ประสบการณ์ครั้งแรกขอผม (ยาวมาก ว่างค่อยเข้ามาอ่านนะ)

[etatae333]

คัดลอกมาจากกระทู้หนึ่งในเวป SS จากID ด.ช.สุวิทย์ สะกิดตลิ่ง
มีผู้ติดตามร่วมๆ30หน้า เรื่องราวจะเป็นยังไงเชิญติดตามได้ (ถ้าว่างพอนะจ๊ะ) vbnn

----------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีครับ 

ไหนๆวันนี้ผมก็ตื่นไปไม่ทันรถโรงเรียนแล้ว   

ก็ขอมาแชร์ประสบการณ์เล็กๆน้อยๆให้เพื่อนๆได้ฟังกันครับ

เรื่องมันเกิดขึ้นไม่นานนี่เอง คือตัวผมเองเรียนอยู่ม.5 ขอไม่บอกชื่อร.ร.นะครับ
ผมแอบชอบรุ่นพี่ผู้หญิงม.6คนนึงชื่อพี่ออย หน้าตาน่ารักมาก ขาว หมวย มีน้ำมีนวล แก้มงี้เป็นสีชมพูเลย เป็นเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนด้วย
สองเดือนที่ผ่านมานี้ ผมกับเพื่อนอีก2คน พอเลิกเรียน เป็นต้องมานั่ง แอบดูพี่ออยเค้าซ้อมลีดเกือบทุกวัน
อยู่ที่ร.ร.ผมกับเพื่อนก้อตื่นเต้นทุกเย็น คอยลุ้นกันว่าพี่เค้าจะมาซ้อมลีดรึป่าว
ท่าทางที่พี่เค้าซ้อมนั่นสวยงามมาก อย่างกับนางฟ้าลงมาร่ายรำอย่างไงอย่างงั้น ผมได้แต่คิดในใจว่าอยากเป็นแฟนกับพี่เค้า อยากกอดพี่เค้าจัง(อันนี้เริ่มหื่น)
เมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมาพี่เค้าเห็นผมนั่งมองอยู่ห่างๆ พี่เค้าก็ส่งยิ้มให้
หัวใจผมงี้เต้นไม่ค่อยเป็นจังหวะเลย จากนั่งอยู่บนเก้าอี้จู่ๆตัวมันไหลลงไปกองกับพื้นเลยทีเดียว
เพื่อนผม2คนนั่นมันจะกลับบ้านกันแล้ว แต่ผมไม่มีแรงจะลุกเลยขอนั่งดูพี่เค้าซ้อมต่อ ประมาณ6โมงครึ่งพี่เค้าก็ซ้อมเสร็จ ผมนั่งอยู่ห่างออกมาประมาณ 50เมตรได้
เห็นพวกพี่ที่ซ้อมลีดยืนคุยอะไรกันอยู่ มองหาพี่ออยก้อไม่เจอ ไม่รู้หายไปไหน
ผมลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ เดินอ้อมตรงแถวนั้นเพื่อมองหาก็ไม่เจอ ผมยืนอยู่ตรงนั้นซักพัก ก็ตัดสินใจจะกลับบ้าน ก็แวะไปฉี่ที่ห้องน้ำใต้ตึกเสียหน่อย
พอทำธุระเสร็จผมก็เดินออกมา
หัวใจจะตกไปอยู่ตาตุ่ม! 
นั่น พี่ออยกำลังยืนพิงกำแพงกดโทรศัพท์อยู่ตรงหน้าทางเข้าห้องน้ำ
ผมก้าวขาแทบไม่ออกเลย เดินก้มหน้าแบบอายๆไม่กล้ามองหน้าพี่เค้าเลย
พอจะผ่านหน้าพี่เค้า ผมก็ต้องสะดุ้ง
พี่เค้าพูดขึ้นว่า..."จะกลับแล้วหรอ"
โอ้วพระเจ้า พี่เค้าพูดกะใคร โทรศัพท์อยู่รึเปล่า ผมหยุดชะงัก หันหน้าไปทางพี่เค้าช้าๆ หัวใจตกไปอยู่ตาตุ่มอีกครั้ง เมื่อเจอกับรอยยิ้มแสนหวานของพี่เค้าที่ผมไม่อาจลืมได้แม้จนเดี๋ยวนี้
"คะ ครับ" ผมพูดตะกุกตะกัก
"แล้วพรุ่งนี้ จะมาดูพี่ซ้อมอีกไม๊?" พี่เค้าถามต่อ
ผมพูดอะไรไม่ออกทั้งนั้นแล้ว ถ้ามีกระจกคงเห็นหน้าตัวเองแดงเป็นมะเขือเทศเป็นแน่ แล้วผมก็พยักหน้า พร้อมทั้งโค้งให้พี่เค้าอีกทีเป็นการอำลา
แล้วก็รีบแจ้นออกมาจากตรงนั้นทันที โดยมีเสียงหัวเราะเบาๆตามหลังมา

