รำลึก|ระลึก|ระลึกถึง|นึกย้อน|คิดย้อน}เหตุการณ์ซึนามิครั้งก่อนร้านเช่าชุดภูเก็ตของเพื่อนผมจมหายใน{ชั่

[since1998]

กะทู้เล่าเรื่องจากประสบการณ์ละกันนะครับ  แค่ต้องการจะแชร์ประสบการณ์ที่พบเห็นมาของตัวเองและเพื่อนนะครับ  ผิดกฎลบได้ครับ  เพื่อนผม เปิดร้านเช่าชุดภูเก็ตอยู่  เขาได้เล่าถึงประสบการณ์ซึนามิที่ภูเก็ต เมื่อช่วงเช้าของวันที่  26 ธันวาคม 2558  เป็นเช้าภายหลังวันคริสต์มาส 1 วัน   ซึ่งทุกคนก็คงจะสนุกกันสุดแหว่งในปาร์ตี้เมื่อคืนนี้  โดยเฉพาะชาวต่างชาติ  อ้อลืมบอกไปเพื่อนของผมเปิดร้านเช่าชุดภูเก็ต อยู่ที่หาดป่าตอง   อำเภอกะทู้นะครับ  คนในพื้นที่รู้จักกันดี  ว่าเป็นแหล่งรองรับนักท่องเที่ยวราตรี  ร้านเช่าชุดภูเก็ตของเพื่อนผมก็ไม่ได้ตั้งอยู่หน้าหาดมากนัก หรอกครับ  อยู่ถัดมาอีกประมาณ  40-50 เมตร  เป็นร้านเล็กๆไม่ใหญ่มากครับ  หุ้นกับเพื่อนๆกันตามประสาวัยรุ่นทุนน้อย  โชคดีวันนั้นเพื่อผม ไม่อยู่ร้าน  ก็ตามข่าวเลยครับ  แบ่งออกเป็นสองลูก  ช่วงเช้าก่อน 1 ลูก ขนาดไม่รุนแรงเท่าลูกสองครับ  ลูกแรกขึ้นมานักท่องเที่ยวหลายคนยัง หลับกันอยู่เลยครับ  แขกที่พักห้องชั้นสูงๆก็รอดไป  พวกที่แบ็คแพ็กตามบังกาโลชายหาดก็ต้องต่อสู้กับชาติครับ  บ้างก็วิ่ง  บ้างก็เดินใจเย็น   เพราะต้องบอกกันตามตรงตอนนั้นมีคนไทยจำนวนไม่มากนักหรอกครับที่จะรู้จักมักคุ้นกับเจ้าซึนามิเนี่ย  ต่อให้เป็นชาวต่างชาติก็เถอะ   
ผมฟังจากเพื่อนที่รอดชีวิตมาอีกคน  (ไม่ใช่เจ้าของร้านเช่าชุดภูเก็ตนะ) คือเค้าเป็นเจ้าของโรงแรมเล็กๆอยู่  สัดส่วนของคลื่นไม่สูงเว่อร์เหมือนใน หนังหรอกครับ  แต่มันจะค่อยดันสูงขึ้นเรื่อยๆ  จนถึงชั้น 3-4  ของโรงแรมเลยทีเดียว  หลายคนอาจจะบอกว่าว่ายน้ำเป็นไม่เป็นไร  แต่ที่น่ากลัว คือพวกสิ่งของ  และเศษไม้เศษเหล็กต่างๆ  นั่นแหละครับที่จะฟาดกับตัวเรา  เพื่อนผมถูกซัดไปที่ห้องบังกาโลเล็ก  ก็ตัดสินใจเปิดประตูหลบเข้าไป   แต่คลื่นแรงครับ  มันก็ค่อยพัดน้ำเข้าไปในห้อง  คราวนี้สภาพห้องเล็กๆก็กลายเป็นเครื่องซักผ้าขนาดใหญ่ครับ  หมุนวนไปมา  จนน้ำในห้องเต็ม   ตอนนั้นโครงของบ้านพักหลุดลอยออกจากพื้นแล้วนะครับ  ไหลไปตามกระแสน้ำ  เพื่อนผมก็เริ่มสำลักน้ำ  เริ่มดิ้นรนหาทางออก  ก็ตัดสินใจใช้ ข้อศอกตัวเองกระทุ้งกับหลังคา  จนหลังคาเปิด จากนั้นก็ตะเกียกตะกายขึ้นไปบนหลังคาเพื่อตั้งหลัก  บ้านก็...จะเรียกว่าบ้านก็ไม่ได้  เรียกกระท่อมดีกว่า ครับ  กระท่อมก็ยังลอยไปเรื่อยๆ  จนถึงจังหวะนึงที่คลื่นจะเคลื่อนตัวม้วนกลับลงสู่ทะเลเพื่อนผมก็โดดไปเกาะที่ต้นมะพร้าว  เพราะกลัวว่าจะ ถูกดูดออกไป  ก็เกาะค้างอยู่อย่างนั้น  จนกระทั่งน้ำลดจนพอที่จะเดินได้  แต่เพื่อนผมก็ยังไม่แน่ใจยังอยู่บนต้นไม้อีกประมาณ 20 นาที  จนเริ่ม มีคนที่รอดชีวิตทยอยลงจากต้นไม้แถวนั้น  และจากตึกข้างๆ  เพื่อเดินไปสู่พื้นที่ที่ปลอดภัยและสูงกว่าเดิม
ส่วนเพื่อนผมที่เป็นเจ้าของร้านเช่าชุดภูเก็ต  พอได้ข่าวก็รีบเดินทางมาดูที่ร้านของตนเอง  พระเจ้า!!! ไม่เหลือเลยครับ  บอกได้คำเดียวตอนนั้นผม เข้าไปด้วย  ราบเรียบเลยครับ  เหมือนปรับพื้นที่จะสร้างอะไรสักอย่าง  เพื่อนผมนี่อึ้งเลย  นี่โชคดีนะครับที่เพื่อนผมไม่ได้เปิดร้านในตอนเช้า   เพราะปกติร้านเช่าชุดภูเก็ตของเพื่อนผมจะเปิดช้า  บางครั้งก็บ่ายนู่น  ตาม สไตล์วัยรุ่น  ผมก็ได้แต่ปลอบใจครับ  โชคยังดีที่ยังมีชีวิตอยู่  ไม่ตาย ก็หาเอาใหม่ครับ  หลังจากนั้นเพื่อนผมก็ตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อหวังจะเปิดร้านเช่าชุดภูเก็ตอีกครั้ง  ไม่กี่ปีครับเค้าก็สามารถทำได้  แต่ปัจจุบัน ร้านเช่าชุดภูเก็ตของเขาไม่ได้อยู่ที่หาดป่าตองแล้วนะครับ  (สงสัยกลัว)  ย้ายมาอยู่ในตัวเมืองแทน