พลทหาร....

[labk1200]

พลทหารหมอย
         กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระราชา อ๊อด องค์หนึ่ง มีพระธิดา กุ้งกิ้ง ที่สวยมาก มีปราสาทที่ใหญ่โตสวยงาม อยู่มาวันหนึ่ง พระราชาอ๊อดได้รับทหารใหม่
เข้ามาทำงานในวัง 1 คน เดิมเรียกกันว่าทหาร มิก  แต่ด้วยความไม่พอใจในความบ้ากามของทหารใหม่ (แถมยังมีชื่อจริงคล้ายลูกสาวตนอีก) กลัวว่าจะมาทำอะไรลูกสาวตน จึงตั้งชื่อใหม่ให้ทหารคนนั้นให้น่าเกลียดว่า ' หมอย'
ทหารมิก หรือทหารหมอย ทำงานอยู่ในวังแห่งนั้น เห็นพระธิดาที่งดงามทุกวัน
จนรู้สึกหลงรักพระธิดาขึ้นมาจับใจ
จนวันหนึ่ง 'หมอย' ตั้งใจว่าจะต้องเผด็จศึกพระธิดาให้จงได้
คืนนั้นเอง 'หมอย' ได้สำรวจปราสาทอย่างละเอียดจนรู้ว่า
พระธิดาจะนอน ห้อง 339 ของประสาท ห้อง 246 เป็นห้องพระราชินี
พระราชาจะนอน ห้อง 247 'หมอย' จึงปีนข้ามหอพักที่ตนพักอยู่ ข้ามไปยังปราสาท และขึ้นไปยังชั้น 3
หวัง ลักหลับธิดากุ้งกิ้งกลางดึก
แต่เมื่อ 'หมอย' ปีนจาก 305 ไปหาที่ 339 ไปถึงห้องธิดากุ้งกิ้งกลับผิดคาดเพราะธิดากุ้งกิ้งยังไม่หลับ
และหันหน้ามาทางหน้าต่างพอดี ธิดากุ้งกิ้งจึงร้องขึ้นว่า
'เสด็จพ่อเพคะ หมอยขึ้นเพคะ'
พระราชาอ๊อดได้ยินดังนั้นจึงตะโกนกลับมาว่า
'มันเป็นเรื่องธรรมชาตินะลูก'
ทหาร 'หมอย' ตกใจมากจึงร่วงตกจากชั้น 3 ผ่านชั้น 2
ราชินี (แห่ง) ฝน เห็นพอดีจึงตะโกนไปว่า
'เสด็จพี่เพคะ หมอยร่วงเพคะ'
ราชาอ๊อดจึงตะโกนกลับไปว่า
'มันก็เป็นเรื่องธรรมชาติอีกนั่นแหละ เราแก่แล้วนะแม่'
ทหาร ' หมอย' ตกลงถึงพื้นชั้น2 ดังพลั้ก กระเด็นไปถึงหน้าห้องราชาพอดี (ปราสาทแห่งนี้ ห้อง 246 กับ 247 อยู่ห่างกันพอสมควร)
ราชาเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นจึงตะโกนสั่งทหารในวังด้วยความโกรธว่า
'ทหารทั้งหมดกำจัด 'หมอย' เดี๋ยวนี้'
เมื่อสิ้นคำสั่งราชาทหารทั้งวังก็นั่งลงจัดการถอนหมอยของตนเองตาม ๆ กัน
ทำให้ทหารมิก เอ้ย ทหาร 'หมอย' ตัวแสบหนีจากวังได้อย่างปลอดภัยไม่มีใครจับตัวได้

[3p]

ต่อไป หมอยก็ไม่ขี้น ไม่ร่วงหละ  uhbgv  uhbgv

[นู๋เติ้ล]

กำจัดมันให้เรียบ เอิ๊กกกกกกกก