บ้าที่สุด!! ผมไม่กล้าจะพูดอะไรกับพี่เค้าซักคำเลย แล้วผมก็นั่งรถเมลล์กลับบ้านด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ

...
...แม่เรียกครับ เดี๋ยวผมค่อยมาเล่าต่อนะครับ

[etatae333]

..ต่อเลยนะครับ

พอหลังจากวันนั้น ผมไปที่ร.ร.ก็ไม่ได้เจอพี่เค้า ลีดก็ไม่มีซ้อมเป็นเวลา 3วัน จนถึงวันเสาร์อาทิตย์ ความรู้สึกของผมมันเหมือนกับทั้งทรมานและก็มีความสุขที่ได้รออย่างบอกไม่ถูก เพื่อนผมบอกว่าสงสัยผมกำลังมีความรัก แล้วมันก็เอาไปล้อที่ห้อง เพื่อนผู้หญิงก็ล้อผม บอกว่าผมมีแฟนแล้วอย่างงั้นอย่างงี้(ถ้ามีก้อดีสิยัยบ้าเอ๊ย  ) แต่ผมไม่แคร์อะไรแล้ว ขอแค่มีความสุขที่ได้เจอพี่เค้าก็พอ

(อันนี้ความลับนะครับ หมอนข้างของผมก็ชื่อพี่ออยเหมือนกัน แต่ผมก็เป็นสุภาพบุรุษพอนะครับที่จะไม่เอาเปรียบหมอนข้างพี่ออยของผม)

วันเสา-อาทิตย์ที่ผ่านมาผมก็โดดเรียนพิเศษ นั่งรถเมลล์ไปเฝ้าที่ร.ร.ตั้งหลายชั่วโมงเผื่อว่าเค้าจะมาซ้อมลีดกัน พอไม่มีใครมาผมก็รู้สึกว่าผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ นี่หรือความรัก ทำไมยากจัง 

ใจผมก็อยากจะให้ถึงวันจันทร์เร็วๆ ผมวางแผนว่าจะชวนเพื่อนโดดเรียนไปเดินตามหาพี่ออยให้ครบทุกห้องทั่วร.ร.เลย (โรงเรียนผมไม่มีห้องประจำ ต้องเดินเวียนย้ายห้องไปในแต่ละวิชา) ผมตั้งใจไว้ว่าจะไปหาตารางสอนของพี่เค้าด้วย พี่เค้าอยู่ม.6/2

พอถึงวันจันทร์ที่ 16 ที่ผ่านมาเรื่องราวที่ไม่คาดฝันมันก็เกิดขึ้นกับผมจริงๆ

...

[etatae333]

ผมอาจจะสาธยายมากไปหน่อย
แต่พี่ๆที่เคยมีความรักคงจะมีความรู้สึกเช่นเดียวกับผมแน่ๆ

...
เมื่อวันจันทร์ที่ 16 ที่ผ่านมา
ผมตื่นตั้งแต่ตี4 ซึ่งจริงๆแล้วตื่นตี5ครึ่งก็ยังไปโรงเรียนทัน
แต่มันรู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างในตัวผม มันสั่งให้รีบตื่นขึ้นมา ไม่รู้ใช่ต่อมความรักรึเปล่านะครับ   

ในหัวของผมหลายอาทิตย์มานี้มีแต่หน้าของพี่ออย บางทีก็หงุดหงิดอยากจะไปตรงหน้าพี่เค้าแล้วก็บอกว่าหยุดรบกวนผมได้แล้ว แต่ทำไงได้ แค่พูดผมยังไม่กล้าเลย   

วันนี้ผมมาถึงร.ร.ตั้งแต่ 7โมงเศษๆ พวกที่มาถึงก่อนก็เตะบอลพลาสติกกัน (มันจะเล่นอะไรกันแต่เช้า พอเข้าแถวก้อเหม็นเหงื่อ ไม่เข้าใจเลย แต่คงที่รักฟุตบอลมากๆก็คงเป็นอย่างนี้) ไอ้2เกลอเพื่อนผมยังไม่มาเลย วันนี้ผมต้องประชุมเตรียมแผนการตามล่าพี่ออยให้ได้ แต่...ถ้าเจอพี่ออยแล้วผมจะทำไงต่อล่ะ ผมได้แต่คิดกับตัวเอง ผมคงให้เพื่อนผมไปขอเบอร์ให้ละมั๊ง วันนี้เอาแค่นี้ก่อน 

ผมเดินเอากระเป๋าไปตั้งในห้องที่ผมจะเรียนคาบแรกแล้วก็เดินออกมาเพื่อไปเข้าแถวหน้าเสาธง ระหว่างเดินลงมาทางใต้ตึก ผมก็ได้เห็นพี่ออยนั่งคุยอยู๋กับเพื่อนๆ แบบที่ผมไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน เพื่อนไม่อยู่ด้วย ซวยแล้วผมรีบวิ่งกลับไปทางเก่าทันที (ป๊อดขนาดหนักแล้ว) ตอนนั้นรู็สึกเหนื่อยมาก เหมือนวิ่ง4X100 มาหายใจแทบไม่ทัน

