ไม่คิดให้โกรธจะไม่โกรธ (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

[lonely boy]

ความตายที่เกิดขึ้นให้รู้ให้เห็นในแต่ละวันมีไม่น้อย นั่นคือการเตือนของเทวทูต ผู้ไม่ประมาทย่อมยอมรับคำเตือนนั้น อย่างน้อยก็ยอมรับเป็นครั้งคราวว่าวันหนึ่งความตายนั้นจะมาถึงตน เพราะทุกคนรู้ด้วยกันทั้งนั้นว่าไม่มีใครที่จะไม่ตาย

ทุกคนต้องตาย ไม่วันใดวันหนึ่งต้องตายแน่นอนทุกคนไป รวมทั้งตนเองของทุกคนด้วย เพียงแต่คิดแบบไม่จริงจัง ว่าวันหนึ่งเราจักต้องตาย นั้นไม่พอ ต้องเชื่อให้เกิดเป็นคำเตือนใจตนเองไว้ให้เสมอ จึงจะถือได้ว่าไม่ประมาท

คิดว่าเราก็ต้องตายวันหนึ่งเพียงวันละครั้งสองครั้งไม่พอ ปราชญ์ท่านสอนไว้ว่าต้องคิดทุกลมหายใจเข้าออกจึงจะกล่าวได้ว่าไม่ประมาท

การภาวนาพุทโธไว้ทุกเวลา เป็นการห้ามใจไม่ให้ถูก ความโลภ ความโกรธ ความหลงเข้าครอบงำ แต่จะใช้คำว่าเราต้องตาย เราต้องตาย แทนคำพุทโธไม่ได้ ไม่ได้เกิดผลดีอย่างไร เพราะคำพุทโธนั้นสูงส่งศักดิ์สิทธิ์ที่สุด แต่ความตายน่ากลัว เป็นที่เกรงกลัวอย่างยิ่ง พึงตั้งข้อสังเกตให้ดี ให้ถูกต้อง

คำภาวนาสำคัญที่สุด จะใช้คำส่งเดชไม่ได้ นอกจากไม่ให้คุณยังจะให้โทษอีกด้วย จะคิดถึงความตายต้องมีเหตุผล แต่ที่ถูกต้องนั้นควรต้องคิดถึงไว้ให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับลมหายใจเข้า ออก

การภาวนาพุทโธนอกจากจะเป็นการสร้างมงคล ให้แก่ชีวิตจิตใจแล้ว ยังเป็นการห้ามใจมิให้มีความคิดที่ไม่ควรมี เป็นความคิดที่ก่อให้เกิดกิเลสนานาประการ ทั้งความโลภ ความโกรธ ความหลง เกิดได้แต่ความคิดทั้งสิ้น มิได้เกิดแต่อะไรอื่น

ไม่คิดให้โลภจะไม่โลภ ไม่คิดให้โกรธจะไม่โกรธ ไม่คิดให้หลงจะไม่หลง คิดให้เป็นบุญก็จะเป็นบุญเกิด คิดให้เป็นบาปก็จะเป็นบาปเกิด ความจริงเป็นเช่นนี้ ท่านสอนให้ภาวนาพุทโธก็เพื่อให้บุญเกิด เพื่อไม่ให้บาปเกิด