมานานแล้วตามพุทธโองการแห่งพระพุทธองค์ เจ้าหญิงรับ
แจกันหยกแห่งสวรรค์ซึ่งภายในบรรจุน้ำอมฤตไว้เต็ม พอเจ้าหญิงได้แจกันหยกนั้นมาแล้วก็เสด็จกลับมายังวัด
และตั้งแจกันหยกนั้นไว้ตรงพระประธาน

"ศิษย์ได้แจกันหยกแห่งสวรรค์นี้มาแล้ว แต่ยังขาดกิ่งหลิวแห่งความเมตตา"

"เมี่ยวซ่าน...เมื่อเธอสมควรแล้วที่จะบรรลุเป็นพระโพธิสัตว์กิ่งหลิวนั้นก็จะบังเกิดขึ้นเอง"
เสียงพระพุทธองค์

จากนั้นเจ้าหญิงเมี่ยวซ่านทรงบำเพ็ญเพียรภาวนาระยะหนึ่ง เกิดมีเด็กน้อยคนหนึ่งนามว่า "เซิ่นอิง" ทราบเรื่องราว
เกี่ยวกับแจกันหยกกับกิ่งหลิว ตนเลยตัดกิ่งหลิวไปใส่ไว้ในแจกันหยกนั้น พอภิกษุณีมาเห็นเข้าก็ไปบอกเจ้าหญิงว่า
บัดนี้กิ่งหลิวบังเกิดขึ้นแล้ว

เจ้าหญิงปิติเป็นอย่างยิ่ง เตรียมพิธีละสังขาร ในขณะนั้นเจ้าเด็กน้อยเซิ่นอิง เกิดความผิดปกติขึ้นมาเลยเอาไม้
ไปตีที่ศีรษะเจ้าหญิงจนแตก และแล้วมีรัศมีเป็นพุ่งขึ้นมาจากร่างของเจ้าหญิง กลายเป็นเทพธิดาอาภรณ์สีขาว
บริสุทธิ์สะอาดได้ แจกันหยกลอยละลิ่วขึ้นสู่เทพธิดา

"เราคือเจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน ขณะนี้เราบรรลุสู่การเป็นพระโพธิสัตว์แล้ว เราจะโปรดสรรพสัตว์
ให้พ้นจากความทุกข์ทั้งปวง "




หลังจากที่เจ้าหญิงทรงเป็นพระโพธิสัตว์แล้วนั้นประทับยังเกาะทะเลใต้ ผู่ถัวซ่า(เกาะโปตละโลกา) ขณะนั้น
พระเจ้าเมี่ยวจวง ทรงประชวรหนักด้วยโรคร้ายที่ยังรักษาไม่ได้ในขณะนั้น เป็นเพราะกรรมตามทัน พระโพธิสัตว์
ทรงเมตตาจึงเสด็จมาโปรดพระราชบิดาทรงสละแขนทั้งสองข้าง และดวงตาทำเป็นโอสถรักษา พระเจ้าเมี่ยวจวง
ทรงเสวยโอสถแล้วหายจากพระประชวร พระเจ้าเมี่ยวจวงทรงเสียพระทัยที่เป็นการทำร้ายพระราชธิดา
พระโพธิสัตว์ทรงกล่าวว่า

"ข้าแต่พระบิดา หากพระะองค์ทรงรับปากหม่อมฉัน ว่าพระองค์จะทรงกลับตัวกลับใจเป็นกษัตริย์ที่ดี
เลิกทำสงคราม ปกครองเหล่าพสกนิกรให้อยู่เย็นเป็นสุข และเป็นมหาจักรวาทินรับใช้พระพุทธศาสนาเท่านี้
หม่อมฉันก็มิได้เสียใจแล้วที่ทำไป"

"ได้ลูกข้า พ่อยอมรับปากเจ้า พ่อจะทำตามที่เจ้าต้องการ"