ผมเดินอ้อมตึกมาอีกทาง เป็นด้านหลังตึกที่อีกฝั่งติดกับรั้วโรงเรียน แล้วก็ค่อยๆโผล่หัวออกไปดูพี่ออย
(พี่ๆหลายคนอาจจะรำคาญนะครับว่าทำไมผมถึงป๊อดขนาดนี้ไม่เป็นลูกผู้ชายเอาซะเลย แต่ผมขอยอมจริงๆครับเรื่องนี้ จะชวนไปตีไปต่อยยังง่ายซะกว่า)
ผมแอบมองพี่เค้าผ่านทางหลังตึกรอเวลาที่จะไปเข้าแถวตอน 7.50น.

และนั่นคือหายนะ ...จู่ๆ รุ่นพี่ม.6 ผู้ชายคาดว่าเป็นเพื่อนของพี่ออย ก็ชี้นิ้วมาทางผมแล้วหันไปคุยอะไรกับพี่เค้า พริบตาเดียวทุกคนตรงโต๊ะนั้นหันขวับมาที่ผม ....วิ่งสิครับ จะอยู่ทำไม ในใจคิดว่าซวยแล้ว จะโดนเพื่อนพี่เค้ากระทืบไม๊ พี่เค้าจะรังเกียจเราไม๊ คิดไปต่างๆนานา ผมวิ่งอ้อมร.ร.เหมือนคนบ้าทั้งๆที่แถวหน้าเสาธงอยู่ใกล้นิดเดียวพอมาถึงแถวม.5พร้อมกับความหอบ ก็เจอเพื่อนสนิทผม ผมเล่าให้มันฟังมันก็หัวเราะแล้วปลอบใจว่า ถ้ามึงโดนกระทืบ อย่าบอกว่ารู้จักกูนะโว้ย!

[etatae333]

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนหลังเลิกแถว ผมก้มๆเงยๆ หลบหลังคนนู้นคนนี้ กลัวว่าจะเจอกับรุ่นพี่กลุ่มเพื่อนพี่ออยเค้า บอกให้เพื่อนผม2คนช่วยเป็นบอดี้การ์ดให้หน่อย เพื่อนแซวว่าเห้ยๆ มาดูเร็วเด๋วไอต้อมมันโดนต่อย (ผมชื่อต้อมนะครับ)

พอเดินผ่านใต้ตึกมันก้อเจอจริงๆ แต่ไม่ใช่พี่พี่เค้า แต่กลับเป็นพี่ออย ที่เดินตรงเข้ามาหาผมกับกลุ่มเพื่อนๆ เดินมาคนเดียว...
ผมเห็นเพื่อนผมคนนึงมันอ้าปากค้าง น้ำลายมันยืดเลยทีเดียว แต่คนที่ตื่นเต้นกว่ามันก็คือตัวผม

ผมไปไหนไม่รอดแล้ว และแล้วประโยคแรกก็ดังขึ้น

"มีอะไรจะคุยกับพี่รึป่าว?" พี่ออยถาม มองหน้ามาทางผม

เสียงเพื่อนผมดังระงมแบบกึ๋ยๆ อึ๋ยๆ จึ๋ยๆอะไรนี่แหละ

ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดถามกลับไปว่า "ผมขอเบอร์พี่ได้ไม๊ครับ?"

"เอามือถือมาสิ" พี่ออยตอบแบบไม่เขินอาย ที่เซ็งคือไอเพื่อนคนข้างหลังมันตื่นเต้นกว่าผมอีก แม่งจับไหล่ผมเขย่าอยู่ได้ 

"ผมไม่มีมือถือครับ"ผมตอบ แต่จริงๆแล้วผมมีนะแต่มันเป็น Nokia รุ่นเก่าไง ผมไม่กล้าเอาออกมาให้ขายขี้หน้าเด็ดขาด

"พี่บอกเบอร์ผมมาก็ได้ครับ ยังไงผมก็คงไม่ลืมไปจนวันตาย" (คิดบ้างไม๊เนี่ยพูดอะไรออกไป )

หลังจากโดนเพื่อนบังเกิดเกล้าทั้งหลายตบกบาลเอียงไปซ้ายทีขวาที ผมก็ได้เบอร์มา แล้ววันนั้นผมก็เฝ้ารอให้เลิกเรียนเร็วๆ

ตอนเย็นไม่มีการซ้อมลีด ผมก็กลับบ้านตามปกติ แต่หัวใจนั้นเต้นไม่ปกติอย่างแน่นอน

[etatae333]

