เตี่ยนฮู้หง่วนโส่ย (田府元帥) เทพแห่งการแสดง

[etatae333]

เตี่ยนฮู้หง่วนโส่ย (田府元帥) เทพแห่งการแสดง



เตี่ยนฮู้หง่วนโส่ย (田府元帥) หรือ เตี่ยนโตวหง่วนโส่ย (田都元帥) คนภูเก็ตส่วนมากจะเรียกท่านว่า "เหลาเอี๋ย"

ประวัติท่านจะถูกแบ่งออกเป็นประมาณ 2 ตำนานซึ่งพอจะหาได้ มีเนื้อเรื่องคล้างกันในตอนเริ่มต้นดังนี้ครับ
ท่านเกิดในวันที่ ๑๑ เดือน ๖ จีน



ตามประวัติแรก ท่านมีชื่อจริงว่า เหล่ยไห่ชิง (雷海青) เป็นบุคคลจริงๆในประวัติศาสตร์สมัยราชวงศ์ถัง ท่านเป็นนักดนตรี
ที่ถือว่าเป็นสุดยอดของดนตรีพื้นเมืองหมิ่นหนาน(ฮกเกี้ยน) ในสมัยฮ่องเต้ถังหมิงหวง (唐明皇) เลยทีเดียว ฮ่องเต้องค์นี้
มีประวัติน่าสนใจเช่นเดียวกันครับ ท่านเป็นสามีคนที่สองของ หยางกุ้ยเฟย 楊貴妃 ซึ่งถือว่าเธอเป็นสุดยอดสี่สาวงาม
ของจีนตลอดกาลครับ ซึ่งฮ่องเต้ถังหมิงหวงนี้ ท่านโปรดปรานดนตรีพื้นบ้านของฮกเกี้ยนเป็นพิเศษ(閩南傳統音樂)
เรียกได้ว่าท่านเป็นแฟนพันธุ์แท้เลยทีเดียว โดยเฉพาะ การเล่นดนตรีที่เรียกว่า "หนานอิน" 南音

ปัจจุบันนั้นคณะละคร,นักดนตรีและนักแสดงพื้นบ้านฮกเกี้ยน ยังคงกราบไหว้ขอพรจากท่าน เพื่อขอให้ท่าน
(ถ้าเป็นคนไทยก็คงจะกราบไหว้นับถือพระพิฆเนศครับ) ท่านเป็นที่นับถือมากๆในจังหวัดภูเก็ต



ตามประวัติที่สอง ท่านเกิดมาถูกทิ้งในทุ่งนา (เตี่ยน = 田) แต่อยู่รอดมาได้ด้วยปูบ้วนน้ำลายให้กินเป็นอาหาร จนกระทั่ง
มีชาวนามาพบและเก็บไปเลี้ยง วัยเด็กชอบเสียงดนตรีมาก ถึงกับสร้างขลุ่ยจากไม้ไผ่และเครื่องดนตรีอีกหลายชนิด
จากนั้นก็เล่นดนตรีเรื่อยมาจนถูกเรียกตัวไปยังเมืองหลวงในตำแหน่งนักดนตรีประจำวัง จนกระทั่งถูกย้ายให้ไปคุม
กองทหารฝ่ายเหนือตำแหน่งนายทหารฝ่ายบุ๋น

ตรงนี้ประวัติเล่าว่าท่านได้พาสัตว์เลี้ยงตั้งแต่ท่านยังเล็กคือ สุนัข และไก่ ติดตามไปด้วย หลังจากนั้นได้เกิดสงครามขึ้น
ด้วยความไม่รู้ในการศึกจึงถูกข้าศึกล้อมเมืองไว้ ขณะที่เมืองกำลังจะถูกตีแตก ท่านก็ได้เกิดแนวคิดโดยแบ่งทหาร
ออกมาส่วนหนึ่ง ให้แต่งกายด้วยหนังสัตว์แล้วทำการแสดงที่เรียกว่า ละครเงาหุ่นกระบอกคน ประกอบดนตรี
ส่วนทหารที่เหลือซุ่มไว้ ข้าศึกเข้ามาเห็นต่างก็ตะลึงและหลงไหลเนื่องจากไม่เคยเห็น



ทันใดนั้นเหล่าทหารที่ซุ่มไว้ต่างเข้าโจมตีสวนกลับจนกระทั่งข้าศึกแตกพ่ายหนีไป ฮ่องเต้ทราบความจึงแต่งตั้งให้เป็น
แม่ทัพเตี่ยน หรือ เตี่ยนตูหง่วนโส่ย (田都元帥).

หลังสิ้นอายุขัย (วัยหนุ่ม) จึงถูกสรรเสริญให้เป็นเทพแห่งการแสดง และ การละเล่น ลักษณะกิมซิ้นจึงเป็นชายหนุ่ม
หน้าตายิ้มแย้ม มักเขียนรูป ปู ไว้บนหน้าผาก หรือ บริเวณปาก เนื่องจากระลึกถึงบุญคุณที่ปูช่วยชีวิตตอนเป็นทารก
และมักมี สุนัข และ ไก่ อยู่ด้วย ซึ่งสัตว์ทั้งสองเป็นสัตว์เลี้ยงตั้งแต่เด็กนั่นเอง.


ลักษณะรูปเคารพ (กิมซิ้น) ของท่านคือ



1. นิ้วท่านจะชี้ขึ้นและชี้ลง หมายถึง 天生吾, 地育吾 แปลว่า "สวรรค์ให้กำเนิด พสุธาให้คงอยู่" จริงๆแล้วท่าทางแบบนี้
เป็นท่าทางของนาฏลีลาในสมัยถังที่ท่านได้คิดค้นขึ้น มานะครับ การแสดงฟ้อนรำนี้ใช้ชื่อว่า 田都舞 เถียนตูวู๋ ครับ

2. มีรูปปูที่หน้าผากของรูปเคารพ ที่มานี้มาจากเรื่องเล่านะครับ คือเชื่อกันว่าตอนท่านเด็กๆนั้น ปูได้ป้อนน้ำอาหาร
ให้ท่านรอดชีวิตจากในไร่นา ก่อนที่จะพบกับพ่อบุญธรรมครับ



3. มีไก่กับสุนัขข้างกาย เชื่อกันว่าทั้งไก่และสุนัขนี้เป็นเพื่อนสมัยเด็กของท่านครับ โดยเชื่อกันว่าหลังจากที่ท่านได้รับ
ตำแหน่งราชการ (บางตำนานก็ว่าหลังจากได้เป็นเทพ) ท่านก็ไม่ลืมเพื่อนทั้งสองตัวนี้ และได้รับเข้าไปอยู่ข้างกายท่าน
ซึ่งมียศเป็น 金雞銀犬將軍 คือ แม่ทัพไก่ทองและแม่ทัพสุนัขเงินครับ

รูป เคารพของท่านสามารถหาดูได้ง่ายในภูเก็ตครับ ผมเชื่อว่าแทบจะมีทุกศาลเจ้าในภูเก็ต และตามหน้าพระของชาวภูเก็ตครับ