จากนั้นด้วยบุญบารมีแห่งพระโพธิสัตว์ และการเสียสละครั้งยิ่งใหญ่ พระโพธิสัตว์ทรงมีมือพันมือ ตาพันตา
ไว้โปรดสรรพสัตว์อย่างทั่วถึง นี้เป็นเทวตำนานของเจ้าแม่กวนอิมที่มีผู้คนรู้กันมากที่สุดและถูกสร้างเป็นสื่อต่างๆ
เช่น หนังสือ ภาพยนตร์ ละครทีวี การ์ตูน เป็นต้น มากที่สุด



ด้วยมีกล่าวว่ากันว่า พระโพธิสัตว์กวนอิม หรือ เจ้าแม่กวนอิมนั้น ตามพุทธศาสนาจริงๆแล้ว พระโพธิสัตว์
ต้องเป็นบุรุษเพศ หาใช่สตรีเพศไม่ และความจริงพระโพธิสัตว์กวนอิมหรือเจ้าแม่กวนอิมที่ผู้คนกราบไหว้กันมานั้น
ท่านเป็นบุรุษหรือสตรีกันแน่ เพราะทุกคนก็คิดและรู้ว่าพระโพธิสัตว์กวนอิมนั้นเป็นสตรีและยังเป็นเจ้าหญิงอีกด้วย
แต่ว่าจริงๆแล้วอย่างที่ได้กล่าวว่า

พระโพธิสัตว์มักเป็นบุรุษเพศและจริงๆแล้วพระโพธิสัตว์กวนอิมนั้นก็เป็นบุรุษเพศด้วย ...?

มีหลักฐานว่า พระองค์เป็นพระองค์เดียวกับพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ซึ่งมีรูปเคารพเป็นบุรุษเพศและเข้ามาสู่
ประเทศจีนในสมัยยุคแรกรูปเคารพของพระองค์ก็เป็นบุรุษเพศ และถูกเปลี่ยนมากลายเป็นสตรีเพศในสมัย
ราชวงศ์ถังช่วงที่พระนางบูเช็คเทียนขึ้นครองราชนั้นเอง ยุคนั้นเป็นยุคที่สตรีมีอำนาจ



บางกระแสว่า เจ้าแม่กวนอิมเป็นร่างอวตารแห่งพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ ซึ่งชาวจีนมีนิทานพื้นบ้าน ว่าด้วย
ความเมตตาของเจ้าหญิงพระองค์หนึ่งแห่งอาณาจักรชิงหลิน (ซึ่งเป็นอาณาจักรหนึ่งในจีน แต่ในปัจจุบัน
ไม่ทราบว่าอาณาจักรอยู่ตำแหน่งไหนเลยคาดว่าคงล่มสลายไปในทะเล) คือ เจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน

เลยจับมารวมกันโดยความเมตตาแห่งเจ้าหญิงได้ขนานนามว่า มีความเมตตาสมดั่งพระโพธิสัตว์มาจุติ
จากนั้นชาวจีนจึงเชื่อกันว่าเจ้าหญิงเมี่ยวซ่าน เป็นร่างอวตารแห่งพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ แต่อาจเป็น
ไปได้ว่า เจ้าหญิงเมี่ยวซ่านได้รับการยกย่องเป็นเทพเจ้าพื้นบ้านของจีนอยู่แล้ว พอพระพุทธศาสนาเข้ามา
มีอิทธิพลในวัฒนธรรมและคติความเชื่อหลายๆอย่างของจีน

เมื่อพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ซึ่งขึ้นชื่อว่ามีความเมตตาเหลือคณานับ ชาวจีนอาจเห็นว่าพระองค์มีความ
คล้ายกับเจ้าหญิงเมี่ยวซ่านผู้เมตตาเช่นกัน ชาวจีนยิ่งเข้ามาประยุกต์กลายเป็นเจ้าแม่กวนอิมนั้นเอง

[lovejun]

สาธุๆๆๆ