กลับถึงบ้านเย็นวันจันทร์ผมไม่รอช้า รีบโทรหาพี่ออยทันที

แต่พระเจ้าช่วย! ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ผมโทรไปกว่า 20ครั้ง ได้แต่นึกในใจว่า ผมจำเบอร์ผิดรึเปล่า พี่เค้าปิดเครื่องรึเปล่า หรือว่าพี่เค้าหลอกผม 

ใจตุ้มๆต่อมๆทั้งคืน ใครเรียกอะไรก็ไม่ได้ยินจนแม่ของผมจะโบกให้หลายรอบแล้ว 

พอวันรุ่งขึ้นผมรู็สึกแห้งเหี้ยวอย่างบอกไม่ถูก ตื่นก็สาย มาร.ร.ก็สาย ด้วยความที่คิดมากไปเอง เพื่อนฝูงก็หัวเราะเยาะ หาว่าผมโดนหลอกอย่างนั้นอย่างนี้ ผมไม่โกรธพี่เค้าหรอก ถ้าเค้าจะหลอกผมเล่นๆแล้วเอาไปหัวเราะคิกคักกันกับเพื่อนเค้า ผมคงผิดแต่แรกที่คิดไปเอง แต่ในใจอยากรู็มากกว่าว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ตอนเย็นผมก็ไม่ได้เจอพี่เค้าเหมือนเดิม แล้วก็นั่งรถกลับบ้านด้วยความหมดอาลัยตาอยาก มีเพื่อนผู้หญิงของผมบางคนรู็เรื่องก็โทรมาปลอบใจ ผมบอกไปว่า ผมไม่ได้อกหักซะหน่อยไม่ต้องมาปลอบหรอก

คืนวันอังคารนั้นเอง 4ทุ่ม หลังจากโดนไอ้พี่ชายเฮงซวย(คนที่สมัครสมาชิกให้ผม) ยำวินนิ่งผมจนเละแล้วถากถางซ้ำ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ผมคิดว่าเพื่อนผมโทรมา แต่ที่ไหนได้ มันคือเบอร์ที่ผมเมมไว้ชื่อ "พี่ออยมายเลิฟ"

[etatae333]

...
ผมถือโทรศัพท์วิ่งเข้าห้องปิดประตูลอคกลอนอย่างไว หัวใจเต้นรัวเหมือนจังหวะกลองตอนเริ่มของเพลงยาพิษ

"ฮัลเหล..." ผมรับสายแบบกวนทีน
"ฮัลหลา" เสียงตอบรับมากวนไม่แพ้กัน
"พี่ออยใช่ไม๊ครับ?" ผมพยายามคุมเสียงตัวเองไม่ให้ดูตื่นเต้นเกินไป
"แล้วเมมชื่อใครไว้ล่ะ?" พี่ออยรีบตอบสวน
"ชื่อ พี่ออยมายเลิฟ" ความแก่แดดของผมพุ่งทะยาน
เสียงหัวเราะของพี่ออยตอนนั้นทำเอาหัวใจผมเต้นตูมตามจะบ้าตาย
แล้วประโยคที่ผมไม่คาดฝันว่าจะได้ยินก็มา...
"ต้อม...พี่รู้นะว่าเราชื่อต้อม...รู้ว่าเราอยู่ห้องไหน คือพี่จะเล่าให้ฟังนะ..." ผมเริ่มงง
"คือเพื่อนพี่ออยอ่ะ ชื่อจ๋า คนที่เต้นลีดกะพี่อ่ะ มันบอกว่ามันชอบต้อม" ...ผมยิ่งงงหนัก ไอคนที่ชื่อจ๋านี่มาจากไหน 
"ครับ...แล้ว..." ผมไปไม่ถูก
"มันให้พี่มาขอเบอร์เรา ตอนนี้พี่ก็มีแล้วต้อมจะให้มันไม๊?" พี่ออยถามต่อ เล่นเอาผมจับต้นชนปลายไม่ถูก
"พี่ออยครับ คือ..."
...
"ผมชอบพี่ออยนะครับ ชอบมานานแล้วด้วย ชอบมาตั้งแต่พี่อยู่ม.5แล้ว"
พี่ออยเงียบไป ผมก็ใจเต้นตึกตัก ไม่ึกว่าพอทางโทรศัพท์ไอ้เราจะหน้าด้านขึ้นมา
"..."
"ฮัลเหล..." ผมเทสดูอีกครั้งหลังจากเสียงขาดไปเกือบสองนาที
"พี่ก็ชอบต้อมนะ..."

[etatae333]

...
พี่เค้าบอกว่าอยู่ตรงหน้าเธอนี่แหละ ผมก็เหลือบไปฝั่งตรงข้ามมีรถเก๋งสีดำจอดอยู่ คนขับลดกระจกลง...

พี่ออยนี่หว่า!! พี่ออยน่ารักเป็นบ้าขนาดมองไกลๆยังเห็นได้ถึงความน่ารักเลย
ผมเอามือเกาหัวด้วยความเขิน พร้อมกับเดินผสมวิ่งข้ามสะพานลอยไป เดินไปตรงรถ nissan cefiro (สะกดถูกป่าวหว่า) คนสีดำที่จอดกระพริบไฟอยู่ (ทำไมรวยจัง บ้านทำอะไรกันแม่คุณ ผมเปิดประตูหน้าก้มลงมาจะมุดเข้ารถ...

หััวใจหล่นวูบอีกเป็นครั้งที่ 500 กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงคาดว่าน่าจะราคาแพงพวยพุ่งออกมาจากรถคันนั้น แต่ก็ยังไม่สะเทือนใจไปเท่ากับกระโปรงยีนส์สั้นของพี่ออย เหนือเข่าขึ้นมามันถกขึ้นมาเกือบจะถึงก้น ผมรีบหันไปทางอื่น นึกในใจทำไมพี่เค้าแต่งตั้วเปรี้ยวจังวะ (คำว่าโป๊มันดูหยาบคายไป) พี่ออยใส่แว่นตาดำอันใหญ่ๆแบบที่ดาราชอบใส่ มวยผมมัดขึ้นไปด้านหลังเห็นต้นขอขาวจั๊วะอย่างชัดเจน ผมทำอะไรไม่ถูก แต่ก็มองพี่เค้าตาไม่กระพริบ

เสื้อยืดสีขาวบางที่พี่เค้าใส่มีเม็ดตะปุ่มตะป่ำสีเงินแวววับ แต่ที่แสบตากว่าคือท่อนขาที่กำลังเหยียบเบรคเพื่อเปลี่ยนเกียร์

"จะไปไหนกันดีล่ะ" พี่ออยถามไปหัวเราะไป
"แล้วแต่พี่เลยครับ" ผมตอบ
"ไปห้างตอนนี้ก็ยังไม่เปิด งั้นพี่พาเราไปนั่งรถเล่นแล้วกันนะ" พี่ออยบอก

...
พี่ออยขับรถพาผมเวียนไปหลังโรงเรียน ผมต้องนั่งก้มหน้าหลบ กลัวมีใครแถวนั้นจะเห็น แต่ระหว่างที่ก้มก็แอบหันไปมองด้านขวา สีขาวแสบตาก็คือขาพี่ออย
หัวใจผมเต้นตูมตามไม่พอ มันรู้สึกเกิดอารมณ์อย่างบอกไม่ถูก ผมได้แต่ข่มใจไว้ไม่ให้คิดไม่ดีกับพี่ออย   

"พี่ออยครับ พี่ออยทำไมสวยจัง" ผมชวนคุย
พี่ออยหัวเราะพร้อมกับบอกว่า
"ปากหวานจิงนะเรา พี่สวยตรงไหนหรอ"
"สวยทุกตรงแหละครับ" ผมตอบ

"ต้อม" พี่ออยถาม
"ครับ"
"ต้อมคิดอะไรกับพี่รึป่าว?" คำถามนี้ทำเอาผมชะงัก
"ก็ชอบพี่ไงครับ" ผมตอบแบบสั่นๆ
"แค่นั้นเองหรอ?"
"ก็..." "ครับ" ผมก็ไปไม่ถูกเหมือนกัน

"ต้อมเคยมีอะไรกับผู้หญิงไม๊?" พี่ออยถาม
ผมหายใจแทบไม่ออกเจอคำถามนี้เข้าไป มันตอบง่ายโดยแทบไม่ต้องคิด
"จะบ้าหรอพี่ออย ผมยังเด็กอยู่นะ ช่วยตัวเองผมยังไม่เคยเลย" ผมหุบปากแทบไม่ทัน
ตายห่าแล้วกรู จะไปบอกพี่เค้าทำไมว่าไม่เคยช่วยตัวเอง 

"หรอ?" พี่เค้าทำเสียงเหมือนไม่เชื่อใจผม
พอผมมองถนนอีกที พี่ออยก็ขับรถเลี้ยวมาจอดใต้คอนโดแห่งหนึ่งบนถนนสุขุมวิท

[etatae333]

...
พี่ออยดับเครื่องรถแล้วห็หันมาทางผม
"ที่นี่ที่ไหนหรอครับ?" ผมถาม(ทำเสียงแบบเด็กไร้เดียงสาแบบขีดสุด)

"นี่คอนโดฯพี่เอง" พี่ออยตอบ
"โหพี่ รวยจัง อยู่แค่ม.6 มีคอนโดด้วยหรอ?" ผมทำเสียงตื่นเต้น
"ไม่ใช่ของพี่หรอก พ่อเค้าซื้อไว้" พี่ออยตอบ
...
"ว่าแต่พี่จะพาผมมาเที่ยวที่คอนโดหรอคับ?" ผมทำเสียงอีโนเซ้นเหมือนเดิม
"ทำไมจ๊ะ ไม่ชอบหรอ?"
ผมไม่ได้พูดอะไรแต่ยิ้มให้พี่ออยอย่างมีความสุข
ตอนนี้กรามผมค้างไปหมด ทำอะไรไม่ถูก เดาไม่ออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึึ้นหลังจากนี้

แอร์ในรถยังคงเย็นอยู่แม้จะดับเครื่องไปแล้ว แต่ที่ร้อนก็คือหัวใจของผม
ในใจคิดอยู่คำเดียว ยังไงดี ยังไงดี ยังไงดี ยังไงดี   

พี่ออยถอดแว่นดำออก หันมาทางผมทำสายตาจริงจัง

"พี่ชอบเรานะ...พี่อยากให้เราช่วย" เสียงพี่ออยฟังดูแหบๆ แต่มันดังก้องอยู่ในหัวผม
ช่วยอะไรวะ จะให้ผมไปขนของหรือ หรือว่าให้ทำอะไร หรือพี่เค้าเหงา เย้ย! คิดไปกันใหญ่ แต่ที่ทำให้ผมเกือบหยุดหายใจก็คือมือของพี่ออยที่เอื้อมมาจับมือของผม แล้วแกก็เปิดประตูรถออกไป...

[etatae333]

...พี่เค้าให้ผมนั่งบนเตียงที่ปูผ้านวมทับไว้ แล้วก็ก็วางของพวกกระเป๋าถืออะไรอย่างนี้ ตอนนี้สมองผมชาไปหมด พูดอะไรก็ไม่ออก
"ตกลงว่ายังไง จะช่วยพี่ไม๊?" พี่ออยถามอีกครั้ง..
ระหว่างรอผมตอบแกก็เดินออกไปที่ระเบียงแล้วเก็บพวกชุดชั้นในเข้ามา ทำไมพี่เค้าไม่รู้จักเขินอายบ้างนะ ยังเด็กอยู่เลย ผมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่
กลิ่นน้ำหอมในก้องเป็นกิล่นเดียวกลับกลิ่นหอมของผู้หญิงคนที่กำลังเข้ามาใกล้ตัวผมแล้วนั่งลงข้างๆ

"ว่าไง?" พี่ออยถามอีกครั้ง
บอกตามตรงในใจผมอยากมากๆ เพราะเนื่องจากชอบพี่เค้าเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้นึกว่าจะต้องมามีอะไรกันเร็วขนาดนี้ ผมคิดว่าจะจีบพี่เค้า ไปทานข้าวดูหนังกัน ไปเดินสยามกัน เหมือนเด็กๆธรรมดาทั่วไป แต่พอมันรวดเร็วเกินไปแบบนี้ มันทำให้ผมตั้งตัวไม่ทัน ทั้งๆที่อยากแต่ก็รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก
"ผมคงช่วยพี่ไม่ได้หรอกครับ"ผมทำเสียงเศร้า
"ประสบการณ์ผมก็ไม่มี แล้วผมก็คิดว่ามันยังเร็วเกินไปสำหรับเรานะครับ" ผมพูดต่อ
"ผมชอบพี่ออยนะครับ แต่ผมคิดว่าเราควรจะค่อยเป็นค่อยไปมากกว่านี้รึป่าว"
"พี่ออยคงไม่โกรธผมนะครับ" ผมอยากจะร้องไห้เหมือนกัน ไม่เคยต้องฝืนพูดอะไรแบบนี้เลย

พอเจอเหตุการณ์แบบนี้ ผมเคว้งคว้างมากเลยครับบอกตามตรงมันสู้กันอยู่ในตัวเอง ถ้ามีไอ้โตกะไอ้เรด เพื่อนรักผมผมคงจะขอคำแนะนำดีดีจากมันได้
ผมหลบหน้าพี่ออยหันไปอีกทาง เจอหมอนข้างลายการ์ตูนญี่ปุ่นน่ารักๆ โอ้ว พี่พี่ออยนี่ก็ชอบโอตาคุเหมือนต้อมเลยหรือนี่   

เสียงกลบความฟุ้งซ่านของผมก็ดังขึ้น
"เอางี้...ต้อมอยากได้ตังค์ไม๊ล่ะ? พี่ช่วยต้อมได้นะ"
...ผม
ผมพูดไม่ถูกเลยจริงๆ คือถ้าแกต้องการมากขนาดที่จะต้องมาจ้างผมเนี่ย มันจะใช่ความรักหรอ หรือว่าพี่เค้าไม่ได้ชอบผมจริงๆ หรือว่าพี่เค้าเห็นผมเป็นแค่ที่ระบาย
ตรงจุดนี้ผมยอมรับว่าผมสับสนไปหมด แม้แต่ไอแดนนี่หัวล้านเพื่อนผมคงไม่สามารถช่วยผมได้ ไอหยกก็อีกคน เอะอะก็ จ่อยจ่อยจ่อย จ่อยแร่แร่บาน ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา พอผมมีปัญหาจริงๆ กลับไม่มีเพื่อนผมอยู๋เคียงข้างซักคน โลกนี้มันช่าง noscale จริงๆ

ผมเงียบไปพักใหญ่ มันทั้งดีใจทั้งเซ็งบอกไม่ถูก พี่ออยก็ลุกไปโทรศัพท์ ผมได้ยินแว่วๆว่า" ถึงแล้วหรอ?"
...

[etatae333]

พอวางสาย
พี่ออยบอกว่าเด๋วเพื่อนพี่มา...
ผมก็งง อ้าวเอ้อ นี่ยังไง จะเรียกเพื่อนมาทำไมกัน?
ไม่ถึง 5นาทีก็มีเสียงเคาะประตู ก๊อก ๆ ๆ

พี่ออยเดินไปเปิดประตู กระโปรงสั้นของแกมันถกขึ้นเกือบจะเห้นแก้มก้นอยู่แล้ว บ้าจริงๆ   

ไม่ๆๆๆ ผมพยายามรวบรวมสติไว้ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ผมจะขอพี่ออยกลับบ้าน ผมทนไม่ไหวแล้วจริงๆ

พอประตูเปิดออกมามีผู้หญิงคนนึงหน้าตารุ่นราวคราวเดียวกะพี่ออยนั่นแหละ หอบถุงสีเขียวสีส้มมาพะรุงพะรังเต็มไปหมด

"นี่เพื่อนพี่จ้ะ ชื่อจ๋า จำได้ไม๊?" พี่ออยแนะนำเพื่อน
"จำได้ครับ" ผมตอบ แต่มีคำถามอีกมากในหัวที่ยังไม่ได้พูดออกไป

"หวัดดีจ้ะ น้องต้อมใช่ไม๊? น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ" พูดจบแกก็วางสัมภาระแกไว้บนเตียง
พี่จ๋าแกใส่กางเกงขาสั้น เสื้อยืดแขนกุดสีชมพูอ่อน ดูไปแล้วก็น่ารักไม่แพ้พี่ออยเลย เพียงแต่ผมไม่เคยเห็นแกที่ร.ร.เลย สงสัยเป็นเพราะผมมัวแต่บ้าพี่ออย - -

"คุยกันไปถึงไหนแล้วล่ะ?"พี่จ๋าถาม
"ยังไม่ทันเริ่มอะไรเลย" พี่ออยตอบแทนผม
พี่จ๋าบอกว่า "งั้นชั้นคุยเองละกัน"
พี่จ๋านั่งลงข้างๆกลิ่นน้ำหอมอีกกลิ่นลอยเข้ามาในจมูกชวนเคลิ้ม
เข้าของพี่จ๋ายกขึ้นมาชนขาของผมเลย ผมรู้สึกใจไม่สู้ดีเอามากๆ

..........(ใกล้จบละ).............

[konsiafan]

 pongz  ต่อเลยครับ กำลังเพลิน

[tanickovic]

พอจะเดาเรื่องหลังจากนี้ออกละ แต่ขอติดตามต่อนะครับ  pongz

[alpha]

น่าติดตามครับ

[etatae333]

...
ตอนนี้ผมเริ่มเหงื่อออกทั้งๆที่เปิดแอร์เย็น หันไปทางซ้ายก็เจอพี่ออยอยู่ข้างๆ หันไปทางขวาพี่จ๋ากับเหล็กดัดฟันอันนั้นก็ทำให้ผมแทบสลบคาตัก

"โอเคๆๆๆๆๆๆๆ" ผมตอบ ตอนนี้สติสัมปชัญญะผมแทบไม่เหลืออยู่แล้วผมวาดแขนอ้อมตัวของพี่ออยและพี่จ๋าโอบลงบนไหล่นิ่มๆ อยากจะเป็นลม บอกตามตรงตอนนี้น้องผมสู้เต็มที่แล้ว   

"งั้น เอายังไงก่อนดี?" พี่ออยถาม
"เล่าแผนก่อนละกัน"พี่จ๋าตอบ

พี่จ๋า: ตอนนี้อ่ะต้อมเรียนม.5ใช่ไม๊ตอนนี้ก็อายุ17 ปีหน้าก็คงจะช่วยพี่ได้
ผม: อ้าวตกลงผมยังจะไม่ได้ทำวันนี้หรอครับ?
พี่ออย: เออพี่ก็ลืมถามอายุเราไป
พี่จ๋า: แล้วน้องต้อมเตรียมอะไรมาบ้างรึยัง
ผม: ไม่มีอะไรมาเลยครับ(ถุงยาง) คือผมไม่ได้คิดว่าจะมาห้องพี่ออยแบบนี้
พี่จ๋า: งั้นไม่เป็นไรมีบัตรประชาชนไม๊?
ผม: ??จะเอาบัตรไปทำอะไรหรอครับพี่
พี่จ๋า: ก็ถ้าจะทำก็ต้องใช้บัตร เอาไปถ่ายเอกสารมานะ แล้วเราจะครบ18 เมื่อไหร่
ผม: เดือนหน้าครับ
พี่จ๋า: เออ งั้นดีเลยเด๋วพี่เตรียมเอกสารไว้ให้
ผม: อะไรหรอครับ?
พี่ออย: เรื่องดีดีที่พี่จะบอกไง
ผม: อะไรหรอครับ?
พี่จ๋า: ธุรกิจอันนี้อ่ะนะ เค้าเรียกว่าเป็นธุรกิจเครือข่าย
พี่ออย(คอรัส):อาฮะ อาฮะ
พี่จ๋า: เนี่ยถ้าต้อมทำสำเร็จเร็วๆนะ เรียนจบไปต้อมก็ไม่ต้องทำงานนั่งกินนอนกินได้ทั้งชาติเลย
ผม:...
พี่ออย(คอรัส):อาฮะ อาฮะ
ผม: That's the way
พี่ออย(คอรัส):อาฮะ อาฮะ
ผม: I like it!
พี่ออย(คอรัส):อาฮะ อาฮะ

หลังจากวินาทีนั้นอีกประมาณ 4 ชม.
ที่ผมนั่งดูท่านอัพไลน์ใหญ่(พี่จ๋า)
กับท่านอัพไลน์ของผม(พี่ออย)
เล่าแผนธุรกิจและ ก็สาธิตสินค้าให้ดู
มันทำให้ผมรู้ว่า
โลกนี้ยังมีอะไรอีกเยอะ ที่ผมยังไม่รู้
สินค้าดีดีหลายอย่างที่พวกพี่พี่ไม่เคยใช้ (ผมเชื่ออย่างนั้น)
ไม่ว่าจะเป็นเครื่องใช้ภายในบ้าน ของใช้ส่วนตัวหรือแม้กระทั่งอาหารเสริม ที่พี่จ๋าสาธิตให้ผมดูล้วนเป็นสินค้ามหัศจรรย์ทั้งสิ้น
ถ้าพี่พี่เชื่อผมนะครับ ไม่ต้อง PM มาหาผม
ให้พี่พี่ PM ไปหาพี่จ๋า
แล้วพี่จ๋าจะไปถึงบ้านพวกพี่พี่
พร้อมกับคำพูดว่า

ลองทำดู คุณทำได้!!
     

ขอบคุณครับ 

------------------------------------------------

จบแล้วครับ  kjhg

[red_luna]

ไป searchดูละ ตอนจบหักมุม      piuyty

[karn_np]

โอ๊ว.............. สุดยอด เล่นเอาเราเคลิ้มเลย  ghjk

[sukrito]

ท่านก๊อปเขามาหรือ มาขายสินค้าจริงๆเนี่ย

หลอกให้อ่านตั้งนาน กำลังอินเลย ouiy

[Glasu175]

หักมุมได้เยี่ยมเลย vbnn

[konsiafan]

 pongz hgjhg สุดยอดเลยท่าน แบบนี้แหละที่ต้องการ ตามหามานานล่ะ

[bankziva]

โอ้วหลงอ่านอยู่ตั้งนาน แอบคิดว่ามีแซนวิชแน่ ที่ไหนได้โอ้วหักมุมสวดยวด

[Bangsaen Coyote]

ท่านเนสขอบคุณครับ ;khhg

[Bear69]

เสียดายเวลาอ่านจิงๆ เจอแบบนี้

[blitz]

          สนุกดีครับ  คิดถึงสมัยเรียนเลย  โชคดีสมัยนั้นไม่มีขายตรง   09876

[Alexis]

 pongz  บอกได้คำเดียวว่าชอบ...

[design17]

โธ่ อุตส่าลุ้นตั้งนาน  piuyty

[ParTyBoYz]

ด.ช.สุวิทย์ สะกิดตลิ่ง ผมกะแล้วว่าชื่อนี้คุ้นๆ  kjhg kjhg

[kujagu]

ผมว่าฮาดีอ่ะ สนุกดีบรรยายตอนแรกก็อินซะหลังๆจบซีดเลยตู 55555555 uiuo

[KobKap]

ไอ้เราก็ใจง่ายพอๆกัน หลงเข้ามาอ่าน  kjhg

[Barball]

เฮ่อๆๆ ไอ้เราก็พลอยโดนกับเค้าไปด้วย  kjhg

ตอนแรกก็อ่านไปลุ้นไป สุดท้ายก็...  piuyty

[superknty]

 ghjk เซงเลย

[army69]

 ouiy ซึ้งเลยคำนี้....ช่วยพี่ได้ไหม...  jljhl

[bored-family]

ฮาฮา อ่านแล้วม่วน ๆ ดี